تبیان، دستیار زندگی
پیش قاضی و شکایت از خدا از سختی‌های زندگی، کم مانده بود تا از پای درآیم. تنگ دستی شدیدی گریبان گیرم گشته بود. با این که قناعت پیشه بودم اما اوضاعم رو به بهبود نمی‌گذاشت. آن قدر وضعم سخت شده بود که با خود گفتم: نزد امام هادی (علیه السلام) می‌روم و از ای
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

پیش قاضی و شکایت از خدا

فقر ،ناپیدای آشنا

از سختی‌های زندگی، کم مانده بود تا از پای درآیم. تنگ دستی شدیدی گریبان گیرم گشته بود. با این که قناعت پیشه بودم اما اوضاعم رو به بهبود نمی‌گذاشت. آن قدر وضعم سخت شده بود که با خود گفتم: نزد امام هادی (علیه السلام) می‌روم و از این اوضاعی که خدا برایم مقدر کرده، شکوه می‌کنم. شاید گشایشی بشود.

برای انجام همین کار، رهسپار خانه امام شدم. پس از کسب اجازه، به حضور ایشان وارد شدم و در محضرش نشستم. در حالی که آماده می‌شدم تا سخن را با شِکوه و گلایه آغاز کنم، امام هادی (علیه السلام) فرمود:

"اباهاشم! شکر کدام یک از نعمت‌های خدا را می‌خواهی انجام دهی؟"

با شنیدن جمله امام، سر به زیر انداختم و نمی‌دانستم چه جوابی به ایشان بدهم. مدتی نگذشت که امام (علیه السلام) دوباره لب به سخن گشود و فرمود:

"خداوند به تو ایمان داد و به وسیله آن بدنت را بر آتش دوزخ حرام کرد و سلامتی را به تو ارزانی داشت تا بر طاعتش یاریت رساند و قناعت را روزی‌ات کرد تا به وسیله آن آبرویت را حفظ کند ...

ای اباهاشم! این گونه سخن خود را آغاز کردم؛ چون تصور می‌کردم می‌خواهی از کسی که این همه نعمت به تو داده است، نزد من شکوه کنی. [راستی!] دستور داده‌ام تا صد اشرفی به تو بدهند، آن را بگیر ..." (1)

"خداوند به تو ایمان داد و به وسیله آن بدنت را بر آتش دوزخ حرام کرد و سلامتی را به تو ارزانی داشت تا بر طاعتش یاریت رساند و قناعت را روزی‌ات کرد تا به وسیله آن آبرویت را حفظ کند ...

پای درس امام هادی علیه السلام

شاید برای تک تک ما هم پیش آمده که در طول زندگی، گرفتار سختی‌ها و مشکلاتی شده‌ایم. مشکلاتی که آن قدر عرصه را بر آدمی تنگ می‌کند که دلمان می‌خواهد لب به شکایت و شکوه بگشاییم ... با مروری بر داستان بالا و با اندکی دقت، درخواهیم یافت که مخاطب آن روز کلام امام هادی (علیه السلام) فقط ابوهاشم جعفری نبود؛ بلکه روی کلام ایشان با تمام انسان‌های با ایمانی است که در کشاکش سختی‌های زندگی، مأیوسانه به دنبال راهی برای تغییر هستند. پیام امام، در حقیقت نگاه به زندگی از منظر داشته‌ها بود و نه از منظر کمبودها ... داشته‌ها و سرمایه‌هایی الهی، که انسان بدون آن‌ها اگر همه چیز داشته باشد، "فقیر" است و اگر آن‌ها را داشته باشد و هیچ چیز نداشته باشد، در "غنای مطلق" به سر می‌برد.

با این همه اگر در مشکلات زندگی‌مان بررسی کنیم، تحقق وعده خداوند را خواهیم دید؛ آن هنگام که با تأکید بشارتمان داد: "آری! بی شک با (هر) سختی، آسانی است ..." (2)

پاورقی‌ها:

1ـ من لایحضره الفقیه، جلد 4، صفحه 401، حدیث 5863 - امالی شیخ صدوق، صفحه 497، حدیث 682

2ـ "فإن مع العسر یسرا ـ إن مع العسر یسرا" (سوره انشراح، آیات 5 و 6)

بخش عترت و سیره تبیان


منبع: "فرهنگ جامع سخنان امام هادی (علیه السلام)"، تألیف: گروه حدیث پژوهشکده باقرالعلوم (علیه السلام) (با تلخیص و اضافات))

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.