پایان سکوت پرستویی

پرویز پرستویی در دو سال اخیر كمتر بازی كرده و كمتر از آن حرف زده؛ نقش‌آفرینی در دو فیلم «سیزده59» و«خرس» تنها فعالیت این بازیگر گزیده‌كار در سال‌های اخیر بوده‌است و استقبال از اکران «سیزده59» در آلمان و فرانسه، بهانه‌ای شد تا لب به سخن بگشاید.

پرستویی در گفت‌وگویی مبسوط داشت ضمن اشاره به توفیقات فیلم «سیزده59» در برقراری ارتباط با مخاطبان داخلی و خارجی گریزی هم به وضعیت این روزهای سینمای ایران زد و گلایه‌هایی را طرح کرد. پرستویی كه به تازگی از آلمان و فرانسه بازگشته به اكران «سیزده59» در خارج از كشور اشاره كرد و گفت: ما در کلن یكی از بهترین اكران‌ها را داشتیم و تماشاگرانی بودند كه بدون دعوت ما بلیت 10 یورویی خریده و به دیدن فیلم آمده بودند.

باور نداشتند چنین استقبالی می‌شود

بازیگر فیلم «آژانس شیشه‌ای» درباره استقبال از فیلم‌های دیگرش در صورت امكان چنین عرضه‌ای برای ایرانیان خارج از كشور گفت: من خیلی فكر كردم كه چرا «آژانس شیشه‌ای» و «روبان قرمز» نمی‌تواند چنین اكران‌هایی داشته باشند و صاحبان فیلم باید این كار را می‌كردند. خود برنامه‌گذار «سیزده 59» می‌گفت هنگام نمایش فیلم چون تا به حال فیلم جنگی نداشتیم، هر لحظه دل تو دلم نبود كه به اصطلاح كسی بلند شود و چیزی بگوید. در واقع خودشان هم باور نداشتند چنین استقبالی می‌شود. ولی این اتفاق افتاد و واقعا من فكر می‌كنم كه «آژانس شیشه‌ای» هم حرفی جدا از این فیلم نمی‌زند و سید جلال روی دیگری از حاج كاظم است، این شخصیت‌ها همه دانه‌های تسبیحی هستند كه همدیگر را كامل می‌كنند.

اگر بمیرم در این فیلمها بازی نمی‌کنم

پرستویی در ادامه با اشاره به وضعیت امروز سینما گفت: من نه با كسی دعوایی دارم، نه جنگی و نه طلبی و نه كسی حق من را خورده ‌است. ولی به هر حال خودم را نمی‌توانم از خانواده سینما جدا ببینم. از طرفی بحث ارشاد با خانه سینماست كه امیدوارم هر چه زودتر حل شود. والاّ این سینما است که آسیب می‌بیند. وی افزود: امروز ما آدم‌های خیلی خوبی در سینما داریم و اگر 5 درصد امكانات هالیوود و بالیوود را در ایران داشته باشیم آن وقت می‌بینید كه فیلمسازی یعنی چه؟ این همه هنرمند در ایران وجود دارند ولی وضع به سامانی ندارند. پروسه تولید ما وضعیت خوبی ندارد. موضوعات دم دستی تلویزیونی كه در تلویزیون پخش می‌شود با همان جنس آدم‌ها و با همان پوشش و تیپ‌سازی با چهار بازیگر سینما ادغام شده و معجونی را به‌عنوان فیلم سینمایی تشكیل دادند كه شما در سالن تاریك باید بشینی و آنرا ببینی. موضوعات تلویزیونی كه آدم‌ها در خانه با شلوار راحتی می‌توانند غلت هم بزنند، تخمه بشكنند و مهمان هم راه بیندازند و آنرا ببینند. معلوم است من پرویز پرستویی اگر از گرسنگی هم بمیرم در این فیلم‌ها حضور پیدا نمی‌كنم.

سینما متفاوت از ورزش است

این بازیگر در ادامه با گلایه از برنامه «هفت» آن را برای سینمای ایران مخرب دانست و اظهار كرد: نمی‌دانم چه الزامی است كه این برنامه وجود داشته باشد و با چه انگیزه‌ای این برنامه ساخته می‌شود؟ اگر آقای فردوسی‌پور می‌آید و 90 را می‌سازد كه چنین درخششی دارد باید توجه داشت بحث فوتبال چیز دیگری است و سینما با ورزش تفاوت دارد. بعضی از مسائلی که در برنامه «هفت» به آن پرداخته می‌شود، در شأن سینمای ایران نیست. وی افزود: آقای جیرانی تهیه‌كننده این برنامه كه اهل قلم و خودش هم كارگردان سینما است، چرا باید دست به تهیه چنین برنامه‌ای بزند؟ پرستویی تاكید كرد: ما آدمهایی نیستیم كه چالش‌مان خیلی خوب باشد و مردم در جریان قرار بگیرند. ما گوشت هم را بخوریم استخوان هم را نباید دور بریزیم. ما نباید این رودررویی‌ها را در تلویزیون داشته باشیم. باید مسائل خودمان را خودمان حل كنیم.

با مشایخی و انتظامی چه می‌کنیم!؟

پرستویی در ادامه افزود: من به حرفه خودم احترام می‌گذارم. آقا و خانم مسنی كه به لحاظ گویششان این روزها در بورس هستند باید جای خودشان كار كنند و تماشاگر خاص خودشان را دارند، ما چرا گول این قضایا را می‌خوریم. وقتی این آقا می‌آید ما واقعا آقای مشایخی را باید چكاركنیم؟ و یا آقای انتظامی را كه تشنه كار خوب است و روحش هنوز روح جوان 14 ساله است كه می‌خواهد در كار خوب حضور داشته باشد، ‌ولی روزها سپری‌ می‌شود و همینجور سنشان بالا می‌رود. پرویز پرستویی درباره فعالیت این روزهایش با بیان اینكه در حال حاضر فعالیتی ندارد از بازگشتش به عرصه تئاتر خبر داد و گفت: قصدم این است بعد از سرانجام پیدا كردن كار فیلمی كه قرار است با كارگردانی ایرانی مقیم آلمان با موضوع مهاجرت كار كنم و تنها دو بازیگر ایرانی دارد، كار بعدی‌ام حتما تئاتر باشد و خودم می‌خواهم آنرا كارگردانی كنم و دغدغه‌ام این است، حتما آن را كار كنم. پرستویی با بیان اینكه دنبال وسوسه كارگردانی تئاتر نبوده است گفت: اما برای این كار دوست دارم فضایی كه مدنظر دارم را كار كنم.

چهل سال پیش تجربه كارگردانی در تئاتر را داشتم، اما كار گروهی عنوان شد و این اولین تجربه‌ام است و به دلیل اهمیتش، ناچار هستم آنرا را خودم كارگردانی كنم. مطمئنم آدم‌هایی كه دور هم جمع می‌شویم و تجربیات چند سال بازیگری‌مان می‌تواند آن فضا را به وجود آورد. وی درباره تجربه كارگردانی در سینما با بیان اینكه آنقدر خلوت‌های بازیگری برایش اهمیت داشته كه هیچ وقت كارگردانی سینما برایش مسئله نبوده است گفت: ترجیح می‌دهم كار خودم را بكنم، اما ممكن است اتفاقاتی بی‌افتد كه آدم جسارت پیدا كند، یكدفعه تجربه‌ای داشته باشد. شاید هم یك روز این تجربه را انجام بدهم.

به احترام مخاطب گزیده‌کارم

بازیگر فیلم «مارمولك» درباره كم كاریش در این سال‌ها گفت: وقتی فیلمنامه با خود من ارتباط برقرار نمی‌كند چگونه با مخاطب برقرار كند. من هم كه اگر كاسب بودم مرتب كار می‌كردم، از این فیلم به آن فیلم از آن فیلم به این فیلم. بالاخره در شرایطی كه زندگی می‌كنم كه شرایط سختی هم هست، بدم نمی‌آید كه تا تنور داغ است بزنیم و بچسبانیم و به قول معروف پس اندازی برای خودمان داشته باشیم. به هرحال هر كسی دوست دارد در رفاه باشد، ولی جاهایی آدم با خودش می‌گوید، به چه قیمتی؟ تماشاگر همیشه برای من با هر نگاه و ایدئولوژی قابل احترام است و همیشه از كارهایی كه كردم تن‌لرزه داشته‌ام كه شرمنده این تماشاگر نشوم. تماشاگری كه آخر هفته خودش را هزینه كرده و به سختی با خانواده به سینما می‌رود، من باید برای او جوابی داشته باشم، او این خرج را به نوعی برای من كرده و خیلی بد است كه من دست خالی او را بیرون بفرستم. وی افزود: ما اگر كسی در خانه‌مان را می‌زند و نذری می‌آورد ظرفش را می‌دهیم و در آن چیزی هم می‌گذاریم. متأسفانه خیلی جاها هم آدم شرمنده می‌شود. بنابراین گزیده کار کردن فقط احترام به مخاطب است و بس.

فرآوری: امید صبوری

بخش سینما و تلویزیون تبیان

منبع: خبرگزاری ایسنا