اذان و ثواب اذان گویان

اذان و ثواب اذان گویان

خلاصه اى از شرایط اذان و اقامه

اول : نیت است و ادامه آن تا آخر اذان و اقامه .

دوم : عقل و ایمان است (اما در مورد بلوغ ، اقوى این است که بلوغ معتبر نیست مخصوصا در اذان و بویژه در اذان اعلامى که مى توان اکتفا به اذان و اقامه کودک ممیز نمود اگر شنید با حکایت کرد که براى جماعت مى گوید، کفایت این اذان براى خودش جاى اشکال نیست ) اما در مورد جنسیت ، مرد بودن تنها در اذان اعلامى شرط است .

سوم : ترتیب است که اول اذان و بعد اقامه را بگوید، همینطور رعایت ترتیب در فصول اذان و اقامه شرط است .

چهارم : موالات و پشت سر هم گفتن فصل هاى هر یک از اذان و اقامه . همینطور حفظ موالات بین خود اذان و اقامه و بین این دو و نماز. پس اگر بین هر کدام فاصله غیر معمول (در عرف متشرعه ) پیش آید، باطل مى شود.

پنجم : اذان و اقامه را صحیح بگوید و ترجمه آن کافى نیست و تبدیل حرفى به حرف دیگر نیز کفایت نمى کند (مثلا صلوة را با سین بگوید).

ششم : داخل شدن وقت .

هفتم : وضو داشتن (در اقامه شرط است نه در اذان ).

مستحبات اذان و اقامه 

مستحب است مؤ ذن 1- رو به قبله باشد 2- ایستاده بگوید 3- در اذان وضو داشته باشد (اما در اقامه لازم است نه مستحب ) 4- بین اذان و اقامه صحبت نکند (بلکه پس از گفتن قد قامت الصلوة حرف زدن مکروه است ) 5- در حال استقرار بگوید (در حال اقامه بدن آرام باشد) 6- آخر فصول را جزم بدهد (با تأنى در اذان و سرعت در اقامه ) 7- الف وهاى اسم جلاله الله را در هر فصلى که این اسم هست فصیح بگوید 8- هنگام اذان انگشت در دو گوش بگذارد 9- در اذان صدا را بکشد و بلند بگوید (بلکه در اقامه هم بلند بگوید اما کوتاهتر از اذان ) 10- بین اذان و اقامه فاصله بیاندازد (یا با دو رکعت نماز خواندن یا چند قدم راه رفتن یا شستن و یا سجده کردن (فاصله با دو ركعت نماز را اغلب فقها در مورد غیر نماز مغرب مستحب مى دانند.) یا ذکر گفتن یا دعا کردن یا سکوت نمودن ).

اذان و ثواب اذان گویان

روایات

پیامبر اکرم صلی الله علیه واله وسلم

انّ اهل السّماء لا یسمعون من اهل الارض شیئا الا الا دان؛ ساکنان آسمان تنها اذان مردم روی زمین را می شنوند.(المجروحین ج 2 ،ص 64)

«... و امّا الادان فیحشر مودن امّتی مع النبیین و الصّدیقین و الشّهداء؛ ... و اما اذان، پس اذان گویان امّتم با پیامبران و صدیقان و شهیدان محشور می شوند.» (الاختصاص ص 33)

امیرمومنان علی علیه السلام

«لیوذن لکم افصحکم، و لیومکم افقهکم؛ فصیح ترین شما باید اذان بگوید و فقیه ترین تان باید بر شما امامت کند. » (دعائم الاسلام ج 1 ص 147)

امام باقر علیه السلام

کان رسول الله صلی الله علیه واله وسلم اذا سمع الموذن یوذن قال مثل ما یقوله فی کل شیء؛ رسول خدا صلی الله علیه واله و سلم هنگامی که اذان موذّن را می شنید، آنچه را موذّن می گفت تکرار می کرد.(جامع احادیث شیعه ج 4ص664)

امام صادق علیه السلام

ان سمعت الاذان و انت الخلاء فقل مثل ما یقول الموذن و لا تذع ذکر الله عزّ و جلّ فی تلک الحال لان ذکرالله حسن علی کل حال؛ اگر در حال قضای حاجت اذان را شنیدی، آنچه را موذن می گوید تو نیز بگوی و یاد خداوند را در آن حال وامگذار، زیرا یاد خدا در هر حالی نیکوست.(علل الشرایع ص 284)

اطول النّاس اعناقاً یوم القیامة الموذنون؛ بلندترین مردم در روز قیامت اذان گویانند.(ثواب الاعمال ص 52)

ثواب نمازی که با اذان و اقامت است

روایات

پیامبر اکرم صلی الله علیه واله و سلم

الدّعاء بین الاذان و الاقامة لا یزد؛ دعای میان اذان و اقامه رد نمی شود.(الاثناعشریه ص8)

امیرمؤمنان علی علیه السلام

من صلی باذان و اقامة صلّی خلفه صف من الملائکة لا یری طرفاه، و من صلّی باقامة صلّی خلفه ملک؛ هر کس با اذان و اقامه نماز بخواند یک صف از فرشتگان که دو طرفش دیده نمی شود پشت سرش نماز خواهند خواند، و هر کس با اقامه نماز بخواند یک فرشته پشت سرش نماز می خواند.(ثواب العمال ص 54)

امام صادق علیه السلام

اذا اذنت و اقمت صلّی خلفک صفّان من الملائکة، و اذا اقمت صلّی خلفک صفّ من الملائکة؛ هر گاه اذان و اقامه بگویی دو صف از فرشتگان پشت سرت نماز می خوانند، و هر گاه اقامه بگویی یک صف از فرشتگان پشت سرت نماز خواهند خواند.(جامع احادیث شیعه ج 4 ص 624)

منابع : کتاب حکمت های درخشان،علیرضا صابری یزدی،

کتاب : اذان و اقامه در اسلام ،مؤ لف : موسى خسروى