چشم نوازبودن برای مردان!؟

سخنان رهبر انقلاب كه در جایگاه ولی‌فقیه، معارف غنی اسلامی را برای مخاطبان به زبانی ساده و كارآمد و بنا بر مصادیق عینی و مشخص ارایه می‌كند، كاربردی‌ترین منبع برای فهم دیدگاه روشن اسلام در موضوعات و چالش‌های روز است.

یكی از این موضوعات عینی و ملموس كه شاید هیچ‌كس نتواند به اندازه رهبر انقلاب در ارتباط با آن رهنمودهای شفاف و روشن ارایه كند، مسأله مهم و حساس و دقیق «حجاب» است و جالب این ‌كه حجم اهتمام و گفتار ایشان در این موضوع بر خلاف توقع و انتظار بسیار قابل توجه است.

ایشان از این زاویه با استفاده از تعبیر دقیق و گویای «نقشه انسانی عالم» با نگاهی حكیمانه و رویكردی تمدنی به تحولات اجتماعی بشری می‌نگرند و مسأله زن را پیش از بحث حجاب به عنوان پایه چالش‌های بعدی چون حجاب مطرح می كنند: «وقتی ما به نقشه انسانی عالم و جوامع بشری نگاه می كنیم ـ هم جوامع اسلامی مثل كشور خودمان و سایر كشورهای اسلامی، هم جوامع غیر اسلامی و از جمله جوامع به اصطلاح متمدن و پیشرفته ـ می‌بینیم كه در همه این جوامع، متأسفانه مسأله‌ای به نام مسأله زن همچنان وجود دارد».

و سپس از همین نقطه بحث اساسی و محوری خانواده را كه زنان ركن اصلی آن به‌ شمار می‌آیند، با اشاره به برخی آمار و اطلاعات جدید درباره مشكلات مربوط به خانواده در سطح جهان، به بحران جدی دنیای معاصر در همه نقاط جهان به‌ ویژه كشورهای غربی و صنعتی اشاره دارند و ریشه آن را خطای راهبردی در تعریف نقش زن و روابط او ارزیابی می‌كنند: «مسأله خانواده كه امروز یك مشكل اساسی در دنیاست، از كجا ناشی می‌شود؟... اگر این یك قلم مسأله خانواده را شما در دنیا بررسی كنید و این بحرانی را كه در مسأله خانواده وجود دارد درست مورد توجه و كاوش قرار بدهید، می‌بینید كه این ناشی از آن است كه مسائل مربوط به ارتباطات دو جنس و همزیستی دو جنس و روابط دو جنس حل نشده یا به تعبیر دیگری، نگرش نادرستی است».

ایشان با تأكید بر جایگاه زن در تفكر اسلامی از اهتمام شگفت رسول گرامی اسلام ـ صلى‌الله‌علیه‌وآله ـ به این مسأله یاد می‌كنند و بوسیدن دست فاطمه زهرا ـ سلام‌الله‌علیها ـ توسط آن حضرت را چیزی بسیار بالاتر از یك رابطه عاطفی و شخصی و نشانه جایگاه والای زن در اندیشه اسلامی می دانند و با این تعبیر كه «اسلام به خانواده اهمیت می‌دهد» به جایگاه زن در خانواده و سپس تركیب محیط اجتماعی می‌پردازند: «مسأله زن واقعاً مسأله مهمی است... نقش زن در خانواده، در اجتماع، ارزش و اهمیت زن و اموری از این قبیل، چیزهایی است كه ما حقیقتا به آنها كم پرداخته‌ایم و از این كم پرداختن خسارت هم می‌بینیم».

آنگاه از این خاستگاه با قاطعیت و صراحت كامل از تشریع حجاب و  دیدگاه اسلام در این زمینه دفاع می‌كنند و بلكه از این بالاتر، می‌كوشند تا موضع جمهوری اسلامی در جنگ فرهنگی و نرم‌ستیز فكری موجود را از یك موضع انفعالی برای پاسخ‌گویی به یك موضع جدی و فعّال و پرسشگر تبدیل كنند: «در مسأله زن ما از دنیا طلبكاریم، ما مدعی دنیاییم... این ما نیستیم كه باید از موضع خودمان دفاع كنیم، این فرهنگ منحط غرب است كه باید از خودش دفاع كند».

ایشان با این رویكرد تعریفی انسانی و همه‌فهم و معقول از زن در دیدگاه اسلام به دست می‌دهند و بر این اساس به تحلیل استراتژی روانی و تبلیغی كلان غرب در حوزه فرهنگ می‌پردازند و به موضوعی اشاره می‌كنند كه شاید بدون روشنگری درست آن هرگز نتوان به نتیجه چشمگیری درباره بحث حجاب رسید: «زن، آن بخش زیبای آفرینش بشر است. این بخش زیبا به طور طبیعی با اندكی در پرده بودن همراه است، این خاصیت این بخش زیبا و لطیف وجود انسانی است. این پرده را دریدن و آنچه را باید با نظم و قانون پیگیری شود ـ آن نیاز غریزی انسانی، چه در زن و چه در مرد ـ بی‌قانون و بی‌نظم در جامعه رواج دادن، بزرگترین خیانتی است كه در درجه اول به زن و در درجه بعد به همه بشریت ـ زن و مرد انجام گرفته، این كار را سیاست های غربی كرده‌اند.

آن طور جنس زن را ـ یعنی همان بخش زیبا و لطیف و در پرده وجود بشر را ـ برای شغل، برای تبلیغات، برای كار به میدان كشاندن، از لبخند او، از زیبایی‌های او، از جسم او، از چهره او برای ترویج فلان جنس بی‌ارزش و پست، برای به دست آوردن پول استفاده كردن، این چیزها را هم دنبال خودش دارد، طبیعی است».

ایشان با این رویكرد، به روح تشریع حجاب در احكام اسلامی یعنی تكریم و تجلیل زن اشاره می‌كنند و با تعبیر دقیق و مختصر «حجاب زن، تكریم زن است» به سرنوشتی كه فرهنگ غربی برای زن رقم زده است، اشاره می‌نمایند و به‌رغم آن‌كه منكر تجربه‌های مثبت فرهنگ غرب نیستند، وضعیت آشفته زن در جهان امروز را مورد بررسی قرار می‌دهند: «زن در فرهنگ و دنیای غربی به ابتذال كشانده و تحقیر و به او اهانت شده است... زن برای این‌كه شخصیت خودش را نشان بدهد، باید برای مردان چشم‌نواز باشد. این شد شخصیت برای یك زن؟

باید حجاب و عفاف را كنار بگذارد، جلوه‌گری كند تا مردها خوششان بیاید، این تعظیم زن است یا تحقیر زن؟... یكی از نشانه‌های مردسالاری غربی‌ها همین است كه زن را برای مرد می‌خواهند؛ بنابراین، می‌گویند زن آرایش كند تا مرد التذاذ ببرد. این مردسالاری است، این آزادی زن نیست. این در حقیقت آزادی مرد است. می‌خواهند مرد آزاد باشد، حتى برای التذاذ بصری، برای همین، زن را به كشف حجاب و آرایش و تبرّج در مقابل مرد تشویق می‌كنند».

با این مقدمه صریح و روشن، تعریفی كه اسلام برای زن ارایه داده آشكار می شود و آن جمع بین شرایط طبیعی و ویژگی های بشری و اختصاصی زن با ارزش‌ها و كرامت‌هایی است كه سعادت و نیكبختی فرد و جامعه را در دنیا و آخرت تأمین می‌كند و در مقابل آن حقارت و پستی، به زن عظمت و بزرگی می‌بخشد: «عظمت زن آن است كه بتواند حجب و حیا و عفاف زنانه را كه خدا در جبلّت زن ودیعه نهاده است، حفظ كند. این را بیامیزد با عزّت مؤمنانه، این را بیامیزد با احساس تكلیف و وظیفه. آن لطافت را در جای خود به كار ببرد، آن تیزی و بُرندگی ایمان را هم در جای خود به كار ببرد. این تركیب ظریف فقط مال زن‌هاست، این آمیزه ظریف لطافت و برندگی، ویژه زن‌هاست؛ این امتیازی است كه خدا به زن داده است».

حال آیا دیدگاه اسلامی چنین زنی را در چنین محیط و جامعه‌ای به انزوا و پنهان شدن دعوت می‌كند یا برعكس، با حفظ كرامت و جایگاه والای او نقش‌های برجسته‌تر اجتماعی برای او رقم می‌زند؟ رهبر انقلاب با ذكر نمونه‌های عینی و مقایسه شرایط در دوران طاغوت و تحولات گسترده پس از انقلاب تأكید می‌كنند كه نه تنها حفظ حجاب به معنی انزوا و حاشیه‌نشینی زن نیست، بلكه برعكس زن در چنین دیدگاهی از یك عنصر حاشیه‌ای و تزئینی به یك عنصر تعیین‌كننده و فعّال و مؤثر تبدیل می‌شود و این چیزی است كه امروز جمهوری اسلامی ایران به عنوان الگویی برای دیگر جوامع عرضه می‌كند.

بدین ترتیب ایشان صراحتاً حجاب را در متن حضور اجتماعی پویا و جدّی زن تعریف می‌كنند: «مسأله حجاب به معنای منزوی كردن زن نیست، اگر كسی چنین برداشتی از حجاب داشته باشد، برداشتش كاملاً نادرست و انحرافی است... حجاب به هیچ وجه مزاحم و مانع فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی و علمی نیست».

بخش خانواده ایرانی تبیان

منبع : تابناک