تبیان، دستیار زندگی
انتظار؛ شرط قبولی اعمال هر عمل دینی برای آنکه عبادتی مقبول در پیشگاه خدای متعال تلقی شود، باید شرایطی داشته باشد که بخش عمده ای از این شرایط به شخص عمل کننده مربوط می شود. اینها همان اموری است که گاهی به عنوان «دین» از آن ی...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

وجوب انتظار(1)


انتظار؛ شرط قبولی اعمال

هر عمل دینی برای آنکه عبادتی مقبول در پیشگاه خدای متعال تلقی شود، باید شرایطی داشته باشد که بخش عمده ای از این شرایط به شخص عمل کننده مربوط می شود. اینها همان اموری است که گاهی به عنوان «دین» از آن یاد می شود؛ دین صحیح و مطابق خواست خداوند. در فرمایش امیرمؤمنان(ع) به این حقیقت اشاره شده که هیچ کار خوبی از غیر شخص دیندار پذیرفته نیست:

ایّها النّاس! دینکم! دینکم! تمسّکوا به ولایزیلنّکم احدٌ عنه. لأنّ السّیّئة فیه خیرٌ من الحَسَنة فی غَیره لأنّ السیّئة فیه تغفر و الحسنة فی غیره لا تقبل.

ای مردم! مراقب دین خود باشید! مراقب دین خود باشید! به آن تمسّک کنید و کسی شما را از آن خارج نسازد و برنگرداند. زیرا کار بد در دین، از کار خوب در غیر دین بهتر است. چون کار بد در دین بخشوده می شود، اما کار خوب در غیر دین پذیرفته نمی شود.

پس قبل از انجام هر عملی، باید دینی را که شرط پذیرفته شدن همه ی اعمال است، بشناسیم. و این امر با مراجعه به احادیث کاملاً روشن می گردد.

فردی در حالی که نوشته ای همراه خود داشت، خدمت حضرت باقرالعلوم(ع) رسید. ایشان پیش از آنکه او نوشته اش را باز کند، فرمودند:

هذه صحیفة مخاصمٍ یسأل عن الدّین الذی یقبل فیه العمل.

این، نوشته ی بحث کننده ای است که سؤال می کند درباره ی آن دینی که عمل در آن پذیرفته است.

آن شخص گفت: خدا شما را رحمت کند. این همان چیزی است که من می خواهم. آنگاه حضرت فرمودند:

شهادة أن لا اله الاّ الله وحده لا شریک له و أنّ محمداً(ص) عبده و رسوله، و تقرّ بما جاء من عندالله، والولایة لنا اهل البیت، و البرائة من عدوّنا، والتّسلیم لأمرنا، والورع، و التواضع، و انتظار قائمنا؛ فإنّ لنا دولةً إذا شاءالله جاء بها.

گواهی دادن به توحید پروردگار و اینکه حضرت محمد(ص) بنده و فرستاده ی اوست، و اقرار به آنچه از جانب خداوند آمده و پذیرفتن ولایت ما اهل بیت(ع)، و بیزاری جستن از دشمنان ما، و تسلیم شدن نسبت به امر ما، و ورع، و فروتنی، و در انتظار قیام کننده ی ما بودن؛ چون برای ما دولتی است که که هرگاه خداوند بخواهد، آن را محقّق می سازد.

طبق این بیان، انتظار قائم اهل بیت(ع) از ارکان دینی است که عمل در آن پذیرفته می شود.

در حدیث دیگری ابوبصیر از حضرت صادق(ع) نقل می کند که ایشان روزی چنین فرمودند:

ألا اخبرکم بما لا یقبل الله عزّ و جلّ من العباد عملاً الاّ به؟

آیا شما را خبر ندهم به آنچه خدای عز و جل هیچ عملی را از بندگان جز به سبب آن نمی پذیرد؟

ابوبصیر عرض می کند: بله، بفرمایید. آنگاه حضرت چنین توضیح می دهند:

شهادة أن لا اله الاّ الله و انّ محمّداً (ص) عبده [و رسوله]، والاقرا بما امرالله، والولایة لنا، و البرائة من اعداءنا – یعنی الأئمة خاّصةً – و التسلیم لهم، و الورع، و الاجتهاد، و الطّمأنینة، و الانتظار للقائم(ع). (3)

گواهی دادن به توحید پرودگار و اینکه حضرت محمد (ص) بنده (و فرستاده ی) اوست، و اقرار به آنچه خداوند دستور فرموده، و ولایت ما، و بیزاری جستن از دشمان ما – منظور خصوص ائمه(ع) است – و تسلیم شدن نسبت به ایشان، و ورع، و کوشش (در راه عمل به شرع)، و طمأنینه، و در انتظار حضرت قائم(ع) بودن.

بنابراین هیچ عملی در دین، بدون حالت انتظار مهدی موعود(ع) مقبول درگاه الهی نیست. منظور از مقبول شدن این است که آن عمل، عبادتی تلقی شود که مشمول پاداش پروردگار قرار گیرد و باعث تقرب شخص به پیشگاه الهی شود.

پاداش هایی که برای انجام یک عمل خاص در کتاب و سنت آمده است، همگی بر عمل مقبول، مترتّب می شود و اگر آن عمل، حائز شرایط قبولی نباشد، انجام دهنده ی آن استحقاق هیچگونه پاداشی از جانب خداوند ندارد. با این وصف بدون حال انتظار قائم (ع)، استحقاق هیچ خیر و پاداشی بابت انجام عبادات برای انسان پدید نمی آید.

البته اگر خداوند بخواهد از روی فضل و کرم خویش، یک عبادت ناقص و فاقد بعضی شرایط را از بنده ای بپذیرد، بحث دیگری است، ولی آنچه طبق وعده های الهی و براساس مقررات وضع شده، سبب قبولی اعمال است، همان شرایط اعلام شده می باشد.

برگرفته از کتاب سلوک منتظران

نوشته دکتر سید محمد بنی هاشمی

لینک ها:

در انتظار یار (منوی معارف)

غیبت امام علیه السلام؛ بزرگترین گرفتاری عصر(1)

غیبت امام علیه السلام ،بزرگترین گرفتاری عصر (2)

غیبت امام علیه السلام ،بزرگترین گرفتاری عصر (3)

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.