در مورد خودت راست گفتی یا....؟؟

در مثالی كه در زیر آمده، مطلب به صورت شفاف تری بیان شده است:

حدود یك سال ونیم كه از ازدواجم با مهرداد می گذره. اوایل ازدواجمون مهرداد خیلی حواسش بهم بود و توجه زیادی بهم داشت.  مدتی از ازدواجمون كه گذشت من مهردادرو مثل گذشته نمی دیدم، خیلی زود عصبانی می شد و بر سر مسائل جزئی و پیش پا افتاده بحث و مشاجره می كرد. خیلی وقت ها اونو مضطرب می دیدم و نگران، ولی وقتی ازش دلیلش را جویا می شدم طفره می رفت و یه جواب سربالا می داد. دوست چندانی نداشت و ما حتی رفت و آمد خانوادگی هم با كسی نداشتیم از بس كه بداخلاق بود. بعدها متوجه شدم كه نه تنها نسبت به من بلكه نسبت به دیگران  هم این رفتارها رو داره رفتارهایی مثل بداخلاقی، سوءظن، رفتارهای مضطربانه، توهم، حساسیت نسبت به مسائل جزئی و كم اهمیت و..... سرتون را درد نیارم رفتار مهرداد هر روز بدتر و بدتر می شد تا این كه از طریق یكی از دوستام كه روان پزشك بود و من یه ترتیبی دادم كه به خونمون بیاد متوجه شدم كه مهرداد دچار (شخصیت پارانوئیدی) است و خودش و خانوادش از این بیماری اطلاع داشتند و این مسأله به این مهمی را از من و خانوادم پنهون كردن حالا من باید با این بیماری و بزرگ تر از اون، این بی صداقتی كه از اول ازدواج با من بوده چه كنم؟

*****

آگاهی از سلامت روانی و جسمانی و تعادل عاطفی طرف مقابل قبل از عقد زوجیت امر بسیار مهمی است. پنهان كردن هرگونه مشكل جسمی و احیاناً مشكل روانی و یا اختلال شخصیت نه تنها شخص را مرتكب مسئولیت اخلاقی، شرعی و قانونی می كند، بلكه نگرانی های زیادی را در پایه ریزی یك زندگی مشترك و ادامة آن در پی خواهد داشت. چه بسیار مشاهده می شود كه افرادی با نیت دلسوزانه در فكر ازدواج فرزندشان هستند كه مدتی دچار بیماری بوده و به آنان توصیه می كنند كه اگر ازدواج كند می تواند سلامتی خود را بازیابد. متأسفانه در بسیاری از موارد این قبیل ازدواج ها دوام چندانی ندارد. همان طور كه در داستان بالا مشاهده كردید مهرداد كه دچار شخصیت پارانوییدی است و با اصرار اطرافیان و بدون آن كه طرف مقابل اطلاعی از این  اختلال داشته باشد، ازدواج كرده است، نمی تواند زمینه آرامش همسرش را فراهم نماید و زندگی موفقی را تجربه نمایند. چراكه از جمله ویژگی های اصلی این بیماری سوءظن گسترده نسبت به دیگران، حساسیت زیاد نسبت به دیگران، و هم چنین حساسیت نسبت به مسائل جزئی و كم اهمیت، باورها و نگرش های متعصبانه، بد اخلاقی، توهم، رفتارهای مضطربانه، مشاجره های خشم آلود و عدم ارتباط عاطفی با دیگران می باشد. طبیعی است كه فردی كه دچار چنین ویژگی هایی می باشد نمی تواند در زندگی مشترك خود موفق باشد. این قبیل افراد تمایل دارند حتی مشكلات خود را به عوامل بیرونی نسبت دهند. انتقادپذیر نیستند، به ندرت حاضر می شوند به كلینیك های درمانی مراجعه كنند و تحت درمان قرار بگیرند. این اختلال در آقایان بیشتر از خانم ها مشاهده می شود. با توجه به مطالبی كه ذكر شد آیا چنین افرادی می توانند یك زندگی موفق را پایه ریزی كنند و در آینده فرزندان سالمی را چه از لحاظ روحی و چه از لحاظ جسمی تحویل جامعه بدهند؟؟؟

چنان چه دختر یا پسر سابقه ابتلا به بیماری جسمی یا ناراحتی روانی و یا دچار یك اختلال شخصیتی بوده كه مدتی زیر نظر یك روان پزشك و روان شناس بوده و ممکن است  مدتی در بیمارستان به علت یك بیماری جسمی تحت درمان بوده، شایسته است قبل از ازدواج، به اطلاع طرف مقابل برساند تا در صورت نیاز و تمایل ، خانواده ایشان بتوانند در موردبیماری ،امكان ازدواج و چگونگی زندگی مشترك بافرد بیماراز متخصصان مربوط مشورت لازم رابگیرند.

زهرا رجایی

بخش کلوپ ازدواج تبیان

مطالب مرتبط:

مقدمه ی شیرین ازدواج

سین جیمهای خواستگاری

10نکته برای اولین جلسه خواستگاری

آموزش خواستگاری موفق

خواستگار دروغگو را بشناسیم