تبیان، دستیار زندگی
كودك از دعواها ی والدین یاد می گیرد. بچه ها بسیار حساس هستند و تفكر جادویی و كودكانه شان هم آن ها را به آنجا میرساند كه شما تصورش را نمی کنید.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

دوربین مخفی را جدی بگیرید


دعوا، نمك زندگی است؛ قبول، اما گاهی شوری این نمك برای بچه ها غیرقابل تحمل است. زندگی سخت است؟ با همسرتان مشكل دارید؟ عادت دارید داد بزنید و دعوا كنید و بعد آشتی كنید تا اختلافاتتان حل شود؟ همه این ها شاید برای خود شما مشكلی ایجاد نكند اما دعواها و جر و بحث های خانوادگی بدترین اتفاقی است كه یك كودك میتواند در محیط خانه تجربه كند و یاد بگیرد.


كودك از دعواها ی والدین  یاد می گیرد. بچه ها بسیار حساس هستند و تفكر جادویی و كودكانه شان هم آن ها را به آنجا میرساند كه شما تصورش را نمی کنید.این ها فقط بعضی از چیزهایی است كه پدر و مادرها ناخودآگاه با دعوا كردن به بچه های شان منتقل می كنند:

خشونت

احساس ناامنی

دعوا باعث می شود تا فضای خانوادگی و محیطی كه كودك در آن رشد می كند، نامطمئن باشد. كودك هر لحظه احساس می كند كه ممكن است اتفاق بدی بیافتد و به تدریج این احساس ناامنی به بقیه جنبه های زندگی شان هم منتقل میشود. در رابطه با دوستان در مدرسه، در رابطه با هر كار جدید یا هیجان انگیزی و...

بچه ها نسبت به هم پرخاشگر می شوند

آن ها الگوی دعوا را یاد می گیرند. اگر در خانه ای 2 بچه وجود داشته باشد آن ها نسبت به هم پرخاشگر می شوند. تك فرزندهایی هم كه شاهد دعواهای پدر و مادر هستند ممكن است نسبت به دوستان و همكلاسی ها یشان رفتارهای پرخاشگرانه داشته باشند و الگوی دعوا پدر یا مادر را در محیطی دیگر اجرا كنند.

تنفر و بغض نسبت به یكی از والدین در بچه به وجود می آید. ممكن است كودك قضاوت و یكی از والدین را محكوم كند و نسبت به دیگری احساس تنفر پیدا كند. ایجاد این حالت به غیر از اثرات بلندمدت بعدی در زندگی آینده كودك، در زندگی فعلی هم می تواند سبب جدایی خانواده و تشدید مشكلات شود.

به غیراز این ها از آ نجا كه كودك والدین خود را به عنوان الگو و نمادی از فرد بزرگسال میبیند، دیدن دعوا و مشكلات بین آن ها به خصوص اگر همراه با تهمت زدنها و فحاشی باشد، در كودك ایجاد اضطراب و بی قراری خواهد كرد. مفهوم خانواده و احساس آن دركودك آسیب میبیند كه خود اثرات بعدی و بلندمدتی به دنبال خواهد داشت.

كودكان در واقع نقش بزرگ ترها را بازی می كنند و دیدن مداوم دعوا میتواند موجب این تصور در آن ها شود كه دعوا كردن و جروبحث، یك امر طبیعی در زندگی است و همین، یعنی قرار دادن نامناسبترین الگو برای زندگی آینده كودك. اثرات این آموزش ناخودآگاه و غلط را می توان در همان كودكی و در بازیهای كودكانه فرزندان و نحو تعامل آنها بادوستان و همسالانشان مشاهده كرد.

با هم با ملایمت مخالفت كنید. كار سختی است اما قبول كنید كه میشود انجامش داد. حداقل در بین دعوا هم برای هم احترام قائل باشید. فحش ندهید، تهمت نزنید و برخورد فیزیكی نداشته باشید. تمام وقت حواس تان باشد كه چند جفت چشم كوچك تماشاچی ماجرای شما هستند.

نكات بالا شاید فقط گوشه ای از آسیب های روحی روانی و اجتماعی كودكی باشد كه شاهد دعواهای والدینش بوده. اما همانطور كه اول هم گفتیم، دعوا نمك زندگی است؛ اجتناب ناپذیر است، هر زندگی حتما دچار مشكلاتی خواهد شد كه گاهی ممكن است در جریان حل كردن آن، بحث هایی هم بین پدر و مادر پیش بیاید. پس برای آنكه كودك از این ماجرا كمترین لطمه را ببیند چه باید كرد؟ سعی كنید حداقل حین دعوا نكات زیر را به یاد داشته باشید:

اختلاف

با هم با ملایمت مخالفت كنید. كار سختی است اما قبول كنید كه میشود انجامش داد. حداقل در بین دعوا هم برای هم احترام قائل باشید. فحش ندهید، تهمت نزنید و برخورد فیزیكی نداشته باشید. تمام وقت حواس تان باشد كه چند جفت چشم كوچك تماشاچی ماجرای شما هستند.

در آخر سعی كنید مشكل را حل كنید. حتی اگر شده به صورت ظاهری، سعی كنید وانمود كنید كه مشكل تان را حل كرده اید یا این كه جلوی بچه ها بگویید: خب بهتر است بحث را تمام كنیم، ما الان عصبانی هستیم بهتر است بعدا راجع به این موضوع تصمیم بگیریم. نكته اصلی این است كه باید همه جروبحث ها را با یك نتیجه مثبت تمام كنید.

دوتایی با هم برای بچه ها توضیح دهید كه گاهی پدر و مادرها با هم مخالف هستند و با هم جروبحث می كنند اما این دلیل نمی شود كه یكدیگر را دوست نداشته باشند. به كودك بگویید كه هردو چقدر دوستش دارید.

خود را در موقعیت كودك قرار دهید. این كار باعث میشود تا كمی از شدت عصبانیت تان یا نحوه بروز آن كم شود.

روشهای كنترل خشم و عصبانیت را امتحان كنید. با این كار هم از یك دعوا جلوگیری میكنید و هم به كود كتان این روش كنترل عصبانیت را یاد میدهید.

از هر روشی برای تخریب طرف مقابل استفاده نكنید. به یاد داشته باشید كه این فریادها را بر سر پدر یا مادر كودكی می كشید كه آنجا نشسته است و شما را نگاه میكند.

اگر با همسرتان مشكلی دارید سعی كنید زمانی كه بچه ها حضور ندارند آن را با هم حل كنید. سعی كنید حداقل جلوی بچه ها این كار را انجام ندهید حتی اگر شده به اتاق دیگری بروید. در این حالت ممكن است كودك همچنان صدای شما را بشنود اما آن چهره های برافروخته و چشم های نامهربان را دیگر نخواهد دید.

اگر میتوانید سعی كنید با زبان ساده برای كودك شرح دهید كه چرا با هم اختلاف دارید و مشكل بین شما دو نفر چیست. سعی كنید طوری ماجرا را تعریف كنید كه كودك خود را علت به وجود آمدن آن دعوا نداند. سعی كنید جوری برخورد كنید كه كودك مجبور به حمایت از یك طرف و مقابله با طرف دیگر نشود.

درنهایت برای كودك توضیح دهید كه عصبانی شدن و دعوا كردنتان اشتباه بوده و ممكن است شما چیزهایی گفته باشید كه فقط ناشی از عصبانیت بوده و اصلا معنی خاصی نداشته.همیشه بعد از دعوا سعی كنید قهر نكنید و طبیعی رفتار كنید.

بخش خانواده ایرانی تبیان


منبع : ماهنامه تخصصی شهرزاد

مقالات مرتبط :

طلاق خاموش،کودکان خاموش

تأثیرشدیداختلافات والدین برخانواده

طلاق،کابوس کودکانه

فرزندان اهرم فشارنیستند

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.