زحل، میهمان آسمان
این شب ها فرصت مناسبیست تا بار دیگر به تماشای یکی از سیارات زیبای منظومه شمسی، یعنی سیاره زحل برویم. اگر می خواهید این سیاره را در آسمان رصد کنید اما قادر به یافتن آن نیستید، اصلا نگران نباشید! مطلب پیش رو به شما کمک خواهد کرد تا به راحتی ارباب حلقه های منظومه شمسی را در آسمان بالای سرتان بیابید.
این شب ها سیاره زحل در تمام طول شب به راحتی قابل رویت است اما برای یافتن آن نیاز به کمی دقت و حوصله دارید. شما با داشتن مختصات هرم جرمی در آسمان می توانید آن را به راحتی بیابید اما با توجه به این که همه مردم به دستگاه های مختصات سماوی آگاهی ندارند آدرس دهی در آسمان بر اساس صورت های فلکی بهترین راه است.
برای یافتن زحل ، ابتدا صورت فلکی شیر (اسد) را در آسمان بیابید. اگر دو ستاره راهنمای دب اکبر که امتداد فرضیشان ستاره قطبی را نشان می دهد به صورت معکوس امتداد دهید به راحتی می توانید شکل "علامت سوال" مانند سر صورت فلکی اسد را در آسمان پیدا کنید.
حال که صورت فلکی اسد را در آسمان یافتید به سراغ دو ستاره انتهایی آن بروید و خطی فرضی که این دو ستاره را به هم وصل می کند مطابق شکل زیر به سمت پایین و چپ امتداد دهید. امتداد خط فرضی شما از کنار ستاره زرد رنگی خواهد گذشت. آن ستاره زرد رنگ، سیاره زحل است. اگر این خط فرضی را همچنان ادامه بدهید به ستاره روشن و سفید مایل به آبی سماک اعزل در صورت فلکی سنبله خواهد رسید.
زحل که بعد از مشتری بزرگترین سیاره در منظومه شمسی به حساب می آید دارای هفت حلقه مسطح به دور خود است. این هفت حلقه در واقع شامل تعداد زیادی حلقه های باریک است که با ذرات یخی درست شده اند. این حلقه ها زحل را به یکی از زیباترین اجرام آسمان در منظومه شمسی تبدیل کرده اند. به جز زحل، سیارات مشتری، نپتون و اورانوس نیز دارای حلقه هایی هستند که نسبت به حلقه های زحل بسیار کم نورترند.
حلقه های زحل در اوایل قرن 16 توسط ستاره شناس ایتالیایی، گالیله، کشف شدند. گالیله نتوانست با تلسکوپ کوچک خود این حلقه ها را به وضوح و به درستی رصد کند. او فکر می کرد که حلقه ها، قمر های بسیار بزرگی هستند. در سال 1656، پس از به کارگیری یک تلسکوپ قوی تر، کریستیان هویگنس ستاره شناس آلمانی، یک حلقه باریک مسطح حول زحل را توصیف کرد. هایگنس فکر می کرد که این حلقه یک صفحه جامد از برخی مواد است. در سال 1675، دومنیکو کاسینی یک ستاره شناس آلمانی متولد فرانسه، کشف دو حلقه مجزا که با گروه هایی از اقمار کوچک شکل گرفته بودند را اعلام نمود. مشاهدات بعدی از زحل وجود تعداد بیشتر این حلقه ها را ثابت نمود. حلقه های باریکی که هفت حلقه اصلی را شکل می دهند در سال 1980 کشف شدند.
همان طور که دیدید سیاره زحل به راحتی در آسمان شب قابل رویت است اما دیدن حلقه های آن از پشت تلسکوپ یا دوربین دوچشمی واقعا هیجان انگیز است!
فرآوری:م.ح.اربابی فر
بخش دانش و زندگی تبیان
به نقل از universetoday
