تبیان، دستیار زندگی
بر اساس تصویب شورای اسلامی شهر تهران، خیابانی که از 20 سال پیش منزل نادر ابراهیمی در آن واقع بوده است، به‌زودی به نام این نویسنده‌ی سرشناس و مطرح نام‌گذاری می‌شود. ....
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

خیابانِ نادر به نامش می شود

خیابان محل زندگی نادر ابراهیمی به نام این نویسنده‌ی فقید نام‌گذاری شد

خیابانِ نادر به نامش می شود

فرزانه‌ منصوری - همسر نادر ابراهیمی - با اعلام این خبر، گفت: بر اساس تصویب شورای اسلامی شهر تهران، خیابانی که از 20 سال پیش منزل نادر ابراهیمی در آن واقع بوده است، به‌زودی به نام این نویسنده‌ی سرشناس و مطرح نام‌گذاری می‌شود.

تا پایان هفته‌، تابلو «خیابان هفدهم» کارگر شمالی (امیرآباد سابق) به نام «خیابان نادر ابراهیمی» تغییر می‌کند و این حرکت در راستای ارج نهادن به مقام نویسنده‌ای است که سال‌ها در راه خدمت به فرهنگ سرزمینش قلم ‌زده است.

امیدوارم، با همکاری شورای شهر و شهرداری، بعد از تغییر نام و نصب تابلو خیابان به نام نادر ابراهیمی، یک تندیس یا سنگ‌نوشته‌ هم تدارک دیده شود تا از طریق آن، اطلاعاتی درباره‌ی نادر ابراهیمی نویسنده، به رهگذرانی که او را نمی‌شناسند، داده شود.

تا پایان هفته‌، تابلو «خیابان هفدهم» کارگر شمالی (امیرآباد سابق) به نام «خیابان نادر ابراهیمی» تغییر می‌کند و این حرکت در راستای ارج نهادن به مقام نویسنده‌ای است که سال‌ها در راه خدمت به فرهنگ سرزمینش قلم ‌زده است.

نادر ابراهیمی متولد 14 فروردین‌ماه سال 1315 در تهران بود. علاوه بر نگارش کتاب‌های داستانی زیادی برای بزرگسالان و کودکان و نوجوانان، چندین کتاب پژوهشی، نمایش‌نامه و فیلم‌نامه، چندین فیلم مستند و سینمایی و همچنین دو مجموعه‌ی تلویزیونی را نوشته و کارگردانی کرده و آهنگ‌ها و ترانه‌هایی برای آن‌ها ساخته است. این نویسنده‌ی پیشکسوت 16 خردادماه سال 87 درگذشت.

«یک عاشقانه‌ی آرام»، «بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم»، «چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم»، «مردی در تبعید ابدی»، «بر جاده‌های آبی سرخ»، «تضادهای درونی»، «آتش بدون دود»، «ابن مشغله» و «آرش در قلمرو تردید» از جمله آثار منتشرشده‌ی نادر ابراهیمی هستند.

از زنده یاد نادر ابراهیمی:

فردا شکل امروز نیست

آنچه من می دانم،

تنها و تنها ،نوشتنِ فرداست .

و از ژرفای روان باور داشتنِ فردا.

که تو نخست باید فردا را باور کنی،

تا دردهای چسبیده به تن امروز ریشه کن شود،

تا آبهای وامانده روان شود...

پس تو چگونه فردا را نمی پذیری ،

باور نمی داری ،

نمی نویسی ،

نمی سایی ،

نمی بویی ،

نمی ستایی ،

نمی شناسی ،

حال آنکه فردا روزی ست که خواهر کهتر تو از بستر بیماری برخواهد خاست.

تو فردا را به نیک ترین شکل باید ببینی تا فردا نیک ترین شکل را به امروز بیاورد .

پس، فردایی بنویس که شکل امروز نباشد...

بنویس ، بنویس ، بنویس !

فردا را به شکل فردا بنویس!

فرآوری: مهسا رضایی

بخش ادبیات تبیان


منابع: خبرگزاری دانشجویان ایران، کتاب فردا شکل امروز نیست