نامه‌ها فاش کردند/ سلینجر منزوی نبوده است
با پیدا شدن نامه‌هایی از جی دی سلینجر به یکی از دوستانش مشخص شد این نظر که وی در 50 سال عمرش فردی منزوی بوده، اشتباه است.
این نامه‌ها که سلینجر خطاب به دوست بریتانیایی‌اش دونالد هارتاگ نوشته نشان می‌دهد که وی در حالی که از حضور در محافل عمومی پرهیز می‌کرده ولی در عین حال از زندگی عادی که شامل رسیدگی به باغچه‌های خانه‌اش، خوردن همبرگر و دنبال کردن مسابقات تنیس هم لذت زیادی می‌برده است.
نامه‌ها و چهار کارت پستالی که توسط سلینجر به هارتاگ فرستاده شده نشان می‌دهد در همان دوره‌ای که وی به گوشه‌نشینی و دوری از مردم علاقه نشان می داده همچنین به مسافرتهای گروهی با اتوبوس به آبشار نیاگارا و دیدن نمایش و فیلم علاقه نشان می داده است.
این نامه‌ها توسط فرانسیس دختر هارتاگ و پس از مرگ پدرش در سال 2007 به دانشگاه "ایست آنگلیا" اهدا شده است.
این نامه‌ها تنها مکاتبات باقیمانده از سلینجر نیستند ولی بخشی از زندگی وی را روایت می‌کنند که وی بیشتر انزوا را برگزیده بوده است.
هارتاگ و سلینجر وقتی که هر دو جوان بودند و برای آموختن زبان آلمانی به وین رفته بودند با هم آشنا شدند و نامه‌نگاری‌هایشان را از زمان جنگ جهانی دوم ادامه دادند.
نامه‌ها و چهار کارت پستالی که توسط سلینجر به هارتاگ فرستاده شده نشان می‌دهد در همان دوره‌ای که وی به گوشه‌نشینی و دوری از مردم علاقه نشان می داده همچنین به مسافرتهای گروهی با اتوبوس به آبشار نیاگارا و دیدن نمایش و فیلم علاقه نشان می داده است.
جی.دی.سلینجر، یکی از نویسندگان معاصر آمریکاست که تأثیرعمیقی بر ادبیات داستانی آمریکا گذاشته است.هیچ نویسنده ای از دهه 1920 به بعد، یعنی دوران «اسکات فیتز جرالد» و «ارنست همینگوی» نتوانسته است همانند او اذهان عمومی و منتقدان را به خود مشغول دارد.
سلینجر، نویسنده محبوب آمریکایی، در سال 1951 با انتشار رمان «ناطور دشت» به شهرت رسید. این اثر پس از چاپ با اقبال نسل جوان آمریکا که تازه از جنگ جهانی دوم رهایی یافته بودند، روبرو شد. وی پس از انتشار این کتاب تماس خود را با همگان قطع کرد و بدین شکل با عدم حضور وی درگردهمایی ها و مصاحبه ها به نویسنده ای مرموز و گوشه گیر بدل گشت.
سلینجر، در سال ،1953 مجموعه «نه داستان» را منتشر ساخت.این کتاب تسلط او را بر زبان محاوره قشر متوسط آمریکا، شخصیت پردازی چندوجهی و طنز قوی را اثبات می کند. در حقیقت این مجموعه آغازگر فعالیت های حرفه ای وی در داستان نویسی به شمار می رود. وی با خلق خانواده ای با نام «گلس» در این اثر، رویدادهای داستان هایش را در بستر زندگی ایشان روایت می کند.پس از خدمت در ارتش و پایان جنگ جهانی دوم نوشتن تنها دغدغه سلینجر شد.
داستان هایی که وی طی سال های پایانی دهه 40 و آغاز دهه 50 به رشته تحریر درآورد، نشان دهنده تحول ادبی او و در عین حال رشد و بلوغ ادبیات آمریکا است. منتقدان از عنوان «پست مدرن» برای آثاری که در طی این سال ها خلق شده اند، استفاده می کنند.
نویسندگان این دوره به شرایط تهدیدآمیز جهان پس از جنگ واکنش نشان می دادند و ادبیات آن زمان بازتاب احساس ناامیدی، سرخوردگی و خشونت است. سلینجر گرچه مانند همکاران ادبی اش؛ کورت ونه گات، نورمن میلر، سال بلو و تامس پینچون؛ احساس درماندگی پس از جنگ را در بخشهایی ازداستان هایش منعکس می کند ولی بر این گمان است که پاسخ ظلم و خشونت دربازگشت به روح معنویت زندگی است. علاقه سلینجر به مکتب ذن و دیگر مکاتب فلسفی شرق، وی را در رسیدن به این عقیده هدایت می کند. این علاقه با ذکر روایاتی در باب ترک ارزش های مادی در جهت تزکیه روح در داستان هایش نمود دارند.آثار سلینجر سراسر حدیث جستجوگران و جستجوگری است؛ این جستجوگری گاه در طلب معرفت و روشن بینی آشکار می شود و زمانی در طلب موازین اخلاقی و رفتاری سیر می کند.
فرآوری: مهسا رضایی
بخش ادبیات تبیان
منابع: خبرگزاری مهر به نقل از گاردین، آفتاب
