مقصر ماییم نه حزب الله

نایله التوینی، نماینده مجلس لبنان از جریان 14 مارس و روزنامه نگار لبنانی، دختر غسان التوینی سردبیر و مدیرمسئول روزنامه النهار  و معاون مدیر عامل این روزنامه است. پدر او غسان،جزء سران 14 مارس محسوب می شود. نایله این یادداشت را اختصاصا برای خبر نگاشته است.

 نایله التوینی:

بالاخره لحظات حساس کشور فرا رسیدند. بحران به نقطه اوج خود نزدیک شده است. رای دادگاه به زودی صادر می‌شود. قبل از هر چیز باید با صداقت کامل مبانی حق را به رسمیت بشناسیم و حقوق دیگران را منکر نشویم. نمی‌توانیم جریان اپوزیسیون را بر سر استعفا از حکومت به نقد بکشیم. این ما بودیم که مدت‌های مدیدی از آنها خواستیم که استعفا دهند.

این ما بودیم که دائما می‌گفتیم حتی اگر استعفا هم دهید کاری از پیش نمی‌برید. حالا استعفا داده‌اند، در حقیقت به آنچه ما وادارشان کردیم، عمل کردند. اگر از این زاویه امور را ببینیم، آن گاه باید بگوییم که حرکت اپوزیسیون  کاملا دموکراتیک بود و بر اساس اصول دموکراتیک انجام شد. شاید در توافق‌نامه دوحه تاکید شد که دولت لبنان به الزامات دادگاه بین‌المللی خود را مقید می‌داند و وزرا نیز از این دولت استعفا نمی‌دهند ولی این بدان معنا نیست که حرکتی که اپوزیسیون  انجام داد را به سخره بگیریم و بگوییم آنها خلاف اصول دموکراسی انجام دادند. آنها حقشان بود که از آنچه قانون در اختیارشان گذاشته، استفاده کنند.

اما مسئله این است که اکنون کشور برای چندمین بار در برابر یک آینده مجهول قرار گرفته است. البته در این جا هم ما مقصریم. اپوزیسیون  به تلاش‌های عربستان - سوریه تن داد و اعلام کرد، از این تلاش‌ها هر چه بیرون بیاید با آغوش باز می‌پذیرد و البته ما هم به این تلاش‌ها تن دادیم، شخص سعد حریری خود بارها بر آن تاکید کرد و گفت که تنها راه نجات کشور طرح عربستان - سوریه است. ولی در نهایت این ما بودیم که تصمیم گرفتیم تسلیم خدعه‌ها و نیرنگ‌ها شویم، خلاف جریان آب شنا کنیم و کشور را در برابر مشکلات تازه قرار دهیم. در نتیجه دو اتفاق حاصل شد؛

اولا، به رغم این که تمام تلاش‌ها بر این استوار بود که کشور دچار انشقاق و دو دستگی نشود و همه برای آشتی و مصالحه تلاش کنند مبادا درگیری و دعوا فضای کشور را بگیرد، در نهایت دیدیم که لبنان دچار دو دستگی آن هم از بدترین نوعش شد. ناگهان شنیدیم که عده‌ای صحبت از تلاش‌های لبنانی - لبنانی به جای سوری - عربستانی می‌کنند، انگار که تا کنون چنین تلاشی وجود نداشته است. اصلا غیر از این است که باید اول گفتگوهای لبنانی - لبنانی باشد بعد حمایت‌های منطقه‌ای را جلب کنیم؟ بی‌شک اتفاقاتی که اکنون افتاده به نفع هیچ کس نیست. این که عده‌ای می‌گویند که مثلا خروج وزرا از کابینه حریری به نفع ایران یا سوریه است یا این که ایجاد و تداوم بحران می‌تواند به نفع امریکا و غرب تمام شود، خیال واهی‌ای بیش نیست. چرا که وجود بحران برای لبنان و تداوم آن تا مرز انفجار بی‌شک به ضرر همه خواهد بود. نه ایران به دنبال بحران در لبنان است، نه سوریه لبنان بحرانی را به نفع خود می‌داند و نه ایالات متحده می‌تواند از این بحران به آنچه فکر می‌کند، برسد و استفاده‌هایی که انتظار دارد را ببرد.

ثانیا، لبنان در حال حاضر به اسم اعتراض به رای دادگاه یا دفاع از دادگاه به سمتی می‌رود که به نام عدالت یا علیه عدالت به انفجار کشیده شود. از یک سو لبنانی‌ها به این سمت می‌روند که با نام عدالت به زعم خود، عدالت را بگسترند و از سوی دیگر عده‌ای دیگر با مخالفت با رای دادگاه می‌خواهند عدالت حقیقی کشف شود و اگر هم بناست دادگاهی باشد فارغ از فشارهای سیاسی خارجی باشد. این تضارب آرا می‌تواند کشور را به مراحل سختی بکشاند.

به هر حال، به نظر می‌رسد که زمان اعلام رای نهایی دادگاه نزدیک است، رای‌ای که لبنان را به دو دستگی کشانده و متحدان قدیم را در برابر هم قرار داده است. ولی این را نباید فراموش کرد که نه با صدور رای دادگاه دنیا به آخر می‌رسد و نه با خروج وزیران از کابینه تاریخ به نقطه صفرش خواهد رسید. جریان 8 مارس حق دارد هر چه صلاح می‌داند انجام دهد کما این که رای دادگاه هم بی‌اعتنا به همه صادر خواهد شد ولی ای کاش همه اینها کشور را به انفجار نرساند.

نایله التوینی، نماینده مجلس لبنان از جریان 14 مارس و روزنامه نگار لبنانی، دختر غسان التوینی سردبیر و مدیرمسئول روزنامه النهار  و معاون مدیر عامل این روزنامه است. پدر او غسان،جزء سران 14 مارس محسوب می شود. نایله این یادداشت را اختصاصا برای خبر نگاشته است.

منبع: خبرآنلاین

بخش سیاست