در این نوع عشق شتاب ممنوع!
در زندگی هر خانواده‌ای، گاهی شرایطی پیش می‌آید که نیاز به تصمیم‌گیری جدی ضرورت می‌یابد...
شاید هر کدام از ما بر این باور باشیم که رنج‌هایی که در زندگی متحمل شده‌ایم، منحصر به فرد بوده‌اند ولی از میان این رنج‌ها و مشقت‌ها برخی موارد وجود دارند که تحقیقات ثابت کرده‌اند بیشترین میزان استرس و ناکامی را به فرد تحمیل می‌کنند؛ به عنوان نمونه، طلاق و مرگ همسر شرایطی را پیش روی خانواده قرار می‌دهد که بنیان آن را متزلزل می‌کند و باید به فکر راه‌حلی سریع و منطقی بود تا اوضاع را سر و سامان داد.
شاید بلافاصله پس از طلاق یا مرگ همسر فرد حس کند هرگز به فکر ازدواج مجدد نخواهد افتاد اما مدتی نمی‌گذرد که او به خانواده‌ای دیگر و فرصتی دیگر می‌اندیشد. این حالت، به ویژه اگر فرد پدر یا مادر باشد یعنی از ازدواج نافرجام خود فرزندی داشته باشد، با جدیت بیشتری از سوی خانواده مورد ترغیب قرار می‌گیرد. او ازدواج می‌کند تا مشکل‌ها و کمبودهای گذشته را اصلاح و جبران کند و با خود می‌پندارد با تشکیل زندگی جدید خواهد توانست زخم‌های کهنه ناشی از ازدواج نخست را التیام بخشد. او مطمئن است فرزندان او به زودی نسبت به همسر و فرزندان احتمالی‌اش احساس خوبی پیدا می‌کنند و همه چیز رو به راه می‌شود اما این گمان‌ها به ندرت تحقق پیدا می‌کنند زیرا این بار وضعیت تغییر کرده است. او و همسرش باید از نو بتوانند نقش‌های جدید خود را به عنوان ناپدری یا نامادری به خوبی ایفا کنند. با این حال، با باورهای غلط اما رایجی که نامادری و ناپدری را موجوداتی بی‌رحم و بدجنس تصویر می‌کنند، چه باید کرد؟ چگونه می‌توان نامادری یا ناپدری خوبی بود؟ چگونه می‌توان فرزندان خود و فرزندان همسر جدید را یکسان مورد محبت قرار داد یا به یک اندازه تنبیه کرد؟
سعی کنید کاملا بفهمید آنچه را شما به دست آورده‌اید، فرزندخوانده‌تان از دست داده است. اکنون شما بخشی از توجه و محبت مادر یا پدر او را به خود اختصاص داده‌اید پس بکوشید این خلا را با حمایت بیشتر او جبران کنید. به همسر جدید و بچه‌های خود فرصت بدهید تا به زندگی کنار هم عادت کنند.
از طرفی، پذیرش سرپرستی بچه‌ای که از نعمت مادر یا پدر به هر دلیلی محروم شده، یک عمل انسانی است که در نزد خداوند مقام رفیعی دارد و ما باید بکوشیم زشتی این نام‌ها را از بین ببریم تا مادران و پدران بیش از پیش تشویق شوند این عشق والدی را به بچه‌های دیگری که پدر یا مادر ندارند، هدیه دهند.
می‌خواهیم به والدینی که قصد ازدواج مجدد دارند بگوییم چگونه می‌توانند پدرخوانده یا مادرخوانده خوبی شوند.
دکتر محمدولی سهامی / روان‌پزشک کودک و خانواده
زمان حلّْْال مشکل‌هاست
اگر کودک شما کسی را که قرار است ناپدری یا نامادری او شود، حتی از ماه‌ها و شاید سال‌ها پیش، بشناسد و او را دوست بدارد، زمانی که تصمیم به ازدواج با او بگیرید شرایط تغییر می‌کند؛ زیرا اکنون زمانی است که از کودکتان می‌خواهید او را به عنوان عضوی از خانواده بپذیرد و او در می‌یابد که قضیه کاملا جدی است. و باز در مورد حوادث و وقایع به وجودآمده گیج و سردرگم می‌شود. اول اینکه اعلام ازدواج مجدد رویای خاطره‌انگیز آشتی پدر و مادر را که تا مدت‌ها باعث شادی و امید در دلش بوده است، محو می کند. واضح است که از بین رفتن این امید چقدر می‌تواند برایش دردناک باشد. دوم اینکه، اگرچه کودک شما از جدایی‌تان و فروپاشی خانواده اندوهگین است اما خبر ازدواج مجدد شما، غم و اندوه او را چند برابر می‌کند. و بی‌اختیار به یاد روزهای خوشی می‌افتد که بدون مزاحم با شما به سر می‌برد. حتی امکان دارد او در مورد والدی که از دست داده و به عنوان همدردی با او از شما پرس‌وجو کند؛ پس باید در گفت‌وگو با او و ضمن دادن خبر ازدواج مجددتان تاکید کنید که ازدواج شما به معنی فراموش کردن مادرش نیست. سعی کنید کاملا بفهمید آنچه را شما به دست آورده‌اید، فرزندخوانده‌تان از دست داده است. اکنون شما بخشی از توجه و محبت مادر یا پدر او را به خود اختصاص داده‌اید پس بکوشید این خلا را با حمایت بیشتر او جبران کنید. به همسر جدید و بچه‌های خود فرصت بدهید تا به زندگی کنار هم عادت کنند. شتاب نکنید! انتظار واکنش‌های منفی را از هر دو طرف داشته باشید. به خاطر آن ناراحت نشوید. در مقابل بچه‌ها هرگز با مادرشان مخالفت یا بحث نکنید. برای برقراری ارتباط با بچه‌ها و ایجاد رابطه خوب بین خواهر و برادران ناتنی به زمان نیاز دارید. زمان بهترین حلال مشکل‌ها است. بین آنها داوری ناعادلانه نکنید تا با آرامش با هم و والد جدید کنار بیایند. قبل از بروز مشکل مشاوره بگیرید.
نگرانی کودک ممکن است بسیار شدید باشد، به خصوص اگر احساس کند که نامادری یا ناپدری جدید قصد دارد که جای پدر یا مادر واقعی او را غصب کند. در چنین موقعیتی ممکن است تمام وجوه زندگی کودک تحت تاثیر قرار گیرد و اگر برادر یا خواهر ناتنی وجود داشته باشد یا کودک جدیدی در راه باشد،کودکتان نگران شود که عشق و علاقه شما از او سلب گردد و معطوف به اعضای جدید خانواده شود. وقتی همسر جدیدی می‌یابید و با او ازدواج می‌کنید، هدف اصلی شما باید این باشد که با گفتار و اعمالتان کودک خود را مطمئن کنید که هر اتفاقی هم که بیفتد باز هم او را دوست دارید و در آینده نیز دوست خواهید داشت.
انتظار نداشته باشید بچه ها شما را پدر یا مادر صدا بزنند. آن ها کودک هستند و شما بزرگسال. سعی کنید با رفتارهای بزرگوارانه محبت آن ها را جلب کنید و نه برای پیوند ازدواج با پدر یا مادر آن ها .
شاید لازم باشد این کار را بارها و بارها تکرار کنید. حداقل روزی یک بار از او تعریف کنید و بگویید که چه پسر یا دختر معرکه‌ای است، بخصوص در آخر شب و هنگام خواب. وقتی ناپدری یا نامادری را به کودکتان معرفی می‌کنید، هرگز پدر یا مادر واقعی او را تحقیر نکنید. از همسر جدیدتان به عنوان یک امتیاز اضافی (علاوه بر پدر یا مادر اصلی) یاد کنید. البته طبیعی است که برای کودکان، داشتن دو پدر یا دو مادر ثقیل است. هرگز درباره "پدر جدید یا مادر جدید" طوری صحبت نکنید که گویی پدر یا مادر واقعی کودک دیگر وجود خارجی ندارد. کودک خصوصا اگر خردسال باشد، ممکن است این کار را به نوعی طرد کردن پدر یا مادر واقعی خود بداند و بترسد که مبادا دیگر اجازه نیابد پدر یا مادر غایب خود را ببیند.هرگز سعی نکنید روند پذیرش ناپدری یا نامادری از سوی کودک را به اجبار تسریع کنید؛ همپای کودک خود پیش بروید.
نخستین هدف ناپدری یا نامادری باید ایجاد دوستی با کودک باشد.در منزلی که تازه به آن وارد شده اید، همه چیز به شما مربوط نمی شود. بنابراین در هر مسئله کوچک و بزرگی وارد نشوید. به دنبال آرامش باشید و با طمأنینه و آرام فضای منزل را پر از محبت کنید. انتظار نداشته باشید بچه ها شما را پدر یا مادر صدا بزنند. اصلا از آن ها انتظار چیزی نداشته باشید. آن ها کودک هستند و شما بزرگسال. سعی کنید با رفتارهای بزرگوارانه محبت آن ها را جلب کنید و نه برای پیوند ازدواج با پدر یا مادر آن ها. هرگز از آن ها انتظار محبت و احترام نداشته باشید. رفتارهای محبت آمیز شما در صورت تداوم، این شرایط را به وجود می آورد.
به دلیل فرهنگی پذیرش پدر جدید برای پسران قدری دشوارتر است. از نظر اجتماعی نیز متاسفانه طعنه و کنایه و نیشخندهایی که نسبت به ورود پدر جدید به خانواده شنیده می شود، برای پسران غیرقابل تحمل است و مشکلاتی را به وجود می آورد. در سنین نوجوانی، دختران به هنگام پذیرش مادر جدید و پسران به هنگام پذیرش پدر جدید واکنش شدیدی نشان می دهند اما واکنش دختران در سنین نوجوانی شدیدترین نوع واکنش است و اصطلاح نامادری برای آن ها بسیار سنگین است.
بخش خانواده ایرانی سایت تبیان
فراوری : کهتری
منابع:
محمدرضا زیبایی‌نژاد- فارس
محمود قوامی- سپیده دانایی
پایگاه خبری ایران پرس
مقالات مرتبط
