پنجاه سال عبادت کردید ولی ...

بسم الله الرحمن الرحیم

25 محرم 1402 - سوسنگرد

ولئن قتلتم فی سبیل الله اومتم لمغفرة من الله و رحمة خیر مما یجمعون (آل عمران-157)

این وصیت نامه اینجانب محمد نگارستانی است به خانواده ام:

امید وارم که خداوند به همه شما توفیق پیروی از امام در همه زمینه ها را بدهد و بتوانید خود را آنگونه که خدا می خواهد بسازید. همانطور که می دانید من در زندگی ام بسیار اشتباه داشته ام، اینک از ارتکاب همه آن ها پشیمان هستم و توبه کرده ام. امیدوارم از توابین باشم.

خواهشی را که از شما دارم این است که مرا ببخشید و از همگان از بابت من معذرت خواهی کنید بر مرگ من گریه نکنید بلکه به وسیله مطالعه و اطاعت از فرامین قرآن روحم را شاد کنید.

سعی کنید با مردم با اخلاق خوب رفتار کنید که راه خدا از میان خلق می گذرد.

شروع کنید به مطالعه پیگیر کتب اسلامی،

اگر واقعاً خواهان ادامه را هم هستید «اخلاقی»* را بشناسید که آرزو دارم در آخرت مرا به حضور بپذیرد و شفاعتم کند.

مادر! اینک که تعداد زیادی ازهمرزمانم شهید شده اند و مقامی برتر گرفته ام روا مدار که من در مقام زندگانی باشم که هر لحظه احتمال انحرافمان می رود. گوئی الان «سیف الدینی» را جلوی چشم می بینم که می گوید هنوز نشسته ای؟ تا کی می خواهی بمانی؟ آخرش چی؟ بیا برویم. اسلام به خون من و تو نیاز دارد و من نیز تنها جوابی را که دارم بدهم این است که اگر اسلام بجز کشته شدن ما سرفراز نمی ماند پس گلوله ها مرا به آغوش بکشید.

پدر! نگاه کن چه سخن جالبی: شیعه دو قبله دارد: مکه برای عبادت، و کربلا برای شهادت. من در مقابل کعبه کم عبادت کرده ام، پس بگذار شیعه بودن خود را، با شهادت در کربلا ثابت کنم.

پدر! به یاد امام حسین (ع) باش و دعا کن که در آن دنیا «آقا» شفاعتمان کند.

برادرم رضا!  اگر انسان بخواهد مسلمان باشد باید همه کارهایش اسلامی باشد. مملکت اسلامی باید همه اش اسلامی باشد.

خواهرم شهین! بچه هایت را به گونه ای تربیت کن که در فتح قدس عزیز دلیرانه بجنگند.

برادرم عباس! بر فعالیت خویش بیافزا و بر مطالعه ات خیلی اضافه کن.

خواهرم، جواهرم ، مهین!  آرزو دارم که مبلٌغی خوب برای اسلام باشی اگر توانستی باز به حوزه علمیه برو و خود را زینب گونه بساز.

برادرم حسن! هوای نفست را اسیر خود کن و به مردم خدمت کن که امام، خود را خدمت گذار می نامد.

برادرم حسین! درست را بخوان، مطالعه کن و به مامان و بابا خوبی کن.

برادرم علی! تا می توانی خودت را بساز . اگر توانستی به حوزه علمیه برو و همه تان کبر و غرور و ریا و نفاق را از خود دور کنید. نماز شب بخوانید. با مردم خوب رفتار کنید. مطالعه کنید. به یاد شهیدان باشید. برایم آمرزش بطلبید و گواه باشید که من این راه شهادت را با آگاهی تمام انتخاب کردم و مشتاقانه به دنبال شهادت دویدم تا بدو  رسیدم .

همه فامیل را سلام برسانید و به آن ها بگوئید که این انقلاب خدائی است و پیروزی از خداست،  پس برای نزدیکی به خدا هم شده بیشتر به انقلاب یاری کنیم،  توقعات خود را کم و ایثار های خویش را زیاد نمائیم.

هر کس از من چیزی طلب داشت بدو بدهید ، هر مقدار که گفت.

اگر حقوقم را گرفتید قرض هایی را که الان یادم نیست بدهید و باقی را در ترویج کتابخانه مسجد خرج کنید . کتابهایم را به کتابخانه مدرسه بدهید.

قرآن را هرچه بیشتر بخوانید و وقت خود را به سخنان لغو و بیهوده تلف نکنید.

از احساسات خویش بکاهید و بر عقل خویش بیافزائید.

از ارگان های انقلاب جدا نگردید. روحانیون را دوست بدارید. امام را مطیع محض باشید و برای آمرزشم دعا کنید و برای فرج امام زمان (عج) دعا نمائید.

مرا ببخشید و از همه از بابت من بخشش بطلبید.

من آنچه که لازم بود به شما گفتم در عمل کردن به آن بکوشید

اشهدان لااله الا الله

اشهدان محمدرسول الله

و اشهدان علی ولی الله

و شهادت می دهم به حقانیت انقلاب اسلامی و رهبری امام خمینی