معجون شفابخش امام علی (ع)
در زمان امیرمؤمنان علیعلیه السلام زندگی میكرد، مرد عرب و مسلمان و ارادتمند به علیعلیه السلام بود، ولی مبتلا به بیماری شد و بیماری او طول كشید. برای درمان بیماری خود بسیار تلاش كرد و نزد پزشكان گوناگون رفت، ولی نتیجه نگرفت و همچنان بیماریش ادامه داشت و او همچنان با سختی و رنج میساخت و میسوخت.
سرانجام به محضر علیعلیه السلام شتافت و از بیماری طولانی خود، شكایت كرد و از آن حضرت خواست كه راه درمانی به او ارائه دهد.
علیعلیه السلام به او فرمود: همسر داری؟
آن مرد گفت: آری.
علیعلیه السلام فرمود: به همسرت بگو، مقداری از مهریه خود را به تو ببخشد، سپس از آن بخشیده همسرت، مقداری عسل خریداری كن و آن عسل را با قدری آب باران مخلوط كن و سپس آن را بخور كه به خواست خدا شفا مییابی.
بیمار رفت و همین غذای معجون راتهیه نمود و خورد و شفا یافت و در حالی كه بسیار خوشحال بود، به محضر علیعلیه السلام آمد و پس از اعلام شفای خود عرض كرد: ای امیر مؤمنان! من برای درمان خود، اموال بسیار خرج كردم و به طبیبهای بسیار مراجعه نمودم ولی نتیجه نگرفتم، اما شما با یك دستور ساده، بیماری مرا درمان كردید، به گونهای كه گویی اصلاً بیمار نبودم. اینك آمدهام بپرسم كه درمان با این دستور بر چه اساسی بوده است؟!
امیرمؤمنان علیعلیه السلام فرمود: در مورد مهریه، خداوند در قرآن میفرماید: «فَاِن طِبْنَ لَكُمْ عَنْ شَیء مِنْهُ نَفْساً فَكُلُوهُ هَیئاً مَریئاً؛ واگر زنها با رضایت خاطر چیزی از مهریه خود را بر شما ببخشند، آن را حلال و گوارا مصرف كنید».1
و در مورد آب باران میفرماید: «وَ نَزَّلْنا مِنَ السَماءِ ماءً مُبارَكاً؛ و از آسمان، آبی پربركت فرستادیم».2
و در مورد عسل می فرماید: فیه شفاء للناس «و در عسل، شفای مردم است»(نحل-69) هر گاه آب باران و قدری از مهریه زن و عسل با هم جمع شوند، در آن معجون حلال و گوارا و برکت و شفا، جمع شده است، البته چنین معجونی شفابخش است و بیماری را برطرف می سازد.3
شکوری_گروه دین و اندیشه تبیان
1. سوره نساء(4): آیه (4).
2. . سوره ق (50): آیه (9).
3. جامع النورین،ص479
