گذر از جنگل مه آلود (2)
راهنمای سفر به جنگل های دو هزار تنکابن- قسمت اول این مطلب را اینجا بخوانید.
در کجا کوهنوردی کنیم؟
عسل محله: اگر هدف پیاده روی در جنگل دو هزار است و ابزار کوهپیمایی در اختیار دارد، باید دو روز وقت بگذارید تا به قله سیالان برسید. کوهنوردان معمولا برای رسیدن به سیالان حدود پنج صبح از عسل محله شروع می کند؛ یعنی آخرین نقطه ای که می شود با ماشین به آنجا رسید. از عسل محله نزدیک به دو ساعت باید پیاده روی کرد تا به دریا سر رسید.
دریاسر: به این منطقه که برسید، جنگل تمام می شود و به دشت وسیعی می رسید که در تابستان آب و هوای بسیار دلچسبی دارد. وجود کوه های زیبایی تنگ لات خان بن،سیاه کل وکل تلا، کوه های پوشیده از گیاهان، چشمه ها ورودهای پر آب دریاسر را به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری تبدیل کرده است. این دشت پر از درخت های ازگیل و آلوچه جنگلی است که می توانید در فصل میوه از آنها برای خودتان بچینید. بهتر است کمی در دریاسر استراحت کنید. بعد از دریاسر حدود یک ساعت مسیر کفی پیش روی شماست تا آنکه به منطقه «هر سنگ» می رسید.
هر سنگ: اینجا منطقه پر آبی است و چشمه های زیادی دارد. بعد از هر سنگ وارد جنگل می شوید. کمی استراحت کنید چون بعد از اینجا پیاده روی سنگینی پیش روی شماست و باید سه ساعت در مسیر جنگلی پیاده روی کنید که تقریباً تمام مسیر سر بالایی و شیب دار است بعد از آن به راه گردان می رسید.
راه گردان: در راه گردان باید حسابی استراحت کرد چون حدود سه، چهار ساعت تا آخرین مقصد امروز راه دارید. حدود یک ساعت از این مسیر کفی و بقیه آن سربالاست. حدود پنج عصر است که به گوسفند سرایی به نام «وی نی» مشهور می رسید.
وی نی: می توانید شب را در همان جا چادر بزنید. اینجا که گوسفند سرای چوپانان الموتی است، می توانید در نزدیکی محلی که ییلاق این دامداران است، شب را صبح کنید. این بالا هوا بسیار سرد است و این ییلاق نشینان کره و ماست تازه را در آب برف می گذارند. حتی در تابستان هم در این منطقه می شود برف دید. در این سرما باید چادر و کیسه خواب همراه داشته باشید، هر چند اگر وسیله کافی نداشتید چوپانان این منطقه از کمک به کوهنوردان و مسافران دریغ نمی کنند.
باید حدود ساعت پنج صبح از گوسفند سرا راه بیفتید تا بقیه مسیر را زیر آفتاب نمانید. از اینجا تا خود قله سیالان حدود چهار تا پنج ساعت راه است و بیشتر مسیر سر بالاست و شیب آن در مناطقی بیشتر و در مناطقی کمتر می شود.
سیالان: در راه احتمالا از دریا آب که دریاچه ای فصلی در پای قله سیالان هست هم عبور خواهید کرد. به قله که برسید در زیر سایه صخره ای استراحت کنید تا برای بازگشت انرژی کافی داشته باشید.
بازگشت: می توانید از مسیر رفته باز گردید یا مثل خیلی کوه نوردان حرفه ای از کوه هایی که همه به هم راه دارند به الموت رفته و از آنجا به سمت قزوین سرازیر شوید. زمانی که مسیر رفته را باز گشتید و به عسل محله رسیدید ماشینی که از قبل هماهنگ شده دنبال تان می آید تا به تنکابن بروید. می توانید در تنکابن بمانید یا به سمت سلیمان آباد و از آنجا به سمت روستای چلاسر در 13 کیلومتری جنوب غرب تنکابن بروید.
این خانه های شیروانی دار که در پای دوهزار خوابیده روستای عسل محله است. عسل محله تنها یکی از مناطقی است که می شود از آنجا وارد جنگل های دو هزار شد. اما امروز از دیگر مسیرهای ورود به دو هزار معروف تر است. قله اصلی سیالان با ارتفاع 4250 متر هم پشت آن کوه های برف گیر رو به رو است که در این عکس پیدا نیست
اینجا دشت دریاسر است باید حدود یک ساعتی از عسل محله پیاده رفت تا به دشت وسیع دریاسر رسید. با اینکه دشت با آن کوه های مخملی دور و بر یکسر به نظر می رسد. اما چند سال است که اینجا هم خیلی شلوغ شده و دیگر دنجی سابق را ندارد
در جنگل های دوهزار همیشه به صورت گروهی حرکت کنید و از جمع جدا نشوید و به توصیه های راهنمای گروه دقت کنید. بسته به برنامه ای که برای این پیاده روی دارید وسایل سبک و ضروری را همراهتان ببرید
چه بخوریم؟
خوراک دوهزاری: به خاطر آب و هوای خوب منطقه انواع لبنیات و مربا را می توان خرید. به دلیل فراوانی گل و گیاه انواع مربا مثل: مربای بهار نارنج، تمشک، پرتقال، گل و ... از بهترین چیزهای منطقه است. البته عسل و لبنیات محلی را هم نباید فراموش کنید. اگر آشنایی در روستاها دارید یا بانویی را در منطقه پیدا کنید که برایتان غذا بپزد فرصت خوردن غذاهای محلی را از دست ندهید، البته غذایی را که حتما یک مازندرانی محلی و مخصوصاً روی آتش هیزم پخته باشد. خوراک هایی مثل میرزاقاسمی، باقالاقاتق، ترشه تره، شیرین تره، پنیر برشته، خورشت فسنجان، خورشت آلو و انواع خورشت ها و غذاهای دیگر.
اما اگر در خانه گلی مانده باشید می توانید با قیمت دو تا سه هزار تومان صبحانه محلی مثل سرشیر و مربا بخورید یا یکی از همین ناهارهای محلی را با مخلفات کامل مثل سبزی و انواع ترشی به قیمت 7 هزار تومان مهمان شوید.
کجا بمانیم؟
این بستگی به سلیقه و امکانات مالی شما دارد که از میان امکانات: هتل، مهمان سرا، خانه محلی و چادر کدام را برای اقامت انتخاب کنید. اگر فکرش را کرده اید و با خودتان چادر برده اید، نگران محل اقامت نباید بود و فقط باید به فکر بارش باران باشید.
اگر هم خواستید می توانید در اتاق خانه های روستایی منطقه بمانید که قیمت هر شب اقامت در آنها 15 تا 20 هزار تمام می شود. البته باید خودتان با صاحبخانه بر سر قیمت به توافق برسید.
یکی از گزینه های خوب، ماندن در «خانه گلی» چلاسر است. به چلاسر که برسید از هر کسی سراغ خانه گلی را بگیرید، نشانتان می دهد.
خانه گلی عضو شبکه فعالان گردشگری بومی ایران با نام «خوشه سار بوم گردی» است، گروهی از فعالان گردشگری بومی ایران که تجربه زندگی بومی را در میان اقوام مختلف برای گردشگران آن به راه انداخته اند. می توانید در اینجا رختخواب را به قیمت 5 هزار تومان و کیسه خواب را به قیمت 6 هزار تومان کرایه کنید اما حتما از قبل با مدیریت آن هماهنگ کنید. برای این کار به آدرس: info@caspiantrek.com می توانید ای میل بزنید یا با شماره 09371501993 تماس بگیرید. اگر هم چندان طاقت ماندن در طبیعت را ندارید، می توانید سراغ هتل و مهمانسرا در رامسر و تنکابن بروید.
ده نکته طلایی
زیر درختان آتش روشن نکنید.
هرگز درختان را برای روشن کردن آتش قطع نکنید.
جز رد پای خود، چیزی در طبیعت باقی نگذارید. زباله هایتان را با خود به شهرهای بزرگ باز گردانید.
برای استفاده از امکانات و امنیت بیشتر در نزدیکی خانه های روستایی چادر بزنید.
در ارتفاعات مراقب سگ های گله باشید.
در بیشتر نقاط مرتفع و جنگل، تلفن همراه آنتن نمی دهد.
هنگام کوهنوردی یا پیاده روی در جنگل حتما به صورت گروه حرکت کنید و از جمع جدا نشوید.
اگر در ارتفاعات دچار مشکلات تنفسی می شوید، بهتر است به سیالان نروید.
در ارتفاعات مراقب خزندگان مثل مار باشید و همیشه در کوله و چادرتان را محکم ببندید.
هنگام پیاده روی آب کافی همراه بردارید.
فراموش نکنید
پیش از آغاز سفر این فهرست را مرور کنید تا غیر از وسایل شخصی، وسایل ضروری را هم فراموش نکنید. البته این فهرست فقط پیشنهاد ماست، اگر در خودرو جا به اندازه کافی دارید، می توانید هر آنچه را از فهرست زیر دوست دارید همراه بردارید.
گروه گردشگری تبیان- الهام مرادی
منبع: سرزمین من
