ما فرزندان ایرانیم

«فرزندان ایرانیم» نوشته داوود امیریان، مجموعه خاطرات نوجوان بسیجی است که برای رفتن به جبهه آموزش مقدماتی را می گذراند. شخصیت اصلی داستان نوجوانی است به نام داوود که مانند هم‌سالان خود در شناسنامه‌اش دست برده است تا بتواند راهی جبهه شود.

خواننده در این کتاب و در طول آموزش داوود با هم دوره‌ای‌هایش، ماجراهای جالبی از پشت جبهه را دنبال می‌کند که شاید کمتر نویسنده‌ای به آن توجه کرده باشد. حوادث و وقایعی که می تواند خاطرات مشترک خیلی از رزمندگانی باشد که در آن دوران به محل های آموزشی رفته‌اند.

«داوود امیریان» معمولا داستانهایی با مضمون طنز، فقط هم در مورد جنگ می‌نویسد. او با استفاده از خاطره های خودش و دوستانش از روزهای جنگ و با استفاده از یک شیوه خوب و زبانی طنز آمیز سعی می کند یک کار ادبی و داستانی قابل قبول ارائه دهد. این اثر اگر چه برای گروه سنی کودک و نوجوان نوشته شده، اما بزرگ ترها هم از خواندنش خسته نمی‌شوند.

بخش محتوایی داستان ها، طنزهای جنگ و جبهه است که در کنار جنگ، خون و بوی باروت، صحنه های خنده داری نیز وجود داشته است. امیریان این صحنه ها را به خوبی شکار و با جزئیات روایت کرده و به خوبی خواننده را با خود همراه ساخته است.

کتاب حاضر، مجموعه طنز داستانی روایی است که در 60 بخش آورده شده است و در ادامه‌ی این 60 بخش، چند برگ نامه‌ای که از دوستان راوی به او رسیده یا او به دوستانش فرستاده است گنجانده و بعد از فصل نامه ها فصلی دارد که 14سال به جلو آمده و عاقبت و سرانجام دوستانش (چه آنها که شهید شده اند و چه آنهایی که به سر خانه و زندگی خود برگشته اند) را می نویسد.

«امیریان» همه آثارش را این طور می نویسد و سبک خاص خودش را دارد. او با استفاده از طنز کلام و موقعیت، تلخ ترین روایتها را خواندنی و جذاب می کند و به ویژه در این اثر، فضای خشک و خشن جنگ را برای مخاطبان نوجوان خواندنی و شیرین می نماید. در این کتاب هیچ چیز از نگاه نویسنده دور نمانده است، نویسنده سعی کرده جزء جزء وقایع را بنویسد و تصویری واقعی برای مخاطبانی که آن دوران را ندیده‌اند، به وجود آورد.

آنچه بیشتر باعث ماندگاری کتاب های امیریان شده، صداقت او در بیان خاطرات است. او به خوبی آنچه برایش اتفاق افتاده است را به رشته تحریر درآورده است؛ از آموزش‌ها، تنبیه شدن‌ها، بیدارباش‌ها، آماده باش‌ها، کلاس هایی که گذرانده و نگرانی‌های بچه گانه‌ای که مبادا کسی بفهمد سنش از آنچه گفته کمتر است و ممنوع الجبهه شود. او جزو کسانی است که با پوست و گوشتش جنگ را لمس کرده. شهید شدن دوستان صمیمی اش را دیده و برای همین می تواند آثار متفاوتی خلق کند و آثارش بر خواننده، تاثیر بگذارد.

کتاب «فرزندان ایرانیم» از مجموعه کتاب های طلایی سوره مهر است که در جشنواره ها یا مسابقات مختلف جوایزی را از آن خود کرده است:

رتبه اول بخش خاطره در پنجمین دوره جشنواره بهترین کتاب دفاع مقدس،

دیپلم افتخار نهمین دوره جشنواره کتاب کودک و نوجوان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان،

رتبه اول بخش تالیف و داستان دومین دوره جشنواره مهر

و تقدیر از نخستین جشنواره ادب پایداری 20 سال داستان نویسی دفاع مقدس از جمله افتخارات این کتاب است.

امیریان فعالیت نویسندگی خود را از سال 69 با نوشتن خاطراتش از جبهه آغاز کرد؛ او پس از جنگ تنها توانست دیپلم بگیرد اما با اینکه تحصیلات بالایی ندارد توانسته است از پس داستان نویسی برآید و به خوبی با خواننده ارتباط برقرار کند و در چند حوزه خاطره نویسی، ادبیات کودک و نوجوان، رمان، طنز، زندگینامه داستانی شهدا و فیلمنامه نویسی قلم بزند.

«فرزندان ایرانیم»، «رفاقت به سبک تانک» و «دوستان خداحافظی نمی‌کنند»، «داستان بهنام»، «تولد یک پروانه» و «جام جهانی در جوادیه» از جمله معروف ترین آثار داستانی این نویسنده است که تاکنون چهار دوره جایزه کتاب سال، ادبیات دفاع مقدس، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و ده ها جایزه دیگر را نصیب نویسنده اش کرده‌اند.

از دیگر آثار امیریان می توان به «آخرین گلوله صیاد» زندگینامه داستانی شهید صیاد شیرازی و «داستان مریم» زندگینامه داستانی شهید مریم فرهانیان اشاره کرد.

منبع: تهران امروز

گروه کتاب تبیان - محمد بیگدلی