خوشگذرانى آفت زندگی

لذت حـلال نیاز جسم است و باید به دست آید و از راه درست تأمین گردد، ولى زیاده روى در هـر چـیـزى كـشـنده است است به خصوص در مسائل شهوانى و لذت هاى بى حد و مرز كه روسـیـاهـى دنـیـا و آخـرت را در پـى دارد. خـوشـگـذرانـى هـا عقل را تباه و زندگى را آشفته و چهره آدمى را مخدوش مى سازد.

امام على (علیه السلام ) مى فرماید: اللذات آفات ¹ ؛ لذت ها، آفت هاى زندگى اند.

همچنین فرمود:

اللذات مفسدات ² ؛ لذت ها و خوشگذرانى ها تباهى مى آورد.

انسان با اراده باید بتواند به مسائل اصلى زندگى برسد و بداند كه خوشگذرانى ها پایان خوشى ندارد.

القوى من قمع لذته ³ ؛ نیرومند كسى است كه لذت هاى حرام را در خود سركوب كند .

این مسأله در دوران جوانی اهمیتش بیشتر است چرا که جوان مملو از از غرایز و احساسات است و اگر جهت دهی درستی به امیال و غرایزش ندهد چه بسا که برای تمام عمر و  آخرتش بدبخت گردد . مخصوصا در حال حاضر که وسایل انحراف و تحریکات به وفور در دسترس هستند و از هر سو سعادت و خوشبختی و سلامت جوانان را تهدید می کنند . و هر جوانی هر چند هم از سلامت اخلاقی برخوردار باشد نباید غافل از این عوامل خطر ساز باشد چرا که هر آن ممکن است به دام بیفتد. یک پک سیگار مساوی است با اعتیاد ، یه لبخند به نامحرم چه بسا که او را در دره تاریک زنا کاران بیندازد ، و به دنبال آن مبتلا به انواع بیماری های جسمی و آغشته به کثافات روحی شود که چه بسا پاک شدنش تنها آتش جهنم را بطلبد و بس.

امام متقیان علی علیه السلام می فرماید :رب لذه ساعه اورثت حسره طویله ؛ بسا یک ساعت خوشگذرانى كه غصه طولانى در پى آورد.

و به قول شاعر :

یک لحظه هوس رانی                     یک عمر پشیمانی

                                       کس این نکند یا رب                         من کردم و تو دانی

و این لذت های آنی هر لحظه ممکن است به تلخی ای ابدی در کام ما تبدیل شود پس عاقل کسی است که بر این لذات زود گذر چشم بپوشد و به واسطه همین خویشتن داری خود را به شیرینی نزدیکی به محبوب یکتا برساند.

عار الفضیحه تذهب حلاوه اللذاه ⁴ ؛ ننگ رسوایى ، شیرینى لذت را مى برد.

خوشگذرانى ها جلوى پیشرفت انسان را مى گیرد و افراد شهوتران و خوشگذران هرگز به درجات عالیه انسانى و كمالات نخواهند رسید.

كم من لذه منعت سنى درجات ⁵ ؛ بسا لذت پستى كه از رسیدن به درجات والایى جلوگیرى كند.

لا خیر فى لذه توجب ندما و شهوه تعقب الما ⁶ ؛ خیرى نیست در آن لذت كه پشیمانى به بار آورد و شهوترانى كه دردى از پى دارد.

انـسان شرافتمند هرگز دامن خود را به لذت هاى حیوانى نامشروع آلوده نمى سازد و عمر و فرصت هاى گران قیمت را در خوشگذرانى ها از دست نمى دهد.

نزهوا انفسكم عن دنس اللذات و تبعات الشهوات⁷ ؛ نفس گرانمایه خود را از آلودگى لذت ها و پیامدهاى ناگوار شهوت ها پاک كنید.

لا یـكـونـن افـضـل مـا نـلت مـن دنـیـاك بـلوغ لذه و شـفـاء غـیـظ و لیـكن احیاء حق و امانته باطل ⁸ ؛ نـبـایـد هـدف تـو از دنـیـا تـنـهـا رسـیـدن بـه لذتـى یـا خـنـک كـردن دل از انتقام باشد. بلكه باید هدف ، زنده كردن حقى یا میراندن باطلى باشد.

سـرانجام باید دانست كه شهوترانى و خوشگذرانى با بهشت برین و سعادت آن دنیا در تـضـاد اسـت . كـسى كه طالب سعادت ابدى است ، باید در دنیا از لذت هاى بسیارى چشم بپوشد.

دنـیـا طـالبـان فاسد و ظالم ، بیشترین تلاش را براى اشاعه فساد و فحشاء مى كنند و جوانان كشور را كه سرمایه زندگى هر كشور محسوب مى شوند، با سرگرم نمودن به شهوات و خوشگذرانى ها و پوچى بى هویت و از خلاقیت و پیشرفت دور مى كنند این جنایت بـزرگـى اسـت در حـق مـلت هـا و تـرویـج جـلسـات عـیـش و رقـص و اشـاعـه مـسائل جنسى و از طریق فیلم  و...به همین منظور است . جوانان باید خطر این گـرگ هـاى درنـده را درک نـمـایـنـد باید بیاموزند اول نگاه خود را کنترل کنند از آن چه که نباید دید چرا که " هر چه دیده بیند دل کند یاد" نباید هر  فیلمی را دید و به هر مجلسی وارد شد که اینها باعث میشود قباحت یک امر برایشان از بین برود و به انجام آن گستاخ شوند و بعد از آن معلوم نیست بازگشتی باشد برایشان یا نه ؟!!

ای جوانی که پری از تمایلات و امکان ازدواج هم نداری دیگر کنجکاوی در این مسائل چه دردی از تو دوا میکند ؟ چرا خودت را به عذابی دو چندان می افکنی ؟

الان که گل عمر شماست بکوشید بسازید خودتان را عمر به بطالت نگذرانید چرا که جوانی شما هم چون این دنیا در حال گذر است بکوشید عـمـر خـود را صـرف تـحـصـیـل و كسب كمالات كنید تا بتوانید فردا براى كشور و ملت خود مایه سرافرازى و افتخار باشند، نه مایه ننگ .

منبع : زندگى موفق رازهاى خوب زیستن ، عباس رحیمى

محمدی_گروه دین و اندیشه تبیان

1- غرر، ج 2، ص 405.

2- همان ...

3- غرر الحكم ، ج 2، ص 406.

4- همان ...

5- غرر، ج 2، ص 406.

6- بحارالانوار، ج 77، ص 214.

7- بحارالانوار، ج 33، ص 492.

8- غرر الحكم ، ص 240.