تاثیر ماساژ در ورزش (2)

استروکینگ

استروکینگ شامل حرکات دست یا قسمت‌هایی از آن روی منطقه نسبتاً وسیعی از بدن است. فشار وارده ثابت و بدون تغییر است. میزان فشار وارده در استروکینگ می‌تواند از کوچک‌ترین تماس تا فشار بسیار عمیق باشد. افلوراژ، استروک عمقی است که از پایین به بالا برای کمک به جریان خون وریدی و لنفی انجام می‌شود. استروک در هر جهتی می‌تواند اعمال شود و اثر حسی آن اهمیت دارد اما در افلوراژ اثر مکانیکی آن مهم است.

انواع استروک

الف. استروک سطحی:

این حرکت با فشار بسیار اندک و با استفاده از تمام کف دست انجام می‌شود. انگشت‌ها در کنار یکدیگر نگه داشته می‌شوند و می‌‌توان از یک یا دو دست استفاده کرد. فشار باید ملایم باشد و تماس دست با پوست بدن نیز باید به آرامی انجام شود طوری که شخص تقریباً آن را احساس نکند. دست راست باید انعطاف‌پذیر و تحت کنترل باشد. تمام سطح کف دست با بدن در تماس است و فشار در تمام نواحی به طور مساوی وارد می‌شود. حرکت استروک سطحی اغلب با رویش طبیعی موها هم جهت است. استروک سطحی در ایجاد آرامش و ریلکس کردن مفید است و هر قدر سرعت آن آهسته‌تر باشد اثر تسکینی آن بیشتر است.

ب. استروک عمقی:

اگر استروک علاوه بر اثرات رفلکسی، اثرات مکانیکی هم ایجاد کند استروک عمقی محسوب می‌شود. یکی از اهداف استروک عمقی کمک به گردش خون وریدی و لنفی است. استروک عمقی را می‌توان با هر قسمتی از دست انجام داد. اغلب از تمام سطح کف دست، انگشت‌ها و شست استفاده می‌شود. در پایان استروک دست در تماس با بدن باقی مانده و با استروک سطحی از روی همان ناحیه به محل اول برمی‌گردد. هدف از حفظ تماس دست هنگام استروک بازگشتی، جلوگیری از تحرک رفلکسی پایانه‌های عصبی پوست است که با قطع تماس و تماس مجدد با پوست ایجاد می‌شود. اگر میزان فشار استروک بازگشتی در حد استروک سطحی باشد با اثر مکانیکی استروک عمقی روی گردش خون و لنف تداخل ندارد.

تمام عضلات ناحیه تحت ماساژ عضلات نزدیک آن باید ریلکس باشند. برای ریلکس کردن عضلات قبل از استروک عمقی، استروک سطحی به کار می‌رود. در استروک عمقی لازم نیست نیروی زیادی به کار برده شود. در استروک عمقی دست‌ها باید انعطاف‌پذیر باشند و اطراف ناحیه تحت ماساژ را به آرامی دربرگیرند. بازدهی استروک می‌تواند به علت اسپاسم رفلکسی عضلات در اثر درد کاهش یابد.

حرکت استروک عمقی خلاف جهت رویش طبیعی موها است. در پایان استروک عمقی تماس دست حفظ شده و دست با استروک سطحی به قسمت انتهایی محل ماساژ می‌رود سپس استروک عمقی بدون هیچ‌گونه تغییری در تماس دست یا تغییر در سرعت حرکت تکرار می‌شود.

اگر ریتم حرکت ناگهانی و کنترل شده نباشد ممکن است باعث بروز رفلکس محافظتی شود. استروک سریع هیچ فایده‌ای ندارد و تنها با سرعتی آهسته هدف این نوع ماساژ تأمین می‌شود.

پ. افلوراژ:

افلوراژ حرکت استروکی در جهت جریان خون وریدی و لنفی است.

رعایت نکته‌های زیر در این نوع ماساژ بسیار مهم است

1. ریلکس بودن دست‌ها

2. استفاده از فشار مناسب و یکسان

3. هر استروک باید به نزدیک‌ترین گروه از گروه‌های لنفی سطحی وارد شود

4. جهت آن از انتهای اندام‌ها به طرف ابتدای آن است و به صورت یک‌سویه انجام می‌شود.

اثرات افلوراژ عبارت است از:

1. تسریع جریان لنف

2. تسریع جریان خون به طرف قلب

3. کشیده شدن بافت‌های زیرجلدی

4. افزایش گردش خون پوست

5. تحریک‌گیرنده‌های فشاری و لمس آن در پوست

ادامه دارد

( در ادامه دو هر حرکت دیگر ماساژ یعنی کامپرشن (نیدینگ) و پرکاشن شرح داده خواهد شد )