هفته ای برای دفاع از دفاع مقدس

هفته ای که گذشت یاد و خاطره ی سال های خون و حماسه را برای همگان زنده کرد. باید اندیشید که آیا یک هفته از شهدا و ایثارگری جانبازان گفتن کافی است؟ آیا فقط گفتن و شنیدن کفایت می کند ؟

برای آشنایی هر چه بیشتر با حماسه های این هشت سال پایداری درس آشنایی با دفاع مقدس در دانشگاه ها تدریس می شود و اکنون بخوانید دست نوشته ی یکی از استادان این درس را ...

مشکل اصلی من این است که بیشترین وقت و انرژی ام در کلاس درس و در ارتباط با دانشجویانم، به جای تدریس دفاع مقدس، صرف دفاع از دفاع مقدس می شود، مهدی یمینی

آقای دکتر یمینی استاد دانشگاه که از سراداران سلحشور جنگ نیز بوده است، امروز در یک برنامه زنده تلویزیونی گفت: مشکلی اصلی من این است که بیشترین وقت و انرژی ام در کلاس درس و در ارتباط با دانشجویانم، به جای تدریس دفاع مقدس، صرف دفاع از دفاع مقدس می شود، وقتی در مقابل انبوه پرسش های دانشجویان محاصره می شوم که چرا جنگیدید؟ و چرا باید بجنگیم؟

این حقیقت ماجرا است. ولی این که چه شد که چنین شد و چرا ما امروز با نسل جوان و نوجوانی مواجه ایم که برخلاف انتظار ما چنین پرسش هایی مطرح می کنند و آن چنان که ما متوقعیم، تصور و تصویر باشکوهی از آن حماسه بی ‏نظیر تاریخ ساز در ذهن ندارند، باید قبل از فرافکنی و پیش کشیدن بحث هایی چون تهاجم فرهنگی و جنگ نرم و... خودمان را پای میز محاکمه بنشانیم و از خودمان بازجویی کنیم که ما پس از جنگ چه کردیم؟

همه آن چه که در دورهای حاکمیت گروههای مختلف در حوزه های سیاست ، فرهنگ و اقتصاد بر جامعه گذشت را مرور کنیم و نتایج و دستاوردهای هر دوره را در هریک از حوزه های فوق استخراج و تجزیه و تحلیل کنیم و به پاسخ های علمی و منطقی برسیم، آن گاه اگر منصف باشیم به نسل سوم و چهارم این حق را می دهیم که یقه ما را بگیرند که چرا جنگیدید؟ و چرا از جنگی که این همه درد و رنج و محرومیت و خسارت برای ما به بار آورده است، تجلیل می کنید؟

هیچ کس به نوجوانان و جوانان دهه هفتاد و هشتاد حقیقت جنگ را نگفت و هیچ نهاد و ارگان و سازمانی خود را متولی این امر مهم ندانست و هیچ اراده و همتی جدی شکل نگرفت تا راه "آنان که رفتند و کار حسینی کردند" را پس از پایان حماسه کربلای جبهه ها ادامه دهند و "کار زینبی" کنند.

نسل سوم و چهارم انقلاب که نه آن قطعه از بهشت (دفاع مقدس) را دیده بودند و نه از اهلش روایت حقیقتی آن را شنیده بودند و به جای ارمغان و میراث سال های دفاع مقدس (ارزشهای مبارزه و جهاد در راه خدا و معنویت و فرهنگ ایثار و شهادت) که لا به لای چرخ های توسعه اقتصادی خاندان کارگزاران سازندگی خرد و خمیر شد و پس از آن در دوره های مختلف به فراموش خانه تکنوکرات های متحول و دگر اندیش شده سپرده شد، حالا فقط شاهد خسارت ها، کمبودها، عقب ماندگی ها و خرابی ها و نا به نجاری های ناشی از تبعات منفی هشت سال جنگ هستند حق دارند پدران خود را محاکمه کنند که چرا جنگیدید؟

همه ما پدران و مادران نسل سوم و چهارم انقلاب متهمیم. همه ما که پس از جنگ، تفنگ را زمین گذاشتیم اما قلم و قدم و دوربین و ... برنداشتیم و تریبون و آنتن و منبر و پرچم و خاکریزهای فرهنگی و هنری بر نیفراشتیم تا از ارزش های سال های دفاع مقدس با ابزارهایی که دم دست مان بود - و هست- پاسداری کنیم، متهم هستیم. همه ما که پس از جنگ، سنگرهای فرهنگی و اعتقادی را خالی کردیم و سرگرم جمع آوری غنایم شدیم متهم هستیم. همه ما که در برابر جریان هایی که مسیر انقلاب را از خط و ارزش های دفاع مقدس منحرف کرد سکوت مصلحت ‏اندیشانه اختیار کردیم، متهم هستیم. همه ما که پس از جنگ میراث معنوی دفاع مقدس را به موزه‏های اندیشه های خود سپردیم و با توسل ریا کارانه به روایت معصوم که «فرزند زمان خویشتن باش» پنجره های آرزوهای خود را به روی رفاه و تجمل و عافیت و مصلحت و دنیاطلبی گشودیم، متهم هستیم.

پس بیایید یک بار بی حب و بغض خودمان را تماشا کنیم و اشتیاق روزافزون جوانان سرزمین مان به حضور آگاهانه و عاشقانه در کاروان های راهیان نور هر سال را با چشم دل ببینیم و عادلانه و عاقلانه تفسیر کنیم و مدام تکرار نکنیم نسل سوم با دفاع مقدس بیگانه است.

همه با هم بگوییم: ما متهمیم.