وضعیت ادبیات تطبیقی در ایران

ادبیات تطبیقی یا Comparative literature که گاهی به آن «ادبیات همگانی» نیز گفته می شود، علمی است اساساً فرانسوی و به زبان ساده عبارت است از: «مطالعه و بررسی مقایسه ای آثاری که برخاسته از زمینه های فرهنگی گوناگونند.»

شاید اگر راه و روش تحقیق در دو رشته نقد ادبی و تاریخ ادبیات متحول نمی شد، «ادبیات تطبیقی» هم به دنیا نمی آمد. از ابتدای قرن نوزدهم این علم بسیار هدف بحث و مطالعه قرار گرفت و اندک اندک متکامل شد و در اوایل قرن بیستم، با گشایش رسمی دروس این رشته نوپا و با ارائه رساله های ارزشمند، هویتی مستقل یافت.

در کشور ما شاید بتوان گفت این علم همزمان با تاسیس دانشگاه تهران پا به محافل ادبی گذاشته و البته اغلب به طور منقطع و ناکارآمد ارائه شده.

ادبیات تطبیقی ابزاری است برای وانگری ادبیات جهان. دریچه ای است برای دیدن افکار و شنیدن حرفهای آدمها از هر رنگ و نژاد و زبان و ملیتی.

بسیاری از علاقه‌مندان مطالعات ادبی و میان‌رشته‌ای مایل‌اند به صورت‌ روش‌مند و علمی با رشته‌ی ادبیات تطبیقی و قلمرو آن بیشتر آشنا شوند. در سال‌های اخیر به رشته‌ی ادبیات تطبیقی در دانشگاه‌ها و مراکز علمی توجه بیشتری شده است و پذیرش دانشجو در این رشته و انتشار مجلات علمی رونق گرفته و به تازگی نخستین ویژه‌نامه‌ی ادبیات تطبیقی به همت گروه ادبیات تطبیقی فرهنگستان زبان و ادب فارسی منتشر شده است.

به گزارش تبیاد (ادبیات + تبیان) نشست هفتگی شهرکتاب در روز سه‌شنبه 6 مهر ساعت 16:30 به بررسی وضعیت ادبیات تطبیقی در ایران اختصاص دارد که با حضور ابوالحسن نجفی، علی‌رضا انوشیروانی و المیرا دادور در مرکز فرهنگی شهرکتاب واقع در خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمد قصیر، نبش کوچه‌ی سوم برگزار می‌شود و ورود برای علاقه‌مندان آزاد است.