چند سكه آتشین
چه زیانی ننگینتر و حسرتبارتر از این كه دامنی لبریز از دارایی حلال و گوارا را از دست بدهی، به امید صید چند سكه حرام؟
اگر بیدار باشی و چشمهایت ببینند و اگر پرده غفلت و دنیاپرستی را لحظهای كنار بزنی، میبینی كه زیانكار و محروماند، آنهایی كه به ازای مالی كه قرض میدهند، سودی میطلبند. چند سكه ناقابل و نماندنی دنیایی را میستایند و پاداش بیحسابی را كه خدا به قرض دهندگان و انفاق كنندگان میبخشد، از دست میدهند!...
درخت انگور را دیدی؟ ... وقتی یك شاخه از آن را بِبُری و كوتاه كنی، بیشتر رشد میكند... درخت رزق و روزی تو هم همینگونه است كه وقتی شاخهای از آن را كوتاه میكنی یا میبُری و انفاق میكنی؛ پر ثمرتر میشود؛ مثل زكات دادن یا صدقه مستحب یا ...
زكات مال به در كن كه شاخه زر را
چو باغبان ببُرد، پیشتر دهد انگور
حیف نیست كه خدا از مال و جانی كه به ما ارزانی داشته، هیچ سهمی نداشته باشد؟
پس: «از كسانی مباش كه در آنچه فانی است، رغبت میكنند و با دیگران به مسابقه میپردازند، ولی در آنچه باقی است، سهلانگاری میكنند. انفاق را كه غنیمت و سود است، غرامت و زیان میبینند و زیان را (كه بخل است)، غنیمت میپندارند. صالحان را دوست میدارند، ولی مانند آنان عمل نمیكنند. از شكر آنچه به آنان عنایت شده، ناتوانند؛ در عین حال افزون طلبی میكنند.»(1)
اكنون كیست كه حاضر شود چند سكه دنیایی را بگیرد و انبوهی از پاداش بیكران الهی را از دست بدهد؟ حال آن كه این سود دنیایی، خشم خدا را در پی دارد و آن پاداش، رضایت الهی را... یَمحَقّ اللهَ الرّبَا وَ یّربِی الصَدَقَاتِ وَ اللهُ لا یُحبُّ کُلَّ کَفَّارٍ أثیمٍ) (2)
این سود اندك، فنا شدنی است و آنچه نزد خداست، باقی و ماندگار است... (مَا عِندَکُم یَنفَدُ وَ مَا عِندَ الله بَاقٍ (3 كاش آنها كه به سود دنیا میاندیشیدند، لحظهای چشم میگشودند و تأمل میكردند...
نوشته ی : زهرا رضاییان، گروه دین و اندیشه تبیان
پی نوشت ها:
1- نهج البلاغه، حكمت 150.
2- بقره ﴿2﴾ : 276.
3- نحل(2): 96 .