آسمان نزدیک است (2)
راهنمای سفر به جنگل شگفت انگیز جهان نما (قسمت دوم)
قسمت اول این مطلب را اینجا بخوانید.
ممکن است برای بسیاری مقصد همین دهکده باشد؛ اما برای بعضی دیگر پیاده روی و جنگل نوردی در ارتفاعات محلی مثل: شاهپسند و آتشان یا رسیدن به قهوه خانه مش اکبر، تخت میرزا و شاید هم جنگل نوردی تا شصت کلاته مقصد نهایی باشد.
مش اکبر اگر چه چند سال است که فوت شده اما هنوز هم در میان ییلاق نشین های منطقه به درستکاری و مهمان دوستی معروف است و قهوه خانه اش که به وسیله پسرش اداره می شود، هنوز هم محل پررفت و آمدی است و جایی است برای گپ زدن های روستاییان و کوهنوردانی که پیاده هوای رسیدن به جهان نما را دارند.
قهوه خانه و تخت میرزا در ارتفاعی پایین تر از خود دهکده قرار دارند که اگر محل اتراق شما همان خانه های روستایی باشد، برای رسیدن به قهوه خانه و تخت میرزا یا همان صندوق که تخته سنگی بزرگ در نزدیکی قهوه خانه است، باید حدود یک ساعت به سمت پایین حرکت کرد. اما بهتر است از خود روستاییان منطقه یا کودکان آنها بخواهید شما را تا آنجا برسانند؛ چون اگر چه فاصله کم است اما شاید در میان دیگر کوره راه های جنگلی گم شوید.
در روزهای گرم به ویژه باید مراقب گزنه هایی که در کنار این رودخانه ها و چشمه ها می رویند بود؛ چون در صورت تماس با بدن، محل تماس به شدت دچار خارش و سوزش می شود. البته پادزهر گرنه یا همان گیاه پلام، همیشه در کنار گزنه می روید. می توانید در صورت تماس با برگ های گزنه از برگ های این گیاه به محل گزیدگی بمالید.
پلام، بوته کوچکی است در اندازه گزنه با برگ هایی کشیده و روشن که روی آن هم پرزهایی قرار دارد و همیشه در کنار گزنه می روید. در صورت بارندگی، سطح زمین های منطقه به شدت لیز می شوند و به همین دلیل بهتر است کفش کوهنوردی و لژدار بپوشید.
در محل دهکده معمولاً در فصل بهار گله های گوسفند، دسته های گاومیش و کندوهای عسل وجود دارند. ییلاق نشین ها معمولاً شیر گوسفندان خود را به مسافران نمی فروشند؛ اما می توانید یک کیلو پنیر گوسفندی خوب به قیمت 4 هزار تومان از آنها بخرید. گاومیش ها با وجود ظاهر ترسناکشان حیوانات بی آزاری هستند و با دیدن هر آدمی فرار می کنند اما هیچ وقت در کوهستان نزدیک گله گوسفندها نشوید زیرا سگ های گله ییلاق نشینان بسیار خطرناکند و به هیچ وجه نباید به آنها نزدیک شد؛ به خصوص در فصل بهار که بره های زیادی در گله وجود دارد. آنها با هر گونه احساس خطری ممکن است همراه با دیگر سگ های گله به شما حمله کنند. آن وقت دیگر شاید از دست چوپان هم کاری برنیاید.
شکار ممنوع!
جهان نما یکی از بهشت های ایرانی زیست شناس هاست. چون به دلیل آب و هوای سرد و مرطوب منطقه، گونه های گیاهی مختلفی در آن می روید و به خاطر همین پوشش گیاهی انبوه پستانداران و پرنده های مختلف در آنجا زندگی می کنند. اگر خوش شانس باشید، در جهان نما خرس قهوه ای، پلنگ، گراز، گرگ، روباه، شغال، خارپشت، کل، بز، خرگوش، عقاب طلایی، کبک دری، جغد و هما هم می توانید ببینید. البته مسافرانی که به این منطقه می آیند بیشتر از هر حیوان دیگری در این جنگل کل و بز و خرگوش و روباه دیده اند. با وجود آنکه شکار در این منطقه حفاظت شده هم ممنوع است اما با شکار غیرقانونی بعضی مسافران، تعداد پستانداران منطقه در چند سال اخیر کاهش پیدا کرده.
ضمن آنکه حرکت جنگل نوردان و ییلاق نشین ها در مسیرهایی غیر از مسیر اصلی موجب از بین رفتن تعدادی از زیستگاه های این جانوران شده و به همین دلیل به کوه پیمایان توصیه می شود در زمان حرکت در جنگل فقط از مسیرها و کوره راه های اصلی حرکت کنند.
معاون محیط زیست طبیعی استان گلستان می گوید تا امروز هیچ گزارشی مبنی بر اینکه حیواناتی مثل خرس و پلنگ، گراز یا گرگ به گردشگران حمله کرده باشد، به دستشان نرسیده. البته دام های ییلاق نشین ها و کندوهای عسلشان گاهی خرس یا گراز را به طرف محل سکونت آنها کشانده است. به همین دلیل توصیه محیط زیست منطقه هم علاوه بر عدم شکار این است که مسافران تا قبل از رسیدن به خود جهان نما در صورت نیاز به استراحت در نزدیکی جاده استراحت کنند و برای حفظ سلامت خود وار د جنگل نشوند.
چطور برگردیم؟
برای برگشت، دو راه پیش رو دارید: بعد از خداحافظی با جهان نما می توان راه رفته را به سمت درازنو و کردکوی برگشت؛ اما برای برگشت از جهان نما تنها راه همان مسیر آمده نیست. گزینه دیگری هم دارید. اگر ذخیره بنزین شما به حد کافی است، می توانید به جای جنگل و دریا، کویر را برای بازگشت به پایتخت انتخاب کنید. یعنی رسیدن به چشمه علی و دامغان. این مسیر بخشی از جاده قدیم بندر گز- دامغان است که در زمان رضاخان و به دست آلمانی ها ساخته شده بود. حاجی آباد- چمن ساور- دیباج- چشمه علی- دامغان- سمنان- گرمسار- ایوانکی- تهران، راه برگشت شما تا پایتخت است. اما در صورتی که مسیر دوم را انتخاب کرده اید باید به سمت میل رادکان برگردید. قبل از رسیدن به میل در منطقه «اسب نیره رودبار» یک راه فرعی به سمت جنوب جغرافیایی یا دست چپ شما وجود دارد. از اینجا تا رسیدن به آبادی چمن ساور- از توابع استان سمنان- آبادی دیگری نیست و شما را به استان سمنان خواهد رساند. در طول سه ساعت هوا رو به گرمی می گذارد و کم کم رنگ طبیعت به رنگ خاکی و قهوه ای تغییر می کند تا چمن ساور راه خاکی است و از آنجا هم تا دیباج باید 25 کیلومتر راه آسفالت طی کنید. در دیباج باید 25 کیلومتر راه آسفالت طی کنید. در دیباج پمپ بنزین وجود دارد. می توانید بنزین بزنید و به تماشای چشمه علی بروید. از چشمه علی تا دامغان هم حدود 30 کیلومتر راه در پیش دارید. از دامغان تا رسیدن به تهران هم اگر ترافیکی در کار نباشد در عرض چهار ساعت به تهران خواهید رسید.
مطالب مرتبط:
گروه گردشگری تبیان- الهام مرادی
منبع: سرزمین من
