آسمان نزدیک است!

راهنمای سفر به جهان نما، یکی از جنگل های شگفت انگیز ایران (قسمت اول)

فرقی نمی کند که از کدام جاده راهی شوید؛ از پایتخت که به سمت شمال شرقی راه بیفتید و از مرز استان گلستان عبور کنید، آنچه باقی می ماند، فقط درخت است و زمین و آسمان.

هنوز هم در بسیاری از مناطق ییلاقی گلستان می شود در کلبه ای روستایی در کنار بخاری هیزمی نشست و در نبود دکل و تیرهای چراغ برق، چشم انداز جنگل های نیمه انبوه و دشت های وسیع را تماشا کرد. منطقه حفاظت شده «جهان نما» یکی از همین مناطق است؛ جنوبی ترین جنگل انبوه گلستان به مساحت 30 هزار و 650 هکتار که در شرقی ترین بخش رشته کوه البرز قرار دارد.

اینجا را بام استان گلستان می دانند. چرا که با ارتفاع 3 هزار و 86 متری خود در مرتفع ترین قسمتش می توان چشم اندازهای کردکوی، گرگان و بندر ترکمن را تماشا کرد.

دهکده ییلاقی جهان نما در قلب این جنگل مرتفع قرار دارد؛ جایی که روستانشینان منطقه از اواسط بهار تا اوایل پاییز برای چرای گوسفندان و برپا کردن کندوهای عسلشان به آنجا می روند و در کلبه های چوبی خود جا می گیرند.

برای رفتن به این منطقه بهترین مسیر، جاده ماشین رو است که از رادکان می گذرد و می توانید برج تاریخی آن را هم ببینید و چه بهتر که پس از جهان نما راهتان را به سمت جنوب و دامغان کج کنید و در روز، گرمای هوای بیابان را هم تجربه کنید. برای رفتن به این منطقه باید لوازم سفری خاصی همراه داشته باشید که شب را داخل جهان نما بمانید تا دیدن سپیده صبح را در این منطقه زیبا از دست ندهید.

چطور به جهان نما برسیم؟

اگر از تهران قصد رسیدن به جهان نما را دارید، هم جاده هزار و هم فیروز کوه می تواند شما را به مقصد برساند. توصیه ما جاده هراز است؛ هم به دلیل زیبایی و هم کوتاه بودن آن پس از حرکت از تهران و پشت سر گذاشتن شهرهای آمل، بابل، قائمشهر، نکا و بهشهر به کردکوی می رسید که آغاز حرکت شما به سمت جهان نماست. بهتر است باک بنزین خود را در پمپ بنزین کردکوی پر کنید چون تا مقصد نهایی و نزدیکی های دامغان از هیچ پمپ بنزینی خبری نیست. معمول ترین راه برای رسیدن به جنگل جهان نما که مورد تایید سازمان میراث فرهنگی استان هم هست، مسیر کردکوی- پارک جنگلی کردکوی- روستای درازنو، رادکان، حاجی آباد و در آخر دهکده ییلاقی جهان نماست. کل این مسیر حدود 70 کیلومتر است که 30 کیلومتر آخر راه، جاده شن ریزی شده و خاکی است.

از کردکوی سراغ جاده جهان نما را می توان از همه مردم محلی گرفت. از ورودی غربی کردکوی، نخستین میدان، فلکه شهرداری است. باید از همین فلکه به سمت جنوب جغرافیایی یا سمت راست جاده حرکت کنید. مسیر کاملاً مشخصی به سمت روستای درازنو وجود دارد که شما را از داخل پارک جنگلی کردکوی عبور خواهد داد. این مسیر حدود 35 کیلومتر است و به دلیل کوهستانی و باریک بودن جاده، شما حدود یک ساعت راه خواهید داشت. بعد از این روستا، روستای رادکان و بعد هم از برج رادکان عبور خواهید کرد. پس از پشت سر گذاشتن برج به یک سه راهی می رسید که در سمت چپ جاده، تابلوی کوچکی راه رسیدن به جهان نما را نشانتان خواهد داد. پس از حدود نیم ساعت رانندگی در جاده خاکی و با رفتن به ارتفاعات بالاتر دیگر به حاجی آباد رسیده اید. حاجی آباد تا جهان نما سخت ترین مسیر سفر است چرا که هم پیچ ها تندتر شده و هم شیب جاده بیشتر است.

برج رادکان

در راه رسیدن به جهان نما از خود روستای رادکان که به سمت جنوب شرقی نگاهی بیندازید، بلندای برجی آجری به چشم می آید که محلی ها به آن «میل رادکان» می گویند.

تنها چند کیلومتر که از روستای رادکان خارج شوید، در جاده ای که به حاجی آباد می رسد، روی تپه ای در کنار راه، برج 35 متری رادکان قرار دارد.

ظاهر آن شبیه برج «گنبد قابوس» است که در شهر گنبد قرار دارد و احتمالاً به همین دلیل است که گفته می شود این برج به تقلید از میل گنبد ساخته شده.

این برج یکی از سه برج منطقه مازندران و گلستان است که علاوه بر کتیبه کوفی کتیبه پهلوی هم داشته؛ اما به گفته رابینو- شرق شناس انگلیسی- این کتیبه که در مدخل ورودی قرار داشته به دست روس های تزاری از میان رفته است.

اما کتیبه کوفی ای که بر لبه آبریز گنبد مخروطی قرار دارد و با «بسم الله الرحمن الرحیم» آغاز می شود، هنوز تخریب نشده.

با چه چیزی برویم؟

برای رسیدن به جهان نما و ارتفاع 3 هزار متری آن توصیه ما خودروهای دو دیفرانسیل و شاسی بلند است. اگر در روزهای بارانی سفر به جهان نما را انتخاب کرده اید، بدون ماشین شاسی بلند ممکن است در جاده گلی هم بمانید؛ به ویژه که صندوق عقب ماشین هم به رسم سفرهای طبیعت گردی از زیرانداز و کیسه خواب، گاز پیک نیک و گالن های آب پر باشد. به هر حال توصیه ما این است که این سفر را حتماً با خودرویی غیرسواری آغاز کنید و زنجیر چرخ هم همراه داشته باشید. اگر در فصل گرم هم وارد این جاده می شوید، سالم بودن چرخ ها و برف پاکن ها هم مهم هستند زیرا به دلیل ارتفاع منطقه، در هر ماهی از سال امکان ریزش باران های شدید و ناگهانی وجود دارد.

کجا بمانیم؟

درازنو آخرین روستای منطقه است که بقالی و نانوایی هم در آن هست. به همین خاطر بهتر است کم و کسری های خود را در همین جا برطرف کنید. زیرا در دهکده کوچک  ییلاقی جهان نما نه از مغازه ای خبری هست، نه تلفن، نه آب لوله کشی، نه برق، نه آنتن موبایل و نه حتی سرویس بهداشتی، اگر می خواهید آب یا مواد غذایی بخرید یا از تلفن همراه خود تماس بگیرید، پس از ترک درازنو تا رسیدن به ارتفاعات به مرور تلفن همراه آنتن برای تماس نخواهد داشت. زیرانداز و چادرهای ضد آب، کیسه خواب، لباس گرم، کفش کوهپیمایی، گاز سبک کوهنوردی، چراغ قوه یا فانوس و حتماً آب همراه داشته باشید. در ماه هایی که ییلاق نشینان در منطقه حضور دارند، روستاییان آب مورد نیاز خود را به وسیله تانکرهایی که اداره منابع طبیعی به دهکده می آورد یا چشمه های موجود در منطقه تامین می کنند برای اطمینان بیشتر بهتر است از آب چشمه های استفاده نکنید.

پس از رسیدن به جهان نما می توان از روستاییان کلبه ها و اتاقک های خالی ای را که خودشان استفاده نمی کنند، اجاره کرد که برای یک شب اقامت 30 تا 40 هزار تومان باید بپردازید. اگر هم آشنا یا فامیلی در منطقه دارید، می توانید قبل از رسیدن به روستا کلید خانه روستایی اش را برای یک شب از او امانت بگیرید. این کلبه ها معمولاً به جز یک بخاری هیزمی امکانات دیگری ندارند. بهتر است برای دور ماندن از خطر احتمالی حیوانات وحشی، چادر خود را در نزدیکی خانه های روستایی برپا کنید. البته همیشه باید به مهربانی ییلاق نشینان منطقه امیدوار بود. چون تجربه سفر به این منطقه نشان داده است روستاییان، مسافران را حتی در کلبه های خودشان هم جا داده اند.

طاهره رحیمی- سرزمین من

عکس ها: حامد خورشیدی

ادامه مطلب را اینجا بخوانید

گروه گردشگری تبیان- الهام مرادی