سفر خوشمزه!
مگر می شود به شهری سفر کنید و سراغی از سوغات خوراکی آن شهر نگیرید؟ خوراکی های سنتی هر شهر، بخش مهمی از فرهنگ و آداب و رسوم آن منطقه هستند که تجربه نکردن شان، به معنی داشتن یک سفر نصف و نیمه و ناقص است! بنابراین، حتی اگر مطمئن نیستید که میانه خوبی با غذاهای سنتی هر منطقه پیدا کنید؛ بازهم به خودتان فرصت تجربه خوراکی های هر شهر را بدهید. باور کنید خوردنی ها هم می توانند تجربه و بینش گردشگری شما را ارتقا دهند!
اما از میان تمام خوردنی های محلی، خوردن معروف ترین سوغاتی ها لطف دیگری دارد. پس یادتان باشد در سفر بعدی سراغ اصیلترین و قدیمی ترین رستوران یا سوغات پزی شهر را بگیرید و در اولین فرصت راهی آنجا شوید! ما هم برای شما پیشنهادهایی داریم که تجربه آنها خالی از لطف نیست!
باقلوای یزد
در گوشه‌ای از میدان امیرچخماق یزد، شیرینی‌فروشی قدیمی‌ای واقع شده به نام «حاج خلیفه» كه همیشه پر از گردشگرانی است كه برای خرید سوغات آمده‌اند. این كارگاه شیرینی‌پزی را 3 شریك به نام‌های حاج خلیفه علی رهبر، حاجی حسن فردوسیان و حاجی مرتضی شیرینی‌ساز در سال 1295 شمسی دایر كردند. حالا هم حاج كاظم فردوسیان پسر یكی از بنیانگذاران آن، مدیر كارگاه است.
فردوسیان می‌گوید: «ما در اصل كار، تغییری نداده‌ایم. هنوز از همان فرمولی استفاده می‌كنیم كه 100 سال پیش، در تولید شیرینی‌هایمان استفاده می‌كردیم.»
كارگاه توسعه‌یافته او اكنون آزمایشگاه میكروبیولوژی هم دارد و شیرینی‌ها را همان‌جا آزمایش می‌كنند. جالب است كه شیرینی خلیفه رهبر هیچ شعبه دیگری ندارد.
اکبرجوجه
«اكبرجوجه» برای آنهایی كه به شمال كشور سفر كرده‌اند، نام آشنایی است. اكبر جوجه هم نام غذاست، هم نام آشپز و هم رستوران! در سال‌های میانی دهه 60 شخصی به نام اكبر گلبادی، یك رستوران كوچك در بهشهر دایر كرد. غذایی كه در این رستوران تهیه می‌شد، جوجه‌هایی بود كه بعد از یك روز ماندن در آبلیمو با روغن سرخ می‌شد و با برنج زعفرانی و مقدار زیادی رب انار شیرین كه دلیل اصلی خوشمزگی غذا بود، مشتری را ذوق‌زده و پاگیر می‌كرد. دومین شعبه رستوران اكبرجوجه را یكی دیگر از برادران گلبادی در گرگان افتتاح كرد.
محبوبیت این غذا باعث شد بسیاری از رستوران‌های استان گلستان و مازندران به اكبر جوجه تغییر نام دهند. تعدد رستوران‌هایی با نام اكبر جوجه زمانی با شكایت برادران گلبادی روبه‌رو شد كه كیفیت غذای آنها كه غالبا قلابی و از روی فرصت‌طلبی ایجاد شده بودند، پایین آمد. تشخیص اینكه كدام رستوران غذای واقعی را تهیه می‌كند كار مشكلی نیست؛ رستوران‌هایی كه روی شیشه آنها نام برادران گلبادی دیده می‌شود، شعبه‌های اصلی اكبرجوجه هستند. در رستوران‌های برادران گلبادی هنوز هم همان شیوه طبخ سنتی غذا حفظ شده است.
مهم‌ترین سوغاتی كه هر گردشگری می‌تواند از بجنورد بیاورد، شكرپنیر است
كه در خراسان به آن آب‌نبات می‌گویند. جالب است بدانید که تا پیش از
سال 1258 شمسی بجنوردی‌ها از چای و قند و آب‌نبات و نشستن پای سماور
و آداب چای‌نوشی هیچ نمی‌دانستند
سوهان قم
نقل شده است كه در دوره قاجار و به سال???? شمسی، بنا بود صحن بزرگ حضرت معصومه(س) افتتاح شود. رئیس ایل قاجار به همین سبب به قم می‌آید و كسبه و بازاریان قم هم، هر كدام با خود تحفه و هدیه‌ای به مراسم می‌برند. یكی از این هدایا حلوای قمی بود كه صنف عطارها پیشكش كرد. چند روز بعد، رئیس ایل قاجار هنگام بازگشت به تهران، به تولیت حرم كه میزبان بوده، می‌گوید: «آن حلوا چون سوهان، دل مرا صیقل داد و غذایم را هضم كرد. از این بدهید تا برای اعلیحضرت ببرم.» حلوای قم به «سوهان» شهرت می‌یابد و به صنعتی تبدیل می‌شود كه یكی از مؤسسان آن حاج حسین سوهانی است. حالا در قم سوهان «حاج حسین سوهانی» یكی از محبوب‌ترین سوغاتی‌هاست. او در سال‌های پیش از انقلاب با استفاده از كره حیوانی سوهانی می‌پخت كه از دیگر سو‌هان‌های قم متمایز بود. او فروشگاهی نیز ابتدای شهر قم در كنار جاده قم به تهران تاسیس كرده بود كه به شهرتش بسیار كمك كرد.
كلوچه لاهیجان
لاهیجان را به خاطر چای و كلوچه‌اش می‌شناسند. گردشگران در لاهیجان، این‌روزها نام‌های متنوع كلوچه را می‌ببینند اما كلوچه «نوشین» برای آنها كه قدیمی‌ترند، آشناتر است. نوشین قدیمی‌ترین عنوان كلوچه در لاهیجان است. مؤسس این كارخانه محمدعلی بگلری است كه در سال 1333 شمسی كارگاهی در لاهیجان دایر كرد و كلوچه‌های سنتی شمال را با فرمولی جدید پخت. كلوچه نوشین یكی از معدود تولیدكنندگان سنتی كشور است كه از همان ابتدا به نوآوری و تغییر فكر می‌كرد.
گز اصفهان
یكی از مشهورترین گزهای اصفهان، گز «كرمانی» است. حاج حسین كرمانی اهل كرمان و یكی از تاجران مهم اصفهان بوده است.
پسر او كه از نوجوانی در بازار، مغز پسته می‌فروخته، یك روز در منزل حاج حسین، در یك پاتیل به جای اینكه با عسل گز درست كند، با گزانگبین گز می‌سازد و حاج حسین هم خوشش می‌آید به‌طوری كه همین عامل انگیزه می‌شود در سال 1290 شمسی كارگاهی برای تولید گز درست كند.
پسران و نوه‌های حاج حسین كرمانی هم وارد كار تولید گز می‌شوند و به‌تدریج آن را توسعه می‌دهند. كرمانی‌ها یك شعبه بیشتر ندارند و برای حفظ كیفیت، به فكر تولید بیشتر و ایجاد شعبه دیگری نیفتاده‌اند. آنها در بسته‌بندی خود هم تغییرات زیادی انجام نداده‌اند.
نقل ارومیه
مهم‌ترین سوغات ارومیه نقل بیدمشك است. نقل‌سازی به روش سنتی از سخت‌ترین كارهای ممكن بوده به‌طوری كه سازنده باید خلال بادام را در مقدار زیادی مواد شیرین می‌خوابانده و تحت شرایط خاصی بیدمشك را به آن می‌افزوده و به مشتری تحویل می‌داده است. به‌دلیل سختی تولید، بسیاری از كارگاه‌های نقل‌سازی ارومیه كه روزگاری رونق زیادی در این شهر داشت، تعطیل شدند اما كارگاه نقل قاسمی، نقل‌سازی را كنار نگذاشت. سهراب پورعلی مدیر كارگاه نقل‌سازی قاسمی به «همشهری» می‌گوید: «آقای قاسمی 14 سال شاگردی كرد و از سال 1349 كارگاه خودش را دایر كرد. در قدیم درست كردن نقل، دستی و خیلی مشكل بود اما حالا دستگاه‌های پخت نقل آمده كه كارها را خیلی راحت كرده است. »
آب‌نبات حسن‌زاده
مهم‌ترین سوغاتی كه هر گردشگری می‌تواند از بجنورد بیاورد، شكرپنیر است كه در خراسان به آن آب‌نبات می‌گویند. سابقه استفاده از آب‌نبات در بجنورد خیلی زیاد نیست. تا پیش از سال 1258 شمسی بجنوردی‌ها از چای و قند و آب‌نبات و نشستن پای سماور و آداب چای‌نوشی هیچ نمی‌دانستند. برای نخستین‌بار، یكی از خویشان سردار مفخم بجنوردی دو سماور از روسیه به این شهر آورد كه با استقبال اعیان و اشراف روبه‌رو شد. از همان روزها باب شد كه چای را با آب‌نبات هم بخورند. یكی از قدیمی‌ترین آب‌نبات‌سازی‌های بجنورد، كارگاه حسن‌زاده است.
گروه گردشگری تبیان- الهام مرادی
برگرفته از همشهری آنلاین
