تبیان، دستیار زندگی
روز کار و کارگر
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

قشری که دستشان بوسیدن دارد

کار و کارگر در کلام رهبر معظم انقلاب اسلامی

من به کارگران سفارش می کنم در هر بخشی و هر جایی مشغول هستند، این روزها را روز کار بدانند، این دوران را دوران کار جدی تلقی کنند و کار را هم عبادت بدانند. این کاری که شما برای توسعه و پیشرفت کشور می کنید یک عبادت قطعی است. به مسئولان هم سفارش می کنم که پاس طبقات کارگر و محروم و مستضعف و این مردم مومن را بدارند. کارگران قدر خود را بشناسند و بفهمند که وجود آن ها چه قدر در سرنوشت یک ملت موثر است.

تاریخچه
کار

در اول ماه  مه 1886 میلادی،  پلیس  شیكاگو با حمله  به  تظاهرات گسترده كارگران، كه برای هشت ساعت كار در روز، وحق تشكیل اتحادیه های كارگری برپا شده بود، آنان را به خاك و خون كشیدند. چند روز بعد از این واقعه دادگاه  چندتن از رهبران كارگران  را محاكمه و به مرگ  محكوم كرد. یكی از رهبران كارگران اعتصابی،  پس از اعلام رأی، در برابردادگاه چنین  گفت: " كارگران اینك  دریافته اند كه می توانند با اتحاد و همبستگی، و مبارزه جمعی بر مشكلات خود فائق آیند. آنان می دانند كه چه قدرت عظیمی در اتحاد ایشان نهفته است، به همین علت است كه كارفرمایان با تمام توان می كوشند تا اتحاد كارگران را بشكنند، و میتینگ كارگران را به خاك و خون بكشانند. ما  كارگران گردهم آمدیم  تا اندكی از حقوق خود را باز پس  بگیریم؛ اما اكنون از دادگاه و زندان سر در آورده ایم. آیا این است معنای برابری و عدالت در جامعه ما؟ امروز اگر صدای  حق طلبانه ما را با  گلوله خفه  می كنید، مطمئن  باشید كه  این صداها  از این پس خاموش شدنی نیست، بلكه هر روز طنین آن رساتر خواهد شد." رهبران كارگران شیكاگو به دست مستكبران جان باختند؛ اما حقانیت گفته هایشان به تدریج بر همگان مسلم  شد. در سال 1889  میلادی، كنگره بین المللی  كارگران در پاریس، به  پیشنهاد  نماینده كارگران امریكا، روز اول ماه مه را به عنوان روز جهانی كارگربرگزید و در پی آن در بسیاری از كشورهای  دنیا، كارگران، با برپایی اعتصاب و تظاهرات گسترده، این روز را گرامی می دارند. ویاد و خاطره كارگران به خاك و خون كشیده شده آن روز تاریخی را ارج می نهند.

امام صادق:

خداوند انسانی را که خواب و بیکاری او زیاد باشد، مبغوض میدارد

کار و اهمیت آن در جومع بشری

در فرهنگ غنی اسلامی ما، سلوك الهی دارای دو بخش است بخش مادی و بخش معنوی، بخش مادی آن كار است و بخش معنوی آن نماز و از اینجا می توان به اهمیت كار در جامعه اسلامی پی برد چرا كه از كار می توان دنیا و زندگی دنیوی را آباد كرد و با نماز به آخرت خود رسیدگی كرد كار هم كفو همه مسائل معنوی است كه برای یك انسان مسلمان سفارش شده است.

كار بخشی بزرگ و شاید زیربنایی ترین قسمت زندگی انسانی باشد چرا كه از كار می توان به جوهره درونی افراد پی برد و وقتی این جوهره های درونی آشكار شوند و استعدادهای بالقوه به منصه ظهور رسد می توان به حضور جامعه ای پویا امیدوار بود و همین جوهره های درونی اند که لازمه ایجاد یك زندگی معقول و ایده آل برای انسان و انسانیت هستند.

كلید گشایش هر استعدادی در درون انسان، كار است و وقتی با این كار گنجینه بسته، باز شود هر لحظه كه كار تداوم داشته باشد، این استعداد شكوفاتر می شود،‌این بدان معناست كه همه وجود انسان باید روی كار متمركز شود حتی زمانی كه به طور فیزیكی به كار نمی پردازد.به عبارتی همیشه انسان باید روی بهترین شكل انجام كار تفكر نماید تا هم از بهره وری برخوردار شود و هم موجب پیشرفت كار تا سطوح عالی باشد.

در ژاپن در طی یك تحقیق از كارگران كه از سوی محققان امریكایی انجام شد از قول یكی از كارگران ژاپنی علت بهره وری در صنایع ژاپن چنین است: «وقتی كار روزانه ما تمام می شود و از كارخانه بیرون می آییم، تازه كارمان شروع می شود. به این صورت كه به كتابفروشی ها می رویم و كتابی كه مربوط به شغل ماست می خریم و در اوقات فراغت آنرا مطالعه می كنیم تا ببینیم چه راه جدیدی برای انجام بهتر كارمان كشف شده است و فردا كه به سركار حاضر شدیم راههای جدیدی را به كار می بندیم.» امریكایی ها یكی از علل بالا بودن بهره وری در ژاپن را همین علاقه به انجام كار و بهتر انجام دادن وظایف شغلی افراد ژاپنی می دانند.

کار

از طرفی دیگر بنا بر یكی از مهمترین تئوری های علم اقتصاد: «ارزش هر چیزی به كاری بستگی دارد كه در آن متبلور است» این تئوری (ارزش كار) می رساند كه كیفیت و كمیت كار در زمینه اقتصاد ارزش آفرین است.

به عبارت ساده تر این كار است كه ارزش انسان را مشخص می كند در حالی كه ارزش كار را هم انسان تعیین می نماید. پس باید دید كه كاری را كه ما انجام می دهیم چگونه است،‌ آیا كارمان فقط جنبه مادی دارد؟ آیا جنبه های مادی كار ما آنقدر بالاست كه جنبه های دیگر فراموش شده است؟‌ و ........ آنچه مهم به نظر می آید این است كه افزایش بهره وری ناشی از وجود عشق و علاقه به كار به نوبه خود سبب افزایش حجم كالا و خدمات تولیدی و كاهش هزینه های تولید می شود. همین امر موجب كاهش در نرخ تورم و از بین رفتن تدریجی آن می شود. نبودن تورم و وفور كالاها و خدمات مورد نیاز مردم شرایط را چنان با آرامش و رفاه ترین می سازد كه نامی جز بهشت را بر اجتماع مذكور نمی توان گذاشت. در مقابل عدم وجود عشق به كار و روحیه تن پروری و فرار از كار و كاستن از كار و ...... سبب می شود بهره وری كاهش یابد و همین امر موجب افزایش نرخ تورم، بیكاری، كاهش تولید و ...... شده كه اجتماع مذكور نامی جز جهنم ندارد.

اما نتیجه مهم مباحث بالا این است كه:‌«كار كه جنبه مادی سلوك الهی در فرهنگ غنی ما معرفی شده است چگونه می تواند مانند جنبه های معنوی آن جامعه را به پیشرفت منتهی كند یا سیر نزولی را طی کند ؟ پس دیده می شود كه فرهنگ ما اهمیت فراوانی كه به كار می دهد از كجا نشات می گیرد؟»

رسول خدا (ص) میفرماید:

«خداوند آن کارگری را دوست دارد که چون کاری به وی محول شود آن را نیکو انجام دهد

اسلام و حقوق کارگر و کارفرما

امامان و پیشوایان دین (ع)، در سخن و در عمل، به کار و اشتغال تأکید داشته و از بیکاری به شدت دوری کرده اند. در روایات آمده است کسی که به کار و تلاش مشغول است، از کسی که کار را رها کرده و به عبادت خدا مشغول است اجر و پاداشی فزونتر دارد و نیز در روایات است که دعای بیکار هرچند عابد باشد مستجاب نمیشود. همچنین در روایات است که پیامبر اکرم (ص) کارهای خانه را انجام میداد و نیز در خبر است که امام صادق (ع) فرمود:

«هر آنکس که جامه خود را بدوزد و نعلینش را وصله زند و کالای مورد نیاز خانه را خود حمل کند، از تکبر ایمن باشد.»

از حضرت علی (ع) نقل شده است که فرمود:

«روزی در مدینه سخت گرسنه بودم، از شهر بیرون شدم تا کاری پیدا کنم و مزدی به دست آورم. مقداری از شهر دور شدم به کنار خانه زنی رسیدم و دیدم مقداری گل خشک انباشته است دانستم که وی میخواهد آن گلها را جهت ساختمان، تر کند، به نزد او رفتم و با وی قرار بستم که در ازای هر دلو بزرگ آب که بر آن گلها بریزم یک دانه خرما بستانم. شانزده دلو کشیدم و از سنگینی دلوها دستم تاول زد. وی شانزده دانه خرما به من داد و من خرماها را به نزد پیامبر (ص) بردم و دو نفری آنها را خوردیم»

در روایات اسلامی از امیر المومنین (ع)، در باره احیای زمین، ایجاد باغها، حفر قنوات، کارگری برای دیگران و ... بسیار سخن به میان آمده است

امام صادق (ع) فرمود:

کار

« امیر المومنین (ع) بیل میزد و زمین را احیا میکرد و از در آمد و دسترنج خویش هزار بنده را آزاد کرد» تمام اینها حاکی از ارزشمندی کار و کارگری و مذموم بودن تنبلی و کسالت و بیکاری است.

در احادیث و روایات اسلامی از کار کردن به عنوان عملی دنیوی و اخروی که دارای اجر و ثواب بسیار است یاد و نسبت به آن توصیه های بسیار شده است  به طوری که عنوان جهاد کننده در راه خدا بر کارگری که برای اداره زندگی خانواده اش سعی و تلاش میکند اطلاق شده است .

 حضرت علی (ع) فرموده است:

«خداوند به حضرت داود (ع) وحی فرستاد که تو بنده بسیار خوب من هستی و تنها نقطه ضعفی که در تو وجود دارد این است که کار نمیکنی و از دسترنج خود امرار معاش نمیکنی، بلکه از بیت المال حقوق میگیری. داود چهل روز گریست و سپس به شغل آهنگری روی آورد و از آن طریق مخارج خود را تأمین نمود»

امام صادق (ع) فرمود:‌

«برو کار کن، بار بر سر بگذار و آن را حمل نما  و مزد بگیر تا از دست دراز کردن به سوی مردم بی نیاز باشی» شخصی گفت: دیدم امام صادق (ع) در زمینی کار میکند و از شدت گرما پیوسته عرق می ریزد. عرض کردم فدایت شوم بیل را به من بدهید تا این کار را انجام دهم. فرمود: دوست دارم در طلب رزق و روزی گرمای خورشید مرا آزار دهد و من اجر و پاداش ببرم. در روایت است که حضرت علی (ع) هیزم جمع میکرد، چشمه و قنات حفر می نمود، باغ و مزرعه آبیاری می کرد و حضرت زهرا گندم آرد می کرد و خمیر و نان درست می کرد.

پیامبر اکرم:

خداوند بنده ای را که سختی بکشد تا درامدی کسب کند و بی نیاز از دیگران شود دوست دارد

 حضرت صادق (ع) فرمود:

«خداوند انسانی را که خواب و بیکاری او زیاد باشد، مبغوض میدارد»

یکی از صوفیها به نام محمد بن منکدر گفت:

در یک روز گرم تابستان دیدم امام باقر (ع) مشغول زراعت است و عرق از سرا پای او جاری است، به او گفتم: اگر شما در این حال بمیرید در چه حالی از دنیا رفته اید؟ آیا برای حرص زدن برای مال دنیا نمرده اید؟ فرمود: «اگر در این حال بمیرم در حال عبادت و اطاعت خدا مرده ام، چون من عرق میریزم و کار می کنم تا محتاج تو و امثال تو نباشم»

کارگری نزد امام صادق (ع) آمد و گفت من کارگری هستم که دیگر توان کار کردن ندارم و دستم قدرت ندارد. حضرت فرمود:

«برو کار کن، اگر با دست نمی توانی كار كنی بار بر روی سرت بگذار و ببر و با این کار عزت خود را حفظ کن و زن و بچه ات را در آسایش و رفاه قرار بده.»

پیامبر اکرم (ص) فرمود:

«کسی که از راه حلال در طلب دنیا باشد و قصد او ( کار کردن) توسعه دادن زندگی زن و بچه، و بی نیازی از تقاضا کردن  از دیگران، و نیز رسیدگی به همسایگان و مستمندان باشد در حالی که صورتش چون  ماه شب چهارده درخشندگی دارد به دیدار خداوند می شتابد.»

و نیز فرمود:

«خداوند بنده ای را که سختی بکشد تا درامدی کسب کند و بی نیاز از دیگران شود دوست دارد»

کار

کارگر و حقوق او

کارگر از نظر قانون کار کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق السعی، اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به در خواست کارفرما کار می کند.

کارگر در دیدگاه اسلام بسیار محترم و ارزشمند است، بطوری که رسول گرامی اسلام (ص) و امیر المومنین (ع) و سایر امامان معصوم (ع) از کار و کارگر تجلیل کرده و خود نیز کار میکردند و خود را کارگر می دانستند، و در تاریخ منقول است که حضرت علی (ع) باغهای دیگران را آبیاری میکرد ودر ازای آنها دستمزد میگرفت.

و چون چنین است در معارف و احکام اسلامی، حقوق برای کارگر معین شده و نسبت به اجرای دقیق آن تأکید بسیار شده است، تا جایی که امام سجاد (ع) در رساله حقوق خود می فرماید:

«حق زیر دستان بر تو آن است که بدانی ضعف آنها و قدرت تو (از نظر مالی، بدنی و فکری) دلیل تسلط تو بر آنها شده است. پس باید با آنها به عدالت رفتار کنی و مانند پدری مهربان برای آنها باشی، از نادانی و جهل و اشتباه آنها در گذری و در عقوبت آنها تعجیل نکنی و بر این کار فرمایی که خدا به تو داده است سپاسگذار باشی»

و در سخنی دیگر از اذیت و آزار کردن نسبت به کارگران نهی فرموده است و صریحاً دستور مراعات حق آنها را صادر کرده، می فرماید:

«حق کسی که کارهای (خانه، مغازه، کارگاه، کارخانه) تو را انجام میدهد، آن است که بدانی او را خدا خلق کرده و در حقیقت از پدر و مادر تو است(آدم و حوا) تو مالک و خالق او نیستی و روزی او نیز در دست تو نیست. پس به او نیکی کن و آزارش مده.»

به عبارت دیگر میتوان گفت در روایات اسلامی حقوق برای زیر دستان ذکر شده است؛ که چون در این زمان آن تعبیر ها تا حدی بر کارگر و خدمتگذار تطبیق میشود، مناسب است در اینجا نمونه هایی را تحت عنوان حقوق کارگران یاد آور شویم.

پیامبر اکرم (ع) فرمود:

«حق کارگر بر کارفرما آن است که لباس و غذای خوب به او بدهد، بیش از حد طاقت او را به کار وا ندارد

پیامبر اکرم (ع) فرمود:

«حق کارگر بر کارفرما آن است که لباس و غذای خوب به او بدهد، بیش از حد طاقت او را به کار وا ندارد.»

شخصی نزد رسول خدا (ص) آمد و گفت: تا چه مقدار اشتباهات و نافرمانیهای کارگر را مورد عفو قرار دهیم؟ حضرت پس از مدتی سکوت فرمودند: «روزی هفتاد مرتبه از او درگذر.» و نیز فرمود:

«همه شما نسبت به زیر دستان و کارگزاران خود مسئول هستید.»

در روایت هست که یکی از خدمتکاران و کارگران زن که در منزل امام  سجاد (ع) کار میکرد، روزی برای وضوی حضرت آب از چاه آورده بود، اما ناگهان ظرف آب از دستش افتاد؛ آبها بر آن حضرت ریخت. حضرت نگاهی بر او کرد؛ اما قبل از آنکه صحبتی بفرماید، آن زن تقاضای عفو و بخشش نمود و آیاتی از قرآن را خواند و امام سجاد فوراً از تقصیر او در گذشت....

حنان بن شبیب گوید:

چند نفر کارگر را  در یکی از باغهای امام صادق (ع) اجیر کرده بودیم که تا عصر کار کنند؛ چون کارشان به اتمام رسید، حضرت به نماینده خود فرمود: «پیش از آنکه عرقشان  خشک شود مزدشان را بپردازید»

پیامبر اکرم (ص) فرمود:

«خداوند تبارک و تعالی از هر گناهی میگذرد (با توبه) جز اینکه کسی مهریه زنی را منکر شود و یا حقوق کارگری را غصب کند و ادا ننماید»

به هر حال حقوق کارگر بر کارفرما به طور خلاصه به این شرح است:

      1-    خوراک و پوشاک او را به نحو مطلوب تأمین کند.

      2-    بیش از اندازه طاقت از او کار نکشد.

      3-    متکبرانه با او رفتار ننماید.

      4-    از خطا ها و نافرمانیهای او درگذرد.

      5-    دستمزد و حقوق او را کاملاً بپردازد.

مقام معظم رهبری:

من به کارگران سفارش می کنم در هر بخشی و هر جایی مشغول هستند، این روزها را روز کار بدانند، این دوران را دوران کار جدی تلقی کنند و کار را هم عبادت بدانند

کارفرما و حقوق او

کارفرما کسی است حقیقی یا حقوقی که کارگر بنا به درخواست و به حساب او در قبال دریافت حق السعی کار میکند.

مدیران و مسئولان بطور عموم تمام کسانی که عهده دار اداره کارگاه هستند نماینده کارفرما محسوب میشوند، و کارفرما مسئول کلیه تعهداتی است که نمایندگان مذکور در قبال کارگر به عهده می گیرند.

نقل شده است که امام صادق (ع) خدمتکارش را برای انجام کاری فرستاد، مدتی گذشت اما آن کارگر باز نگشت، حضرت به دنبال او رفت و دید در گوشه ای خوابیده است، بالای سرش نشست و او را باد میزد تا آنکه از خواب بیدار شد.

وقتی که از خواب برخواست امام بدون این که عصبانی شود فرمود:

«فلانی این درست نیست که تو هم شبها استراحت کنی و هم روزها؛ شبها خوب بخواب و کارهای روزانه را هم خوب انجام بده.»

یعنی از ساعاتی که طبق قرار داد باید کار کنی کم مگذار و کاملاً در اوقات کاری به انجام وظیفه ات مشغول باش.

در منطق اسلام کار کردن عبادت است و اگر با انگیزه کسب درآمد حلال به جهت اداره آبرو مندانه زندگی همراه باشد اجر و ثواب جهاد در راه خدا را در پی دارد و لذا نقل شده است که پیامبر دست کارگر را می بوسید؛ چون دست مجاهد فی سبیل الله بود.

و اگر چنین است و هدف و انگیزه کارکردن، الهی و خدایی باشدپس کم کاری و تلف کردن وقت، هدر دادن ساعت کار و انجام کارهای ناقص خلاف قرار داد کاری میباشد و در نتیجه حرام است و اگر کسی مرتکب این حرام شود، حقوقی که در قبال آن دریافت میکند، نیز حرام خواهد بود و تفاوتی با مال دزدی ندارد

رسول خدا (ص) میفرماید:

«خداوند آن کارگری را دوست دارد که چون کاری به وی محول شود آن را نیکو انجام دهد»

تنظیم برای تبیان: عطاالله باباپور