عید نوروز مبارک به غنى و درویش
اشعار امام خمینی در باره نوروز
باد نوروز وزیده است به کوه و صحرا |
جــامــه عـیـد بپوشند، چه شاه و چه گدا |
بـلبـل باغ جـنـان را نـبـود راه به دوست |
نــازم آن مــطرب مـجلس کـه بود قبله نما |
صوفى و عـارف از این بادیه دور افتادند |
جام مى گیر ز مطرب، که روى سوى صفا |
همـه در عید به صحرا و گلستان بروند |
مــن ســرمــست زمـیخانه کنم رو به خدا |
عیــد نـوروز مبــارک به غنى و درویش |
یـار دلـدار! زبـتــخـانــــه درى رابــگــشـــا |
گـرمـرا ره بـه در پـیــر خــرابـات دهى |
بـه سروجـان به سویش راه نوردم نه به پا |
سالــها در صــف اربــاب عمائم بودم |
تــا بــه دلــدار رسیــدم، نـکـنـم بــاز خـطا |
آمد بهار و بوستان شـد اشک فــردوس بـرین |
گلــها شکـفـته در چـمـن، چون روى یار نازنین |
گسترده بادجان فزا، فرش زمــرد بــى شمـر |
افـشــانــده ابـرپـرعطــا بـیــرون حد، در ثمین |
از ارغـوان و یـاسمـن طــرف چـمن شد پرنیان |
وز اقـحـوان و نـستـرن سطح دمن دیباى چین |
از لادن و میمون رسد، هر لحظه بوى جان فزا |
وز سـورى و نعمان وزد، هردم شمیم عنبرین |
از سـنـبـل ونرگس جهان، باشد به مانند جنان |
وز سوسن ونسرین زمین،چون روضه خلدبرین |
از فـر لــاله بــوستــان گشــتـه بـه ازبــاغ ارم |
وز فیـض ژالـه گـلستان، رشک نگارستان چین |
از قـمـرى و کـبـک و هـزار آیـد نـواى ارغـنون |
و ز سـیــره و کـوکـو وسـار، آواز چـنگ راستین |
تــا بـاد نــوروزى وزد، هــرسالـه اندر بوستان |
تـا ز ابــر آذارى دمــد ریـحــان و گــل انـدر زمین |
بر دشمنان دولتت هر فـصل باشد چون خزان |
بـر دوسـتـانـت هـر مـهـى بادا چو ماه فرودین. |
گروه دین و اندیشه - مهدی سیف جمالی