داستان های واقعی از نبرد زنان

قسمت اول ، صحنه های نبرد زنان از صدر اسلام

1) بعد تایید، پذیرش و همراهی کدام افتخار برای زنان فراتر از اینکه نخستین ایمان آورنده « زن » است و حمایت مالی و جانی او در هنگامه خطر تحقق آرمان های پیا مبر. از همین منظر چهره های بزرگی چون فاطمه بنت اسد ، سمیه و نسیه را می توان مطرح کرد.

2) بعد تبلیغ و نشر حقایق و دفاع از حریم دین ، اعتصاب زنان در مکه و نشستن در سر راه حمزه، حمزه را به دفاع از پیامبر (ص) و مجازات ابوجهل کشاند. خنساء با تبلیغات خویش، طایفه بنی سلیم را مسلمان کرد، با شعر از پیامبر دفاع کرد و حتی چهار فرزندش در جنگ قادسیه به فرمان مادر به میدان رفتند و همگی به شهادت رسیدند. غزیه نیز چنین بود. تبلیغ اسلام کرد و در این راه، دست و پایش را به شتر بستند و سه روز در بیابان سوزان رها کردند و او سرافراز از این آزمون بیرون آمد.

3) حضور در صحنه رزم، امدادرسانی و مداوای مجروحان ، دختر گرامی پیامبر، شخصا در صحنه نبرد حضور می یابد. مرهم بر زخم های پدر و همسر می گذارد و همراه با زنان دیگر تسلای خاطر پیامبر(ص) و یاران می شود.

ام زیاد، ام ایمن و نسیبه در غزوات پیامبر حضور دارند. سقایت رزمندگان می کنند. مداوا می کنند و در لحظه های خطیر، سلاح در کف می جنگند.

4)شرکت در جهاد و پذیرش شهادت ام عماره یا نسیبه پس از سقوط تل عینین در غزوه احد، همین که جان پیامبر را در خطردید به دفاع از او پرداخت. زخم ها یکی پس از دیگری بر بدن او نشست. سیزده زخم برداشت. یکی از سربازان در حال فرار از کنار پیامبر گذشت. پیامبر(ص) فرمود: می گریزی، دست کم سپر را بینداز،

نسیبه سپر را برداشت یکی از دشمنان به او حمله کرد، با سپر دفاع کرد و سپس با کمک فرزندش عبدالله، او و اسبش را از پای درآوردند.

ناگهان عبدالله، خود را در تنگنا و محاصره دید. اندیشه فرار در ذهنش جوشید. مادر جلوی او را گرفت و گفت : به کجا می گریزی؟ از خدا و پیامبر مگر می توان فرار کرد؟ عبدالله بازگشت و جنگید یکی از سواران به عبدالله حمله کرد. عبدالله زخمی شد.مادر با چابکی زخمش را بست و گفت : عزیزم برخیز و جهاد را ادامه بده.

نسیه خود به آن سوار حمله کرد و چنان زخمی بر پایش زد که از آسیب فرو افتاد. پیامبر از نظاره چابکی و جهاد نسیه چنان خندان شد که دندان های آسیابش پیدا شد و به نرمی گفت: آفرین نسیه، چه خوب انتقام گرفتی. لحظه ای بعد، عبدالله به شهادت رسید.

نسیه از کنار بدن غرقه در خون عبدالله گذشت. درنگ نکرد. شمشیر او در فضا می چرخید. وقتی چشمش به کمانی افتاد که یکی از یاران فراری پیامبر بر زمین انداخته بود، کمان را برداشت و تیراندازی را آغاز کرد. پیامبر(ص)، زخمی و خون آلود او را می ستود. پس از نبردی سخت نزد پیامبر بازگشت. یا رسول الله از خدا بخواه ما را در بهشت همراه شما قرار دهد. پیامبر (ص) همین دعا را کرد.

قمر، مادر فداکار وهب در کربلا جنگید و هانیه همسر جوان وهب در لحظه های شهادت همسر به میدان آمد و در کنار او با عمود آهنین غلام عمر سعد به شهادت رسید تا کربلای حسینی، زن شهید نیز داشته باشد. قمر پس از شهادت فرزند، سر فرزند را که به سویش پرتاب کرده بودند به سوی دشمن پرتاب کرد و گفت : ما هدیه ای را که در راه خدا داده ایم را پس نمی گیریم.

آنگاه با ستون خیمه به جنگ دشمن رفت. دو تن را کشت و به فرمان امام حسین (ع) به خیمه بازگشت .

تاریخ درخشان اسلام ، شناسنامه زنانی بزرگ و فرهنگ نامه ایثار و فداکاری مادران و همسرانی چنین پاکباز و از خود گذشته است.