شهادت طلبی ، زندگی خواهی

فرهنگ ایثار و شهادت از ویژگی های ادیان الهی، به ویژه دین مقدس اسلام است. اساسا «ایثار و فداكاری» و از خودگذشتگی فقط در منطق ادیان الهی، معنا و مفهوم پیدا می كند.

مكتبی كه جهان را منحصر به عالم طبیعت می داند و عالم غیب و حساب و كتاب و قیامت را انكار می كند، دلیلی برای فراخواندن پیروان خود به ایثار و از خودگذشگی ندارد.

هیچ مكتب مادی نمی تواند پیروان خود را - بدون هیچ گونه انتظار متقابل - به فداكاری دعوت كند؛ زیرا تنها معیار و میزانش نفع خویش است و بس. اگر گذشتن از مال و بخشیدن آن به دیگران هم در این بینش با تكلفاتی توجیه پذیر باشد، از جان گذشتگی برای دیگری هیچ توجیه معقولی ندارد. ایثار و از جان گذشتگی تنها در مكاتبی قابل توجیه است كه فراتر از زندگی در این دنیا، اعتقاد به زندگی جاویدان در آخرت نیز در آن مطرح باشد. استقبال از شهادت كه اوج ایثار و فداكاری و از جان گذشتن است تنها از انسانی سرمی زند كه به عالم غیب و آخرت معتقد باشد؛ از این رو، حضرت امام خمینی (ره)  در سال های آغازین پس از پیروزی انقلاب، جوانان و نوجوانان پاك سرشت را پند می دادند كه مبادا فریب شعارهای دروغین مكاتب مادی را بخورند. ایشان شعارهای «ایثار و از جان گذشتگی» رهبران كمونیسم را فریبكاری و بازیگری می دانستند که  به منظور فریب دادن و بهر ه كشی از ساده لوحان سر داده می شود.

عملیات شهادت طلبانه :

در كربلا، امام حسین (ع) و یاران باوفایش با علم و آگاهی از این كه در برابر دشمن تا دندان مسلح به شهادت خواهند رسید، با هدف دفاع از دین و راه و روش رسول خدا (ص) و مبارزه با ظلم و بی عدالتی و تسلط افراد نالایقی كه صلاحیت رهبری جامعه اسلامی را نداشتند، ایستادند و جان خود را فدا كردند.

نه تنها هیچ كس با هر عقیده و مسلكی آنان را به لحاظ اقدام شهادت طلبانه شان سرزنش نكرد، بلكه آنان در طول تاریخ، برای بشر الگو شدند.

تا ملت های تحت ستم و مستضعف برای دفاع از موجودیت خود، در برابر متجاوزان جنایت پیشه، با عشق به لقای الهی از مرگ و شهادت استقبال كنند، زیرا راهی موثر برای دفاع، جز فدا كردن جان ندارند. جایی كه تعداد اندكی مومن در برابر خیل عظیم دشمن قرار گرفته اند و برای ضربه زدن به دشمن راهی ندارند جز اینكه تن به شهادت دهند و با خون پاك خویش دشمن را رسوا سازند، چنین اقدامی تاسی به قیام اباعبدالله (ع) است.

شهادت و تزریق حماسه به جامعه :

شهید مطهری می فرماید: هیچ كس به اندازه شهیدان، به تاریخ و جامعه بشری خدمت نكرده است، چون آنها هستند كه راه را برای دیگران باز می كنند و برای انسان ها آزادی را هدیه می آورند تا هر كس كار خود را انجام بدهد، اوست كه محیط مناسب را برای دیگران فراهم می آورد.

شهادت یعنی عاملی كه شهدا را به پیشگاه خالق بی همتا رهمنون می سازد، و این با اندیشه و مرام، كسانی كه فطرت خداجویشان را فراموش كرده و به پوچی رسیده اند و اینك به دنبال مرگی هستند كه آنها را از زندگی بی هدف و انگیزه شان دور می كند، بیگانه است.

سندهای افتخار یا مشعل های فروزان :

با ژرف نگری در آنچه كه به عنوان وصیت از شهدا به ما رسیده، می توان به انگیزه های عمیق این انسان ها در پی یافتن زندگی جاوید معنوی، دست یافت. آگاهی و شناخت این سندهای افتخار، مشعل های فروزان راه برای هر سالك الی الله است.

با تحلیل و بررسی وصایای شهدا، درمی یابیم كه راه شهدا، راه اسلام و قرآن و انبیاء (ع) و ارزش های آنان، همان ارزش های دین مبین اسلام است و از جامعه می خواهند كه نگذارند ارزش های دینی و اسلامی كم رنگ شود، از نظام و رهبری و ولایت فقیه پشتیبانی نموده، غفلت نكنند و مواظب باشند كه ضد انقلاب تمام تلاش خود را برای كمرنگ كردن ارزش ها و دلسردی مردم از مسئولین به كار می گیرند و در نهایت به این برمی خوریم كه تمام مطالب و اعمال و رفتار و كردار آنها در یك كلمه، «برای خدا» خلاصه می شود و چیزی جز آن را در نظر نداشته اند و در سراسر وصیت نامه ها سخن از عشق است و عاشقی، پرواز به سوی ملكوت، پرواز از این تن خاكی، پرواز از این بند و قفس دست و پاگیر، پرواز از همه وابستگی های مادی و زمینی، پرواز به سوی تنها معشوق و تنها معبود، یگانه مقصد و مقصود؛ كه اگر نبود اجل معین الهی، چشم بر هم زدنی، روحشان آرام نمی گرفت و پر می كشید و به سوی معشوقشان پرواز می كرد.

«هر كس روح زنده دارد باید انتخاب كند؛ یا با پیكر خونین به لقای یار شتافتن و شهادت را و یا زنجیر و تسلیم و بندگی و ذلت را. هر كس می خواهد زنده بماند، زندگی را از حسین (ع) بیاموزد كه زندگی، جهاد در راه عقیده و شهادت در راه خداست.ما هرگز نخواهیم مرد، چون مكتب ما شهادت است.» (امام خمینی رحمت الله علیه)

ترویج فرهنگ شهادت؛ نفی روحیه مرگ طلبی :

ترویج این فرهنگ، می تواند جامعه را از عطر و بوی دلنواز شهادت، معطر كند. در این صورت نشانه های دنیا طلبی، رذائل اخلاقی، شهوت و قدرت پرستی به كنار می روند و نور زیبای معنویت بر آحاد جامعه خواهد تابید. عنصر شهادت، ثمره اوج فضیلت انسانی است.

در حقیقت، معرفت و تمدن و فكر می بالد و برمی خیزد؛ یعنی تمدن و عظمت دینی ما با معرفت، عنصر ایثار و اخلاص و فداكاری كه همان گذشتن صادقانه شهدا از همه هستی خود و حفظ روح جاودان انسانی و اسلامی است، به دست آمده است. زندگی حقیقی در نظر شهدا، رسیدن به كمال مطلق و زندگی طلبی جاودانه است. آنان به دغدغه همیشگی انسان - مرگ - چون پلی می نگرند كه همگان را به زندگی ای ورای این دو روزه حیات دنیوی می رساند. دیدگاه آنان رفیع است و شهادت طلبی شان از نوع پیوند عاشق به معشوق ازلی و ابدی؛ نه مرگ اندیشی و مرگ طلبی. شهدا به حقیقت مرگ واقف شده اند و حالا دیگر هیچ دلهره و هراسی ندارند. شوقمندانه، راه های وصول را جستجو می كنند. چون معتقدند در متن مرگ، وجود و زندگی تازه به دست خواهد آمد.

فرهنگ شهادت :

فرهنگ شهادت یعنی مجموعه نظام ارزشی و اعتقادی كه كمال را برای آدمی محقق می سازد. پس اگر با نظام تربیتی و تعلیمی بتوانیم به تعداد انسان های «متكامل» و «موحد» بیفزاییم، فرهنگ شهادت را تقویت كرده ایم.

الگوی شهید، فرمانده انقلاب خون، حضرت سید الشهدا(ع) است. زیرا انگیزه امام (ع) نه جاه طلبی بود و نه خودخواهی، بلكه آن حضرت به اقتضای فطرت الهی و تكلیف دینی، مردم خواه بود و به اصلاح آنان می اندیشید، چنان كه امام خمینی (ره) نیز این گونه بود.

پس از شهید، خون و حماسه او، باید نسل اندر نسل جریان یابد، به جامعه حیات بخشد و صبر و استقامت را به آنها ارزانی دارد تا جامعه ای نمونه، مستقل و رشید به وجود آید.

مجاهد فی سبیل الله، كه در راه انجام وظیفه و پاسداری از دین خدا و ارزش های الهی گام برمی دارد، اگر در این راه به فیض شهادت نایل گردد، بسی مایه سعادت و خوشبختی برای او فراهم گردیده است، چه، شهید به سعادت ابدی و زندگی جاوید در محضر ربوبی حق رسیده است و با شهادت خویش به پیكر اجتماع، خون تزریق می كند و زمینه رفاه و سعادت انسان ها را فراهم می سازد؛ در نتیجه، شهید در جامعه پرتو افشانی می كند و حافظ و پاسدار ارزش های اصیل دینی می شود.

شهید رهبر اجتماع بشری است. در همه زمان ها و همه مكان ها سوگواری و عزاداری برای شهید، جامعه را شهیدشناس می سازد و اشك بر شهید از دل برمی خیزد و دل را به سوی راه شهید رهبری می كند.

منبع :

نوید شاهد

تنظیم برای تبیان :

بخش هنر مردان خدا - سیفی