خودکار از تاثیر مطلب کم می کند!

علاّمه ذوفنون حضرت آیت الله استاد حسن زاده ی آملی در فرازی از آنچه که برای انجمن خوشنویسان تقدیم داشته اند، چنین نوشته اند: خط را مقامی رفیع است و حُسن خط را درجتی ارفع. و مفردات را اثری است و ترکیباتشان را تأثیر دیگر و حسن ترکیب را تأثیر بهتر و بیشتر.

حُسنِ خط چشم را کند روشن   قُبحِ خط دیده را کند گُلخَن

بلکه آمه و خامه و دیگر آلات و ادوات که معدِّات ترقیم و تنمیق اند، در این اصل رصین واصل، دَخلی به تمام دارند. وقتی حضرت استاد آیت الله علامه (سید محّمد حسین) طباطبایی صاحب تفسیر عظیم «المیزان» قدّس سرّه العزیز – که خود در حُسن خط خوشنویس بود، بلکه ممتاز می نوشت و در ایوان قلم بالانشین بود و منظومه ای در رسم خط نستعلیق از بدایع افکار خود فرموده است – به این خوشه چین خَرمن بزرگان، دستوری از آیات قرآنی به عنوان دواء و شفاء عطا فرموده است که: نُنَزِّلُ مِنَ القُرآنِ ما هُوَ شِفآءٌ وَ رَحمَةٌ لِلمُؤُمِنینَ(1). سپس به این کمترین فرمود: آیات یاد شده را با قلم نی بنویس که من خودم چون این دستور را از فلانی گرفته ام (عالمی عالی جناب را نام برد که اظهار داشت باعث اوّلی من در تفسیر المیزان و تفسیر قرآن به قرآن، آن جناب شده است) با قلم آهنی نوشته ام و از آن بهره نبرده ام.

علامه حسن زاده در ادامه می نویسد:

هر چند از نوشتن آیات قرآنی برای دوا و شفا با قلم آهنی قلباً انزجار داشتم، لا جَرَم با آن بزرگوار (علامه طباطبایی) در میان نهاده ام جواب دادند که عدم تأثیر از قلم آهنی است که بنای آهن بر جنگ و جدال و خونریزی و ویرانی و از این گونه امور است وَ اَنزَلنَا الحَدیدَ فیهِ بَأسٌ شَدیدٌ(2)، بعد از آن، با نی می نوشتم و از آن مائده، فائده ها عائد می شد.

منم که مُعجِز من خطّ دلگشای من است

کلیم وقتم و نوک قلم عصای من است

«میرعماد حسنی»

پی نوشت ها:

1. اسراء/82

2. ر.ک: هزار و یک نکته، نکته 716