سرگذشت مربّی

زندگینامه آیت الله مجتهدی

شیخ احمد مجتهدی تهرانی (ره) در نهم مهرماه سال 1302 هجری شمسی در خاندانی مومن دیده به جهان گشود. تمامی نیاكان حضرت استاد از بزرگان بنام كاشان بودند و به این جهت ایشان به «مجتهدی» مشهور شد. از جمله می توان به ملامحمدعلی مجتهد، ملامحمدباقر مجتهد و ملامحمدكاظم مجتهد كاشانی اشاره نمود.

ایشان مقدمات علوم دینی را نزد مرحوم آیت الله حاج شیخ علی اكبر برهان (ره) كه از شاگردان آیت الله حاج سیدعلی آقا قاضی (ره) بود فرا گرفت.

شیخ احمد در شب 17 ربیع المولود 1362 هجری قمری در سن 19 سالگی در محضر این عالم متقی مفتخر به لباس روحانیت گشت.

وی برای ادامه تحصیل (سطوح و خارج فقه و اصول) راهی قم شدند و در دروس آیات عظام بروجردی، گلپایگانی، مرعشی نجفی و... شركت نموده و با دوست بزرگوارشان عالم ربانی آیت الله حاج شیخ محمود تحریری (ره) مباحثه می كردند و نیز با تشویق ایشان بود كه مقداری از شرح منظومه سبزواری را نزد مفسر كبیر علامه طباطبائی (ره) آموختند. وی در این ایام از درس اخلاق حضرت امام خمینی (ره) و حاج آقا حسین فاطمی (ره) كسب فیض كردند.

آیت الله مجتهدی (ره) پس از طی كردن مراحل تحصیل به تهران بازگشتند.

در آن ایام یكی از بهترین مراكز تربیتی و علمی تهران مسجد امین الدوله بود كه توسط عابد زاهد حاج شیخ محمدحسین زاهد(ره) اداره می شد و چه بسیار اقشار مختلفی كه از نفس و رفتار و بیانات ایشان تربیت اسلامی یافتند و برخی نیز به مقامات معنوی نایل شدند.

آیت الله مجتهدی پس از وفات مرحوم زاهد طبق وصیت ایشان چند سالی در مسجد حاج سید عزیزالله بازار تعلیم و تربیت شاگردان را به عهده گرفتند و در این ایام از درس خارج آیت الله حاج سید احمد خوانساری (ره) استفاده نمودند.

او در سال 1375 هجری قمری بنا به درخواست عده ای از متدینین برنامه آموزشی و پرورشی را به مسجد حاج ملامحمدجعفر كه بعدها به حوزه آیت الله مجتهدی معروف گشت انتقال داد.

ایشان با علم و تقوا بیش از نیم قرن به تعلیم و تربیت دانش جویان علوم دینی پرداخته و ثمره آن تربیت افراد متخلق اعم از طلاب و غیر طلاب بود.

نفس او گرما بخش محافل طلاب بود و شاگردان به تدریج از منش و روش او الگوبرداری می كردند. استاد مجتهدی بر این باور بود كه اگر طلبه در كنار آموزش علمی پرورش و تربیت عملی نیابد دانش در دست او همچو تیغی است در دست زنگی مست از این رو اهتمام زیادی در بیان مواعظ و احادیثی اخلاقی داشته و رمز موفقیت طلبه را در انجام واجبات و ترك محرمات و درك سحر می دانستند.

تعلیم و تربیت شاگردان حوزوی و غیرحوزوی باعث نشد كه استاد از تالیف و تصنیف غافل باشند و برخی مباحث كه به نظرشان مفید می آمد به نگارش در آورد از جمله آنان:

1 ـ رساله محرم و نامحرم

2 ـ رساله گناهان كبیره

3 ـ رساله احكام غیبت

4 ـ رساله ارث

سرانجام پس از سالیان سال تلاش و كوشش و خدمت به حوزه های علمی و با پشت سرگذاشتن در تاریخ 23/10/1386 در سن 85 سالگی دعوت حق را لبیك گفت.