رفتن به مجلس، کفّاره دارد!
در قرآن، هشت بار فرمان توكل، دو بار فرمان سجده، هشت بار فرمان استغفار، پنج بار فرمان عبادت، پنج بار فرمان ذكر و یاد خدا و دو بار فرمان تكبیر آمده است، ولى فرمان تسبیح، شانزده مرتبه آمده است.
امام صادقعلیه السلام از رسول گرامى اسلامصلى الله علیه وآله روایت مىكند كه آن حضرت فرمود: هرگاه بندهاى «سبحان اللّه» بگوید، هر آنچه در زیر عرش قرار دارد همراه با او تسبیح گویند و به گویندهى این سخن، ده برابر پاداش داده مىشود و هرگاه «الحمدللّه» بگوید، خداوند نعمتهاى دنیا را بر او ارزانى دارد تا زمانى كه با خداوند ملاقات كند و آنگاه نعمتهاى آخرت بر او ارزانى شود.(1)
تسبیح خداوند، نوعى تشكر از اوست. قرآن مىفرماید: هرگاه فتح و پیروزى به سراغ شما آمد خدا را تسبیح گویید. «اذا جاء نصراللّه والفتح... فسبّح بحمد ربّك»(2)
تسبیح خداوند، كفّاره كلماتى است كه در مجالس گفته یا شنیده مىشود.
در حدیث مىخوانیم: رسول خداصلى الله علیه وآله هنگامى كه از مجالس برمىخاستند، ذكر «سبحانك الّلهم و بحمدك» را گفته و مىفرمودند: این كلمه، كفّاره مجلس است. «انّه كفّارة المجلس»
تسبیح، وسیله نجات است. قرآن درباره حضرت یونسعلیه السلام مىفرماید: «فلولا انّه كان من المسبّحین للبث فى بطنه الى یوم یبعثون»(3) اگر او تسبیحگو نبود، براى همیشه در شكم ماهى ماندگار بود.
در حدیث دیگرى مىخوانیم: هنگامى كه انسان «سبحان اللّه» مىگوید، تمام فرشتگان بر او درود مىفرستند. «صلّوا علیه كل ملك»(4)
در سحرهاى ماه مبارك رمضان، سفارش به قرائت دعایى شده است كه تمام جملات آن با «سبحان اللّه» آغاز مىشود: «سبحان من یعلم جوارح القلوب...، سبحان ربّ الودود...»
در حدیث مىخوانیم: شخصى وارد خانه امام صادقعلیه السلام شد و حضرت را در حال نماز دید كه شصت مرتبه ذكر «سبحان اللّه» را تكرار فرمود. و یا مىخوانیم كه امام صادقعلیه السلام در حال سجده پانصد مرتبه ذكر «سبحان اللّه» را تكرار فرمودند.(5)
________________
1) تفسیرالمیزان، ج10، ص30.
2) فتح، 1 - 3.
3) صافّات، 143.
4) بحار، ج 93، ص 177.
5) وافى، ج 2، ص 157.
تنظیم برای تبیان: شکوری
