تدوین تاریخ اسلامی در سال 16 هجری قمری

از هنگامی كه رسول خدا(ص) از مكه معظمه به مدینه منوره هجرت كرد و با هجرت سرنوشت ساز خود حیات تازه ای به دین اسلام و مسلمانان بخشید، آن حضرت دستور داد كه هجرت را مبدأ تاریخ اسلام قرار دهند. بدین گونه كه تاریخ اسلام را با ماه قمری تعیین می نمودند و می گفتند: نخستین ماه هجرت، دوّمین ماه هجرت، سوّمین ماه هجرت و هیمن طور بقیه ماه ها. این روال تا عصر خلافت عمر بن خطاب ادامه داشت و در زمان وی به عنوان تاریخ رسمی اسلام، تدوین و ابلاغ گردید.

در عصر خلیفه دوم برخی از استانداران ایالت های اسلامی و بعضی از دور اندیشان مدینه منوره، لزوم انتخاب تاریخ ویژه ای برای مسلمانان (به صورت سالانه) را بارها به اطلاع خلیفه رسانیده و وی را متوجه این ‌أمر مهم نمودند.

عمر بن خطاب تصمیم گرفت برای مسلمانان تاریخ ویژه ای تدوین نماید.

بدین لحاظ تعدادی از صاحب نظران مهاجر و انصار را گرد آورد و با آنان در این باره به گفت و گو نشست.

در آن جمع، برخی سال تولد پیامبر اكرم(ص)، برخی سال بعثت آن حضرت و برخی سال رحلت آن حضرت را به عنوان مبدأ تاریخ اسلام پیشنهاد كردند.

هم چنین برخی از دیگر اندیشان، تاریخ رومی (میلادی) و عده ای از آنان، تاریخ فارس (فُرس قدیم) را یادآوری كردند. اما امیر مؤمنان علی بن ابی طالب(ع) نیز كه در آن نشست حضور داشت، پیشنهاد كرد: به خاطر اهمیت هجرت پیامبر اسلام(ص) از مكه به مدینه، آن را مبدأ تاریخ اسلام قرار دهند. عده ای از حاضران، از جمله خلیفه وقت، پیشنهاد امیر مؤمنان(ع) را اصلح دانسته و همان را تأیید نمودند و عمر بن خطاب دستور داد كه از آن پس هجرت پیامبر(ص)، مبدأ تاریخ اسلامی قرار گیرد.

آن گاه، درباره ابتدای سال قمری كه از چه ماهی از ماه های عرب آغاز گردد، گفت و گو شد و در این باره نیز پیشنهادهای متعددی ارائه گردید. سرانجام عمر بن خطاب به پیشنهاد عثمان بن عفان كه معتقد بود اول محرم را، نخستین روز سال بدانند، ترتیب اثر داد و فرمان داد كه ماه محرم، نخستین ماه سال هجری قمری باشد.

با این حساب، هجرت پیامبر(ص) در آغاز سومین ماه سال اول هجری قمری واقع گردیده است.

تنظیم شده توسط موسوی

بخش دین و اندیشه تبیان