گردشگاه گنو در بندرعباس

کوه گنو کوه گنو با 2347 متر ارتفاع در 29کیلومتری شمال غربی بندرعباس غربی بین دهستانهای فین ، سیاهو و ایسین واقع شده‌است . این کوه در مقایسه با آب و هوای گرم بندرعباس ، آب و هوایی نسبتاً معتدل دارد و به همین مناسبت نیز از اهمیت زیست محیطی و تفریحگاهی برخوردار است.

می دانید چرا در بندر عباس هوا خیلی شرجی است ؟ به علت وجود کوه گنو ! . ارتفاعات کوه گنو در فاصله حدودا بیست کیلومتری بندر شروع شده و سر به فلک می کشد .... و همین ارتفاع زیاد کوه باعث شده که رطوبتی که از بخار آب دریا ایجاد می شود بالای سر بندر عباس محبوس بماند و هوا را شرجی نماید.

ارتفاع زیاد کوه گنو باعث می شود هنگام بالا رفتن با هوای نسبتا سردی در زمستان و هوای مطبوعی در تابستان در ارتفاعات این کوه مواجه شویم .... البته تا بالای این ارتفاعات جاده آسفالت وجود دارد ولی باشیب تند و پیچ خم بسیار .... این منطقه کلا توسط حفاظت محیط زیست محفاظت می شود و جزو زیستگاه های نادر طبیعی توسط یونسکو به ثبت رسیده و بودجه خاصی برای حفاظت از آن در نظر گرفته شده است ... گونه های گیاهی نادری در این منطقه وجود دارد که در دنیا بی نظیر است.

در فضای باز ارتفاعات تفریحگاهای زیبایی ساخته اند که با آلاچیق های چوبی و سایه بان ها محیط خوبی را برای استراحت فراهم شده است ... بر دیوار یک آلاچیق تابلوی کوچکی دیدم که بر روی آن این جمله زیبا از ارد بزرگ نوشته شده است : گام نهادن بر نوک کوه وجود ، بسیار سخت تر از هر کار دیگریست.

اطلاعات دقیق تر در مورد گردشگاه گنو:

کوهستان گنو یکی از جالبترین نمونه های معرف رشته کوههای زاگرس بشمار می آید. این کوهستان در جنوب شرقی رشته زاگرس واقع شده است. کوه گنو پس از کوههای هماگ 3267 متر، کوه سیرو  2972 متر، کوه شب 2731 متر، کوه نیان 2642 متر، کوه باز 2437 متر، ششمین کوه مرتفع استان هرمزگان می باشد. گنو از نظر مکانی در شمال غربی شهر بندرعباس قرار گرفته است و جاده اصلی بندرعباس به سیرجان از شرق و جاده بندرعباس به بندر لنگه از جنوب آن می گذرد.

کوهستان گنو با ابعادی معادل 34 کیلومتر طول و 5 تا 15 کیلومتر عرض، مساحتی بالغ بر 350 کیلومتر مربع را در بر می گیرد.

کانونهای زیستی پیرامون و داخل منطقه حفاظت شده گنو:

• دامنه جنوبی : روستاهای ایسین، هرمودرایسین، پاتل ایسین، دربهو، درگیر، تازیان بالا، تازیان پایین بنوبند پاسنگ، پاتل بنوبند، پس ریغ، بنوبند، پشته مولا ، پاکم، در سوزنگ، چاهنو، مغ کمال، درمغ، قلات بالا، قلات پایین، کنارو، لاور میشو، چاهو ...

• دامنه غربی : روستاهای تیکوه، سلکوه

• دامنه شرقی : روستاهای تهلو، دزک ، گنو (آبگرم)، انارون

• دامنه شمالی : روستاهای فین ، سیاهو ، سرزه ، رضوان ، تنگ باغ ، کهنوج ، گشتکاران ، پشتنگ ، بندرآگاه  جونگان ، گرد گنو ، کلمو ، هومرغ ، هرمودرگنو

پوشش گیاهی و رستنیها :

فلور کوه گنو متجاوز از 360 گونه از گیاهان آوندی که معدودی از آنها سرخس ها و بازدانگان  و قسمت عمده آنراگیاهان گلدار تشکیل می دهند. همانگونه که معمول مناطق خشک و بیابانی است دو گروه بوته های چوبی و درختچه ها و گیاهان کوتاه عمر یکساله از بیشترین تنوع برخوردارند. بعلت موقعیت بینابینی کوه گنو در بین دو پهنه اصلی ( رویشی صحار سندی و ایرانو تورانی ) و بدلیل تغییرات ارتفاعی سریع از سطح دریا که بیش از 2300 متر می رسد و ایجاد میکروکلیماهای متفاوت در جهات جغرافیایی دره ها و شیب ها، این منطقه از نظر جغرافیای گیاهی ، با ویژگیها و تنوع چشمگیری مواجه شده است.

رستنیهای گنو : پرسیاوش ، سرخس معطر، گون گاوی ، زیره ، آویشن  بومادران ، پونه، استبرق ، اورس ،کنار، مسواک ، پرخ ، آکاسیا ، ناترک ، بنه ، بادام کوهی ، رزوک و…

گیاهان انحصاری ایران که در گنو یافت می شوند : بادام وندلبو ، پامچال صخره ای ، مهرخوش...

چشمه‌های آب گنو :

آبگرم گنو-انارون- تنگ باغ- کهنوج- پشتنگ- چاهو- هوبیر- پشت بنگرو- رمر- سرچربه- پرکوه- مردو- تنگ سیاه- هو تلخ- خرگو- سلکوه