تبیان، دستیار زندگی
قرآن‌ ناطق‌، امام‌ امیرالمؤمنین‌ علی‌(ع)، در خطبة‌ ۱۹۸ نهج‌البلاغه‌، بعد از بیان‌ ارزش‌ تقواو ویژگیهای‌ اسلام‌ و بعثت‌ پیامبر(ص)،ارزش‌ و ویژگیهای‌ جامعی‌ را برای‌ قرآن‌برشمرده‌اند که‌ ...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

آب شفا بخش

نهج البلاغه

اوصاف‌ قرآن‌ در نهج‌البلاغه‌

قرآن‌ ناطق‌، امام‌ امیرالمؤمنین‌ علی‌(ع)، در خطبة‌ ۱۹۸ نهج‌البلاغه‌، بعد از بیان‌ ارزش‌ تقواو ویژگیهای‌ اسلام‌ و بعثت‌ پیامبر(ص)،ارزش‌ و ویژگیهای‌ جامعی‌ را برای‌ قرآن‌برشمرده‌اند که‌ به‌ وضوح‌، گویای‌ راستی‌ و عمومیت‌ و فراگیری‌ مواعظ‌ و امثال‌ و حکم‌قرآن‌ کریم‌ است‌. بی‌ هیچ‌ توضیحی‌، بخشی‌ از بیانات‌ آن‌ حضرت‌ را در ادامه‌ آورده‌ایم‌:

«ثُم‌َّ اَنزَل‌َ عَلَیه‌ِ الکِتاب‌َ» (سپس‌ قرآن‌ را بر او نازل‌ فرمود)؛

«نوراً لاتُطفَأُ مَصابیحُه‌ُ»(قرآن‌ نوری‌ است‌ که‌ خاموشی‌ ندارد)؛

«وَ سِراجاً لایَخبُو تَوَقُّدُه‌ُ» (چراغی‌ است‌ که‌ درخشندگی‌ آن‌ زوال‌ نپذیرد)؛

«وَ بَحراً لایُدرَک‌ُ قَعرُه‌ُ» (دریایی‌ است‌ که‌ ژرفای‌ آن‌ درک‌ نشود)؛

«وَ مِنهاجاً لایُضِل‌ُّ نَهجُه‌ُ» (راهی‌ است‌ که‌ روندة‌ آن‌ گم‌راه‌ نگردد)؛

«وَ شُعاعاً لایُظلِم‌ُ ضَوؤُه‌ُ» (شعله‌ای‌ است‌ که‌ نور آن‌ تاریک‌ نشود)؛

«وَ فُرقاناً لایُخمَدُ بُرهانُه‌ُ» (جداکنندة‌ حق‌ و باطلی‌ است‌ که‌ درخشش‌ برهانش‌ خاموش‌نگردد)؛

«وَ تِبیاناً لاتُهدَم‌ُ اَرکانُه‌ُ» (بنایی‌ است‌ که‌ ستونهای‌ آن‌ خراب‌ نشود)؛

«وَ شِفاءً لاتُخشی‌ اَسقامُه‌ُ» (شفادهنده‌ای‌ است‌ که‌ بیماریهای‌ وحشت‌انگیز را درمان‌ کند)؛

«وَ عِزّاً لاتُهزَم‌ُ اَنصارُه‌ُ» (قدرتی‌ است‌ که‌ یاورانش‌ شکست‌ ندارند)؛

«وَ حَقّاً لاتُخذَل‌ُ اَعوانُه‌ُ» (و حقی‌ است‌ که‌ یاری‌کنندگانش‌ مغلوب‌ نشوند)؛

«فَهُوَ مَعدِن‌ُ الایمان‌ِ وَ بُحبوحَتُه‌ُ» (پس‌ قرآن‌ معدن‌ ایمان‌ و اصل‌ آن‌ است‌)؛

«وَ یَنابیع‌ُ العِلم‌ِ وَ بُحورُه‌ُ» (چشمه‌های‌ دانش‌ و دریاهای‌ علوم‌ است‌)؛

«وَ رِیاض‌ُ العَدل‌ِ وَ غُدرانُه‌ُ» (سرچشمة‌ عدالت‌ و نهر جاری‌ عدل‌ است‌)؛

«وَ اَثافِی‌ُّ الاِسلام‌ِ وَ بُنیانُه‌ُ» (پایه‌های‌ اسلام‌ و ستونهای‌ محکم‌ آن‌ است‌)؛

«وَ اَودِیَة‌ُ الحَق‌ِّ وَ غیطانُه‌ُ» (نهرهای‌ جاری‌ زلال‌ حقیقت‌ و سرزمینهای‌ آن‌ است‌)؛

«وَ بَحرٌ لایَنزِفُه‌ُ المُستَنزِفون‌َ» (دریایی‌ است‌ که‌ تشنگان‌ آن‌ آبش‌ را تمام‌ نتوانند کشید)؛

«وَ عُیون‌ٌ لایُنضِبُها الماتِحون‌َ» (و چشمه‌ای‌ است‌ که‌ آبش‌ کمی‌ ندارد)؛

«وَ مَناهِل‌ُ لایَغیضُها الوارِدون‌َ» (محل‌ برداشت‌ِ آبی‌ است‌ که‌ هر چه‌ از آن‌ برگیرندکاهش‌ نمی‌یابد)؛

«وَ مَنازِل‌ُ لا یَضِل‌ُّ نَهجَها المُسافِرون‌َ» (منزلی‌ است‌ که‌ مسافران‌ راه‌ آن‌ را فراموش‌نخواهند کرد)؛

«وَ اَعلام‌ٌ لا یَعمی‌" عَنها السّائِرون‌َ» (و نشانه‌هایی‌ است‌ که‌ روندگان‌ از آن‌ غفلت‌نمی‌کنند)؛

«وَ "اکام‌ٌ لا یَجوزُ عَنها القاصِدون‌َ» (کوهسار زیبایی‌ است‌ که‌ از آن‌ نمی‌گذرند).

الف.شکوری/گروه دین و اندیشه تبیان

تنظیم:س.آقازاده