پیک رمضان (7)

بالاترین پاداش را در بین اعمال عبادی، خداوند برای روزه مقرر فرموده است؛ چنانكه امام صادق (ع) فرمود كه خداوند فرموده است: «روزه برای من است و خودم پاداش آن را می‌دهم». [وسائل الشیعه، ج 10، 403]

آنچه مسلم است، تمام پاداش‌های اعمال عبادی از طرف خداوند به ما می‌رسد، اما این بیان نورانی نشان از اجر بالای روزه دارد كه خداوند مستقیما خودش را جزادهنده روزه‌دار معرفی می‌كند و در ادامه همین روایت می‌فرماید: «روزه سپر بنده در روز قیامت است». [وسائل الشیعه، ج 10، 403]

همچنین امام صادق (ع) از پدر بزرگوارش نقل فرمود: «برای هر چیزی زكاتی است و زكات بدن‌ها روزه است». [الكافی، ج 4، ص 162]

سومین حاجت ما در این دعای نورانی، توفیق قیام و شب‌زنده‌داری است. قیام و بیداری شب از توصیه‌های اكید اسلام، برای بالا رفتن درجه تقرب بندگان به سوی خداست، اما در این ماه مبارك، سفارش‌های فوق‌العاده‌‌ای به شب زنده‌داری شده است؛ امام جعفر صادق (ع) فرمود: «شرف مؤمن، قیام او در شب است». [الكافی، ج 2، ص 54]

همان حضرت در سفارشی به یكی از اصحاب خویش فرمود: «قیام در شب برای عبادت را ترك مكن، زیرا خسارت زده كسی است كه از عبادت شب محروم بماند». [تهذیب، ج 2، ص 122]

رسول مكرم اسلام (ص) نیز در بیانی نورانی فرموده‌ است: «بر شما باد به قیام در شب [برای عبادت] زیرا آن روش نیكان قبل از شما بوده است و همانا قیام در شب، وسیله تقرب به سوی خداوند، مایه آمرزش گناهان، دور كننده انسان از گناه و طرد كننده بدن از بیماری‌هاست». [بحارالانوار، ج 84، ص 155]

حاجت بعدی ما در دعای این روز، دوری از بیهودگی‌ها و گناهان است.

اغلب انسان‌هایی كه تمایلات دینی و مذهبی دارند، تلاش می‌كنند تا از گناهان و محرمات الهی اجتناب كنند، اما گاهی اوقات سخنان و یا حتی كارهای بیهوده ما را به خود وامی‌دارد كه شاید در ظاهر گناه محسوب نشوند، اما در فرهنگ دینی ما مذموم و ناپسند است.

قرآن كریم نیز از خصوصیات بهشت را دوری از سخنان بیهوده معرفی می‌كند؛ آنجا كه می‌گوید: «لا یَسْمَعُونَ فیها لَغْوَاً وَ لا كِذّاباً» «در آنجا نه بیهوده‌ای شنوند و نه تكذیبی» [سوره نباء، آیه 35]

پیامبر اكرم (ص) در دعا از خدا می‌خواست كه «به من رحم فرما تا در كارهای بیهوده خود را به تكلّف نیندازم». [میزان الحكمه، ج 10، ص 180]

و حضرت امام علی (ع) نیز فرمود: «بزرگ‌ترین تكلّف آن است كه به چیزهای بیهوده بپردازی». [میزان الحكمه، ج 10، ص 181]

پیامبر اكرم (ص) همچنین درباره بیهوده‌گویی فرموده ‌است: «نشانه فهمیدگی مرد، این است كه كمتر سخن بیهوده می‌گوید». [میزان الحكمه، ج 10، ص 189]

در حدیثی دیگری كه از همان حضرت منقول است، درباره بیهوده‌گویی و گناه می‌فرماید: «بیشترین گناه را در روز قیامت آن مردمی دارند كه بیشتر سخنان بیهوه بگویند». [میزان الحكمه، ج 10، ص 189]

خواسته بعدی ما در این روز دوام یاد خداست.

در مورد ذكر و یاد پروردگار در شرح ادعیه روزهای گذشته صحبت كرده‌ایم. آنچه در دعای روز مورد توجه قرار گرفته است، دوام و همیشگی بودن یاد خداست. به قول معروف «رهرو آن نیست كه گه تند و گهی خسته رود، رهرو آن است كه آهسته و پیوسته رود». این نگاه در اعمال عبادی نیز مصداق دارد و نظر شریعت اسلام بر مداومت بر اعمال و اذكار الهی است تا بر اثر این تداوم اثری حاصل شود.

رسول مكرم اسلام (ص) فرمود: «محبوب‌ترین عمل در پیشگاه خداوند، مداوم‌ترین آنهاست؛ گرچه اندك باشد». [كنزالعمّال، حدیث 5309]

مرحوم آیت‌الله كشمیری از اساتید بنام اخلاق و عرفان اسلامی معتقد بود، اثر اذكار هنگامی آشكار می‌شود كه یك حول كامل، یعنی یك سال از مداومت بر آنها گذشته باشد. [روح و ریحان]

نویسنده: حسین محمدی فام