نقاشی 1000 میلیارد تومانی
یک نقاشی اثر «پل گوگن» هنرمند سرشناس فرانسوی با فروش خود، رکود گرانقیمتترین ترین اثر هنری تاریخ را از آن خود کرد.
نقاشی رنگ روغن اثر «پل گوگن» نقاش و تندیسگر صاحبنام فرانسوی که تصویرگر دو دختر اهل تاهیتی است، با فروش 300 میلیون دلاری، از نقاشی 259 میلیون دلاری اثر «پل سزان» پیشی گرفت و نام خود را بهعنوان گرانقیمتترین اثر هنری تاریخ ثبت کرد.
این اثر نقاشی پیش از فروش در اختیار «رودولف استکلین» یک کلکسیونر آثار هنری در سوییس قرار داشت و برای دههها بهصورت قرضی در موزه بازل بهنمایش گذاشته میشد، اما صاحب این اثر پس از برزو اختلافات با موزه بازل، تصمیم به فروش آن گرفت.
«استکلین» از فاش کردن هویت خریدار خودداری کرد و هنوز مشخص نیست که این خرید و فروش در کجا انجام شده است. با این وجود اولین منبعی که خبر فروش این اثر هنری را منتشر کرد، از فروش آن به یک ثروتمند قطری خبر داد.
شیخ سعد ابن محمد آل ثانی، وزیر سابق فرهنگ قطر که سال پیش درگذشت، در دوران حیات خود یک میلیارد دلار از پول کشورش را صرف آثار هنری کرد.
لازم به ذکر است که پل گوگن (نقاش، پیکره ساز، چابگر فرانسوی) یکی از آفریندگان مفهوم جدید نقاشی، که به سهم خود تاثیری مهم وسازنده بر هنر سدهٔ بیستم گذارده است.
وی در هفتم ژوئن 1848م. در پاریس به دنیا آمد. بعد از چند سال که در ناوگان بازرگانی فرانسه خدمت کرد، به دلالی بورس روی آورد و در فراغت و روزهای تعطیل به نقاشی میپرداخت. به تدریج به خرید و گردآوری تابلوهای امپرسیونیستی مشغول شد. از ۱۸۷۵ با پیسارو طرح دوستی ریخت و در نمایشگاه دریافتگری سال ۱۸۸۶-۱۸۸۰ شرکت کرد؛ از ۱۸۸۳ به طور تمام وقت به نقاشی پرداخت. در ۱۸۸۹ با نمادگرایان فرانسوی در پاریس و بروکسل نمایشگاههایی برپا کرد. سالهای ۱۸۹۱-۱۸۹۳ را در تاهیتی به سر برد؛ بعد به فرانسه بازگشت. از ۱۸۹۵ به بعد در تاهیتی به سر برد.
در سالهای ۱۸۹۸-۱۸۹۹ در نگارخانه ولار در پاریس نمایشگاه انفرادی تشکیل داد. در ۱۹۰۳ در هیوا اوآ از جزایر مارکیز در جنوب اقیانوس آرام، از دنیا رفت.
بعد از مرگ گوگن نمایشگاه بزرگی در «سالن پاییز» در سال ۱۹۰۶ برای بزرگداشت وی برپا گردید و طی آن، گوگن به عنوان پیشتاز حرکتهای ضدناتورالیستی، همچون فوویسم در فرانسه و هیجاننمایی در آلمان و کشورهای دیگر معرفی شد.
گوگن که به دورهٔ آخر قرن متعلق بود، تمدن را نوعی بیماری میانگاشت، و آرزوی زندگی طبیعی و ساده را در سر داشت. او از اروپا گریخت تا در سرزمینهای بکر و دوردست خود را با طبیعت یکی کند، و در میان اقوام بدوی، دنیای فراموش شده اسطوره را از نو باز یابد.
او از نخستین هنرمندان اروپایی بود که به هنر شرق کهن و هنر پیشاکلومبی جلب شد. سنت طبیعتگرایی اروپایی را فروگذارد؛ و علیه واقعگرایی امپرسیونیستها، و برداشتها علمی نئوامپرسیونیستها واکنش نشان داد. رنگ را -مستقل از کارکرد توصیفی، و با تاکید بر ارزشهای تزیینی وعاطفی آن- در سطحهای تخت به کار گرفت.
همچنین، با توجه به باسمههای ژاپنی شیشه نگارههای قرون وسطای اروپایی، برای ایجاد نقشهای موزون از خطهای سیاه مرزی استفاده کرد. بدین سان، نظریه سنته تیسم را پیش نهاد (او ابتدا، اصطلاح ((سنته تیست-سمبلیک))را برای توصیف روش خود به کار برد)
بعدها، گروه نبیها بر اساس همین نظریه زیباشناسی او طرح، استخوانبندی کار است و رنگ، برجستگی و فاصله و معنا را مینمایاند. فضا نیز یک صفت ایستا و ثابت طبیعت نیست؛ بلکه کیفیتی بیان شدنی است همان قدر با رنگ که با خط. چنین فضایی را میتوان در دو بعد و کاملاً پرمعنا مجسم کرد.
گوگن در آن زمان که هنوز تحت تاثیرامپرسیونیسم بود، استعداد رنگپردازی خود را نشان داد. ضمن بررسی اصول تصویری، بارها توجه اش به معنای روانشناختی رنگ جلب شد؛ و چنین نتیجه گرفت که از این طریق-و بدون توسل به ادبیات-تفسیر موضوع ممکن است.
ساده کردن طراحی، و کاربست رنگ ناب که نقشهای وسیع چسبیده به صفحه تصویر را شکل میدهد، جملگی در راستای این هدف اند. او رویاها و عواطف درونی اش را به مدد این نقشهای دو بعدی، خطهای گویا، و رنگبندی نمادین، عینیت میبخشد. ارزش واقعی او در دنیای هنر پس از مرگش شناخته شد. یادواره گوگن در سالن پاییز، آغازی برای معرفی دستاورد هنری او بود.
دیری نگذشت که جنبشهای فوویسم و اکسپرسیونیسم اصول کارش را دنبال کردند. از سوی دیگر، داستان زندگی تلخ و پرماجرایش-همچون زندگینامه وان گوگ-بارها در قالب فیلم و رمان بازسازی شد. از جمله دیگر آثارش:چهره هاله دار نقاش؛ زنان اهل تاهیتی؛ ماه و زمین؛ از کجا آمدهایم؟ کیستیم؟ به کجا میرویم؟ ؛ اسب سپید؛ سواران در ساحل؛ مجسمه زن اهل کاراییب؛ باسمه نوآ.
منابع:
ایسنا
لینتن، نوربرت. تاریخ هنر مدرن. ترجمهٔ رامین، علی. چاپ اول. تهران: نشر نی، ۱۳۸۲.