یک توصیه به طلبه ها

نسبت به دوستان طلبه هم توصيه مى كنم : بعداز خودسازى زياد فكر كنند در تمام امور بينديشند واز روى تفكر وانديشه چيزى را بپذيرند. زيرا تعبديات زياد كارساز نيست . و دوامى ندارد.تفكر منشاءاثراست واين اثر حتى در تتبع هم نيست .

قسمت پایانی گفتگو با مرحوم ایت الله بهاءالدینی

برای مطالعه قسمت قبل اینجا را کلیک کنید

حوزه : چند ماه پيش از مسافرت كاشمر برگشته بوديد كسى سوال كرد كه : به چه منظور به كاشمر رفيتد؟ شما فرموديد: براى زيارت مرحوم مدرس . سوال كننده تعجب كرد. سپس شما به شخصيت و عظمت مدرس اشاره كرده و محبوبيت او را در حوزه بيان داشتيد. پرسيده شد كه احترام مرحوم مدرس نزد حاج شيخ عبدالكريم چه اندازه بود؟ فرموديد: مرحوم مدرس يك رجل علمى دينى و سياسى بود واين گونه فردى مهم تراز رجل علمى و دينى است . زيرااين مظهر ولايت است كه در روايت مى فرمايد: بن الاسلام على خمس ... كه اگر ولايت و سياست مسلمين نباشد ديگر فروع اسلامى تحقق كامل نمى يابند.

استاد: بله مرحوم مدرس را نمى شناسند. مدرس مرد فوق العاده اى بود. نمونه اى از يك روحانى واقعى .اگراز يك مرجع بالاتر نبود كمتر نبود. اين مرد در مقابل طغيان رضاخان ايستاد. رضاخان ديكتاتور عجيبى بود. شما فقط وصفش را شنيده ايند يك وقت آمده بود قم . روساى ادارات قم رفته بودند كه اگر عقرب به آنان نيش مى زد تكان نمى خوردند.اينچنين در مقابل او بى چاره و ذليل بودند. واما مرحوم درس براى او هيچ ارزشى قائل نبود و در مقابلش ايستاد.در مرحوم مدرس سه خصوصيت جمع شده بود: زكاوت ديانت و شجاعت . هيچگاه از مسير ديانت خارج نشد. مسائل سياسى را خوب مى فهميد. و درامور سياسى اجتماعى صاحب نظر بود. با شجاعتى هم كه داشت مى توانست انديشه اش را به كرسى بنشاند. .

اينكه ما به زيارت مرحوم مدرس رفتيم اگر هزار نفراز ما مى خواستنداينكار را نكنيم شايد حريف ما نبودند.امااين خود سيد و وضع سيد بود كه ما را به آنجا كشاند. قبرايشان هم اكنون در آنجا مزاراست . خودش هم به رضاخان فرموده بود مرا هر كجا دفن كنند مزار مى شود.

حوزه : در پايان اگر توصيه و پيامى براى حوزه طلاب و دست اندركاران مجله داريد بفرماييد.

استاد:از جمله اشكالاتى كه به ما حوزئيان وارداست اينست كه : ما نسبت به فروع زياد زحمت مى كشيم و كار مى كنيم تا به استنباط مى رسيم .اما دراصول ضعيف هستيم .استدلال در فروع و تقليد دراصول يا ترديد دراصول بر يك فقه عيب است و جاى اشكال مى گردد.

با كمال تاسف بايد عرض كنم كه حوزه اصول اعتقادات را علم نمى داند. و تنها بحثهاى متداول فقه واصول را علم مى شمارد. در صورتيكه اصول سازنده نفوس است . عبادات و فقه هم مقدمه بر سازندگى انسان است . انسان در فقه هم اگر به مراتب عالى برسد اما خودش را نساخته باشد فايده اى ندارد. در روايت داريم كه درون انسان آتشى است كه با هر مرتبه و مقام علمى كه انسان داشته باشد. باز آن آتش شعله وراست . و چه بسا مقام و موقعيت علمى آنرا شعله ور تر نيز مى كند. مگراينكه انسان قبل از هر چيز به فكر خود و نفس اماره اش باشد. و به فكراصلاح خودش باشد.

البته اين بدان معنى نيست كه نسبت به علوم بى توجهى شود.نسبت به علوم هم بايد توجه كامل داشت ادبيات، فقه اصول و فلسفه را بايد خوب خواند.امااصل را هم نبايد فراموش كرد. ظاهرا قضيه دو جهت دارد: علم بدون تقوا بدرد نمى خورد. تقواى بدون علم هم كافى نيست .

نسبت به دوستان طلبه هم توصيه مى كنم : بعداز خودسازى زياد فكر كنند در تمام امور بينديشند واز روى تفكر وانديشه چيزى را بپذيرند. زيرا تعبديات زياد كارساز نيست . و دوامى ندارد.تفكر منشاءاثراست واين اثر حتى در تتبع هم نيست . چرا كه با حفظ تمام كتب رفع شك و شبه نمى شود.اما با تفكراين كار مى شود.در خاتمه از خدوند متعال مى خواهم به همه ما توفيق دهد كه عالمان عامل باشيم . و به ما حسن عاقبت عنايت كند. من نسبت به شما دعا مى كنم كه خداوند شما را موفق كند كه همواره در پى رضاى او باشيد. و توفيقات الهى نصيب شما گردد.

منبع:مجله حوزه                                                               تنظیم:نقدی-حوزه علمیه تبیان