«این زمان» از دستتان نرود!

در ماهی که در آن قرار داریم- ماه ذیقعده- یکشنبه هایی وجود دارد برای تولدی دوباره!

بر سر قرارهای شب قدر مانده ایم؟

بیش از چهل روز از شب های قدر گذشت و خوشا به حال آنان که در این چهل روز بر عهد و توبه خود پای فشردند و اینک با قلبی صاف و روحی جلایافته با سرعتی افزون تر به سوی حضرت حق در حرکتند. ولی هستیم بسیاری از ما که همان فردای لیالی قدر توبه شکستیم و عهدمان را زیر پا گذاشتیم. در حالی که چشمه بخشش جوشان بود و چه بسا همه توبه هایمان آن شب پذیرفته شده بود اما باز قدر ندانستیم و به منزل اول عادت های سخیف و گناه های کوچک و بزرگ بازگشتیم.

شاید ما به خاطر نفس آلوده مان از خود عاجز شده باشیم اما رب متعال هرگز از ما نا امید نشده است و مهربان تر از مادر انتظار رستگاری بندگانش را می کشد. شاید برای همین باشد که هیچ گاه باب توبه و خالص شدن را نبسته و حتی روزهای دیگری را با آب و هوایی بهشتی فرو فرستاده تا بلکه ما از خواب غفلت بیدار شویم و بال و پرهای شکسته مان را ترمیم کنیم و به آسمان پر گشاییم.

یکی از ماه های طلایی که ندامت توبه کننده و دعای حاجتمند در آن به شایستگی پذیرفته می شود ماه ذیقعده است. ماهی حرام که اعمالی کم نظیر در آن سفارش شده است و باب رحمت الهی در روز و شب آن به روی بندگان باز است. تنها اندک همتی کافیست که آب رفته را در این ماه به جوی بازگرداند. ماهی که می توان در آن به سوی معبود بازگشت و بارگناهان را بر زمین نهاد و رحمت و عنایت خداوندی را به آغوش کشید.

گناه سوزی در یکشنبه های ذیقعده

ماه ذیقعده یکشنبه هایی دارد برای تولدی دوباره؛ برای پاک شدن و بار گناه را بر زمین نهادن. در این ماه بهشتی، عملی از حضرت رسول صلی الله علیه و آله روایت شده است که برای انسان آرام و قرار نمی گذارد.

«انس بن مالک» می گوید: رسول خدا در یکشنبه ی ماه ذیقعده از منزل بیرون آمد و فرمود: ای مردم، کدام یک از شما می خواهد توبه کند؟ عرض کردیم: همه می خواهیم توبه کنیم. فرمود: غسل کنید و وضو بگیرید و چهار رکعت نماز- در هر رکعت یک بار فاتحه الکتاب، سه بار قل هو الله احد و هر کدام از دو سوره معوذتین را یک بار- بخوانید، سپس هفتاد بار استغفار کنید و آن را به « لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم» ختم کنید. آن گاه بگویید: «یا عزیزُ یا غفار، اِغفِر لی ذُنوبی و ذُنوبَ جَمیعِ المُومنینَ و المُومِنات، فَاِنّه لا یَغفِرُ الذُّنوبَ الّا اَنت»

سپس فرمود: هر بنده ای از امت من این عمل را انجام دهد، از آسان به او ندا می شود: «ای بنده ی خدا، عمل خود از نو آغاز کن؛ زیرا توبه ی تو پذیرفته و گناه تو آمرزیده شد.» و فرشته ای از زیر عرش به او خطاب می کند: «ای بنده خجسته باد بر تو و فرزندان تو!» و فرشته ای دیگر ندا می کند: «ای بنده، دشمنان تو در روز قیامت از تو راضی خواهند گردید.» و فرشته ای دیگر ندا می کند: «ای بنده، تو مومن از دنیا می روی و دین تو از تو گرفته نمی شود و قبر تو گشوده و نورانی می شود.» و فرشته ای دیگر ندا می کند: «ای بنده، پدر و مادر تو از تو راضی خواهند گردید، اگر چه از تو ناخشنود باشند و پدر و مادر و فرزندان تو آمرزیده شدند و روزی تو در دنیا و آخرت گشوده و فراوان خواهد بود.» و جبرئیل علیه السلام ندا می کند: «من همراه با فرشته ی مرگ می آیم و به او سفارش می کنم که با تو به نرمی رفتار کند و اثر مرگ حتی خراشی در تو ایجاد نخواهد کرد و فقط روح تو به آرامی از بدنت خارج خواهد شد.» عرض کردیم: ای رسول خدا، اگر بنده ای این عمل را در غیر این ماه انجام دهد، چه اثری خواهد داشت؟ فرمود: «همانند آن چه توصیف کردم برای او خواهد بود و این سخنان را جبرئیل علیه السلام آنگاه که خداوند مرا به آسمامن (معراج) بر، به من آموخت.»(1)

پی نوشت:

1- اقبال الاعمال، سید بن طاووس، ترجمه محمد روحی، ج2، ص13

نویسنده: محمدعلی روزبهانی، گروه حوزه علمیه تبیان

تنظیم: رهنما، گروه حوزه علمیه تبیان