اصالة الحلیة

اصالة الحلیة:

معنای این اصل این است که انسان نسبت به اشیاء موجود در خارج هرگونه دخل و تصرفی را دارد.

مگر در مواردی که دلیل بر منع وارد شده باشد . پس هرگاه در حلال یاحرام بودن چیزی شک کردیم

با اجرای اصل حلیت حکم به حلال بودن آن میکنیم . مثلا نمیدانیم استعمال دخانیات حرام است یا

حلال؟ با اجرای اصالة الحلیة حکم به حلیت آن میکنیم . اصالة الحلیة مترادف با اصل اباحه است.

دلیل این اصل آیات و روایاتی است که به برخی از آنها اشاره میکنیم:

الف) خداوند در قرآن  میفرماید : او کسی است که تمام آنچه را که روی زمین وجود دارد برای شما

خلق کرده است. آیه در مقام امتنان است وآن هم زمانی مفهوم خواهد داشت که تعمتهای الهی

از هر جهت حلال است مگر موارد استثنایی که با ادله تبیین گشته است.

ب) در روایات آمده است تمام موارد برتو حلال است مگر که علم به حرمت آن پیدا کنی . یا در تمام

امور آزادی عمل وجود دارد تا نهیی وارد گردد و یا آنچه را که خدا حلال کرده پس آن حلال است و

آنچه حرام کرده است پس حرام است . اما آنچه را به سکوت  برگزار کرده است شما را از تکلیف و

تعهد نسبت به ان معاف کرده است آنرا به همین صورت پذیرا شوید خدا فراموش نکرده است.