شعار از ما ،اجرای قوانین از دیگران

با دیدن جایگاه ویژه بازماندگان جنگ در کشورهای دیگر این سؤال پیش می آیدکه چرا با وجود آموزه های دینی در مورد جایگاه خانواده شهدا و ایثارگران عملکرد ما نتیجه ای جز منزوی شدن این قشر در پی نداشته اما اجرای برخی از این قوانین در کشورهای دیگر موجب کرامت آنان شده است.

به گزارش خبرنگار مهر، در آستانه سالروز ولادت با سعادت جانباز حماسه کربلا حضرت ابوالفضل العباس (ع)، یاد و خاطره رشادت آفرینی و ایثار جانبازان عزیزی را گرامی می داریم که نه تنها در دوران 8 سال جنگ تحمیلی بلکه پس از سالها از پایان جنگ و سقوط صدام معدوم و آغاز فصل جدیدی از همکاری و پیوند با کشور دوست؛ عراق، همچنان مظلومانه در سکوت این دوران پرهیاهو زندگی سخت خود را با تنی رنجور می گذرانند و هر ساله شاهد پرواز غمبار تعدادی از آنان هستیم.

جانبازان این ذخایر ارزشمند جمهوری اسلامی ایران که آرامش و استقلال امروز کشور مرهون ایثار و تلاش این عزیزان است توانستند انقلاب اسلامی و کشور عزیزمان ایران را در طولانی ترین جنگ قرن بیستم با فدا کردن سلامتی خود بیمه کنند و با پایمردی و شجاعت خویش الگویی برای دیگر ملتهای مسلمان باشند. اما حالا ما ماندیم و این سوال که چقدر توانستیم این میراث گرانبهای معنوی را پاس بداریم و در حیات پر رنج آنها نشان دهیم که امانتداران و سپاسگزاران شایسته برای از خودگذشتگی هایشان هستیم و قدر و بهای رنجهای بی شماری را که طی این سالها متحمل شده اند را پاس داشته ایم؟

جانبازان و خانواده شهدا و ایثارگران و آزادگان در هنگامه آتش و خون دین خود را در پاسداری از کشور و ارزشهای انقلاب ادا کرده و می کنند و حال این سئوال مطرح است که آیا مسئولان اجرایی کشور نسبت به احقاق حقوق معنوی و مادی آنها چه در داخل کشور و چه در مجامع بین المللی وظیفه خود را به انجام رسانده اند. آیا پیگیری حقوق از دست رفته آنها در مجامع جهانی انتظار زیادی است؟ آیا هنوز شایسته است که بعد از 20 سال از پایان جنگ برای نشان دادن جایگاه نامناسب ایثارگران در میان مسئولان آنها را با وضعیت بازماندگان جنگ جهانی دوم در کشورهای اروپایی، امریکا، ژاپن، چین و ... مقایسه کنیم و همچنان انگشت حسرت و غفلت به دندان بگزیم؟

عدم پیگیری غرامت از کشور عراق و نیز کشورهای حامی صدام در طول هشت سال جنگ تحمیلی و نیز سهل انگاری در شکایت حقوقی از شرکتهای اروپایی و آمریکایی تجهیز کننده صدام به سلاحهای شیمیایی و میکروبی در مراجع حقوقی بین الملل یکی از مهمترین سئوالاتی است که مردم ایران به ویژه خانواده های جانبازان در برابر آن پاسخ مناسبی از سوی مسئولان دریافت نکرده اند

به گفته کارشناسان حقوقی در بحث غرامت حتی نسل دوم و سوم و یا محیط زیست نیز مطرح است که متاسفانه در این زمینه اقدامی در دادگاه صورت نگرفت اما امیدواریم که مسئولان قضایی و وزارت امورخارجه این مسئله را قبل از آنکه بیش از این دیر شود و باقیمانده هزاران جانبازی که به شهادت رسیدند از میان ما بروند پیگیری کنند تا مردم ایران و نسل آینده نسبت به احقاق حقوق خود در طی این سالها به دستگاه دیپلماسی کشور اعتماد کنند.

جنگ با تمام مصیبتها و زشتیهای خود می تواند میزانی برای شناختن انسانهای شجاع، ترسو، فرصت طلب، جوانمرد، مصلحت اندیش، عافیت طلب، ایثارگر و... باشد. در میان تمام جوامع بشری ایثارگری و جانبازی در راه میهن از دیرباز تا کنون از جایگاه خاصی برخوردار بوده است.

با مراجعه به جنگهای تاریخ بشریت و با توجه به تفاوتهای قومی، نژادی، فرهنگی و... آنچه که در بین آنان مشترک است نگاه ارزشی مردم به پهلوانان و ایثارگران ملی خویش است. نام بسیاری از این انسانها توسط مورخان و نویسندگان شرق و غرب در تاریخ ثبت شده و مردم بدون توجه به مسائلی نظیر مذهب، مکتب فکری، طبقه اجتماعی و... تنها به این جهت که آنان در راه دفاع از وطن خویش در مقابل تجاوز دشمن، کشته یا مجروح شده اند از آنان به نیکی یاد می کنند؛ کسانی که قرنها آوازه نامشان بر سر زبان مردم سرزمین خویش و یا حتی مردم دیگر کشورها مثال زدنی است و همچنان از آنان به عنوان اسطوره های تاریخی یاد می شود.

در هر کشوری چه در دوران معاصر و چه در قرون گذشته ایثارگران جنگ از حقوق اجتماعی خاصی با توجه به فرهنگ و قوانین سرزمین خود برخوردار بوده و هستند. خدمات رسانی و ایجاد رفاه اجتماعی به عنوان نشانه بارزی برای پیشرفت، همواره توجه تمامی ملل و دول دنیا را به خود معطوف داشته است. چنانکه انواع خدمات رفاه اجتماعی می تواند حیات مادی و معنوی مردم را به مثابه موازین حمایتی قابل توجهی قلمداد کند. حال اگر این خدمات به شکلی ویژه نسبت به نظامیان و بازماندگان آنان نیز صورت گیرد می تواند در ایجاد تقویت روحیه جانبازی و دفاع میهنی نقش پررنگی ایفا کند.

با دیدن جایگاه ویژه بازماندگان جنگهای مختلف در کشورهای گوناگون این سؤال مطرح می شود که چرا با وجود آموزه های ملی و دینی در آیات و روایات مبنی بر اکرام و تجلیل از مجاهدان راه خدا، تبلیغات و شعارهای زیبا در مورد جایگاه خانواده شهدا و ایثارگران نتیجه ای جز منزوی شدن قشر ایثارگر در پی نداشته است اما اجرای برخی از همین قوانین مربوط به بازماندگان جنگی در کشورهای دیگر موجب کرامت و جایگاه والای آنان حتی برای دو نسل بعد از خود شده است؟!

به طور نمونه در کشور چین خدمت به خانواده های جان باختگان و معلولان جنگ عملی ترین راه برای حمایت از تلاشهای ارتش برای یک دفاع ملی است و یا در کشور کرواسی قوانین مربوط به خانواده جان باختگان و معلولان جنگی شامل خارجیان هم می شود و یا در کشور روسیه مجروحان جنگی بدون آزمون وارد دانشگاه می شوند.

با مرور برخی از قوانین مربوط به معلولان جنگ در دیگر کشورها باید تأکید کرد که این قوانین و یا کاملتر و بهتر از آن را می توان در قوانین جمهوری اسلامی ایران یافت اما این سؤال همچنان باقی است که چرا این قوانین در روح و عمل جامعه ایران با وجود پشتوانه های مادی و معنوی که وجود دارد کمتر حاکم است در حالی که بخش کوچکی از همین قوانینی که در ایران به تصویب رسیده در جوامع دیگر کاملا اجرا می شود.