كسب اطلاعات از دشمن از دیدگاه ائمه
ـ «عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنینَ أَنَّهُ رَاى بِعْثَةَ الْعُیُونِ وَالطَّلائِعِ بَیْنَ یَدَىِ الْجُیُوشِ، وَقالَ إنَّ رَسُولَ اللّهِ صَلَّى اللّهِ عَلَیْهِ وَآلِهِ بَعَثَ عامَ الْحُدَیْبِیَّةِ بَیْنَ یَدَیْهِ عَیْناً لَهُ مِنْ خُزاعَةَ» (مستدرك الوسائل، ج 2, ص 268 )
«از امیرالمؤمنین على (علیه السلام) نقل شده كه ایشان، اعزام كسانى را به منظور كسب اطلاعات و خبر (از دشمن كه) در پیشاپیش لشكرها (حركت مى كردند)، دید، و فرمود: پیامبر خدا (صلّى اللّه علیه وآله) در سال حدیبیه، كسى را از (قبیله) خزاعه به منظور كسب خبر اعزام كرد».
2- از نامه حضرت امیرالمؤمنین، على (علیه السلام) به فرماندهان جنگ:
«وَاعْلَمُوا أنَّ مُقَدِّمَةَ الْقَوْمِ عُیُونُهُمْ، وَعُیُونُ الْمُقَدِّمَةِ طَلائِعُهُمْ» (نهج البلاغه، فیض الاسلام، نامه 11, ص 854)
«وَاعْلَمُوا أنَّ مُقَدِّمَةَ الْقَوْمِ عُیُونُهُمْ، وَعُیُونُ الْمُقَدِّمَةِ طَلائِعُهُمْ» (نهج البلاغه، فیض الاسلام، نامه 11, ص 854)
«بدانید كه جلوداران لشكر، دیده بانان ایشانند، و دیده بانان، جلوداران لشكر (چند تنى كه جلو لشكر مى روند) جاسوسان هستند (خلاصه باید چند تن بلدچى و آگاه به منطقه جلو و باقى لشكر پس از ایشان بروند تا از دشمن آگاه بوده، و در هر موضوع دانسته اقدام نمایند».
3- اَلرَّیّانُ قالَ: «سَمِعْتُ الرِّضا عَلَیْهِ السَّلامُ یَقُولُ: «كانَ رَسُولُ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ إِذا وَجَّهَ جَیْشاً فَأَمَّهُمْ أَمیراً، بَعَثَ مَعَهُمْ مِنْ ثُقاتِهِ مَنْ یَتَجَسِّسَ لَهُ خَبَرَهُ». (بحارالانوار، ج 100, ص 61 ـ قرب الاسناد، ص 148)
ریّان مى گوید: از امام رضا (علیه السلام) شنیدم كه فرمود: «هر وقت كه پیامبر خدا (صلّى اللّه علیه وآله) مى خواست لشكرى را گسیل دارد، براى آن فرماندهى قرار مى داد و همراه آنان، كسانى را كه مورد اطمینان او بودند، مى فرستاد تا خبرهاى او را به پیامبر گزارش دهد».
