اين قدر خود را ارزان نفروشيد
در تعبيرات ديني آمده است که اگر خواستيد بفهميد دنيا و ثروت چقدر ميارزد، ببينيد پيش چه کساني است. اگر ديديد نزد افراد خوب است، بفهميد ثروت و دنيا ارزش دارد؛ اما اگر پيش افراد خوب نيست، معلوم ميشود چيز خوبي نيست و گرنه خداي سبحان آن را به خوبها ميداد.
امير مؤمنان علي (سلام الله عليه) در نهج البلاغه ميفرمايد: «اين قدر خود را ارزان نفروشيد»، سپس به عنوان تفکري منطقي طي دو مقدمه استدلال ميکند.
مقدمه اول:
آيا خدا پيامبرش را گرامي داشت يا نه؟ بدون ترديد عزيزترين بندگان پيش خدا پيامبر است و هيچ کرامت و عزت و حرمتي نبود، جز آنکه خداي سبحان به پيامبرش داد و فرمود: «و رفعنا لک ذکرک»
مقدمه دوم:
زندگي پيامبر بسيار ساده بود و حتي ايشان مدتها گرسنه ميخوابيدند. چه در شعب ابي طالب و چه در غير آن. اگر مالي از خديجه (عليهالسلام) رسيد، در راه اسلام خرج شد و حضرت مصرف شخصي نکرد. در آن سه سال شعب ابي طالب، چه گرسنگيها کشيدند.
نتیجه گیری
| سپس در مقام نتيجه گيري ميفرمايد: يا بايد مال داشتن کمال و شرافت باشد، در اين صورت بايد ملتزم شد که خدا پيامبرش را تحقير کرده و اين صحيح نيست؛ چون پيامبرش را تکريم کرده نه تحقير، بايد بدانيد کسي را که خدا به مال سرگرم کرد، به او اهانت کرد تا ديگر به سراغ معارف نيايد. |
تنظیم برای تبیان حسن رضایی گروه حوزه علمیه منبع کتابخانه تبیان ،حکمت ونماز ،جوادی آملی
