تسویه حساب سیاسی با توهین به عزاداری حسینی+فیلم

اختلاف سلیقه امری قابل هضم و بالنده است اما نه در امور مبنایی و اصول اساسی، عزاداری و گریه بر امام حسین از این اصول است و هر نوع خدشه بر آن بر اثر عناد، انحراف فکری، کمبود مطالعه و یا  بیان نامناسب غیرقابل قبول و انحراف از مسیر  می باشد.

برنامه دیروز امروز فردا در برنامه اخیر خود میزبان نجفقلی حبیبی بود. وی رئیس دانشگاه علامه در دوران اصلاحات و از مدیران آموزش عالی ان دوران می باشد.  حبیبی را می توان  با عنوانی چون پژوهشگر فلسفه اسلامی ، سیاستمدار ایرانی، رئیس ستاد انتخاباتی مهندس موسوی در استان تهران، عضو هیات موسس جبهه مشاركت ایران اسلامی و عضو انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها و همچنین معاون موسسه تنظیم و نشر آثار امام(ره) در جستجوهای اینترنتی  یافت کرد.

در این برنامه که پیرامون فرهنگ و مدیریت در این عرصه گفتگویی انجام گرفت. حبیبی  ضمن بیان مطالبی  درباره مدیریت کلان و سیاست گذاری فرهنگی وارد مسئله عزاداری ها شد و مطالبی را بیان داشت که بسیار تاسف آور بود و سخت است که آن را بدون اهداف سیاسی و تبلیغاتی در نظر گرفت و صرفا آن را  یک لغزش زبانی دانست  او در ابتدا بیان داشت که " مسلما عاشورا بهترین چیزی است که ما داریم و باید از این ظرفیت استفاده کرد." اما در ادامه با بیان جملات نامناسب خود نشان میدهد که پتانسیل عاشورایی که او می خواهد  چیز خوبی از آب در نخواهد آمد و عملا چیز جدا از آن است که در احادیث و بیان علما مبتنی بر اثرات گریه و عزاداری می باشد.

حبیبی در بخشی از صحبت هایش با مغلطه ای عجیب و نادرست می گوید: باید تبیین های مرتجعانه از دین را از بین برد. اینکه مداح ها بیایند و چهار تا فحش علیه بدحجابی و این ها بدهند که چیزی را درست نمی کند. ما باید مسائل را درست تبیین کنیم. بعضی چیزها در کشور متولی واحدی ندارند که بشود آن ها را مۆاخذه کرد.  رئیس دانشگاه علامه طباطبایی در دوره اصلاحات در ادامه در بیانی کج سلیقانه و اهانت آمیز می گوید: "شما ببینید در ایام عاشورا چقدر پول خرج می شود؟ خب این همه هزینه بازده فرهنگی ش چی است؟ فقط همین که چهار تا ادم بیایند و گریه کنند و تمام"  فارغ از اینکه  مسائل فرهنگی و دستگاه های زیادی  وجود داشت که برای  حیف و میل بیت المال می توان آنها را مثال زد و چرا حبیبی از همه آنها گذر کرده و مجالس اهل بیت را  بیان داشته است و این شائبه سیاسی بودن را به ذهن متبادر می کند  موضوعی  که او در مصاحبه های دیگر خود این نوع پاسخ گویی – توام با مغالطه و  سیاست زدگی – را نشان داده است این گفته ها و بیان  این همه هزینه و دو قطره اشک  نشان می دهد این جملات از اصولی ترین مبانی اسلامی درباره عزاداری و گریه بر امام حسین بویی نبرده اند و همانطور که گفته شد نشان از نگاهی دارای انحراف و کوته بینانه به فرهنگ عاشورا دارد . با گذر مبانی دینی از نظر وجه سیاسی اسلام نیز این اظهارات با اصول اندیشه سیاسی اسلام و انقلاب اسلامی و معمار کبیر  آن در تعارض است.  امام خمینی در جمله مشهور خود محرم و ماه صفر را دلیل زنده نگه داشتن اسلام بیان داشتند و آیا مگر ثمره چنین نگاهی را در به ثمر رسیدن انقلاب خودمان ندیدیم مجالسی که با همین گریه ها بر امام حسین زمینه ساز انقلاب اسلامی شد.

امام خمینی مجلس عزای حسینی را سیاسی ترین مجلس می دانند و درباره اثرات گریه در این مجالس اینگونه می فرمایند که: "در روایات هست كه كسى كه گریه بكند یا بگریاند یا به صورت گریه دار خودش را بكند این جزایش «بهشت است‏» ، براى این است كه این نهضت را دارد حفظ مى‏كند ". 1) و یا  در جای دیگر اینگونه بیان می دارند که" این مطلبى كه الان القاء كرده‏ اند به جوان‏ هاى ما كه تا كى گریه و تا كى روضه و اینها، اینها نمى ‏فهمند روضه چیست و این اساس تا حالا چطور نگه داشته شده است . این را نمى ‏دانند و نمى‏شود هم بهشان بفه مانند . اینها نمى ‏فهمند كه این روضه و این گریه آدم ساز است . انسان درست مى ‏كند این مجالس روضه . این مجالس عزادارى سید الشهدا و آن تبلیغات بر ضد ظلم این تبلیغ بر ضد طاغوت است . بیان ظلمى كه به مظلوم شده تا آخر بایدباشد ". (2)

ایشان همچنین می فرمایند" باید محرم و صفر را زنده نگه داریم به ذكر مصائب اهل بیت كه با ذكر مصائب اهل بیت زنده مانده است این مذهب تا حالا ". (3)  و یا  در  تفسیر حدیث «تباکی»به تأثیرات سیاسی گریه در جامعه اشاره می کنند و ملت ایران را ملت «گریه سیاسی» می نامد که این گریه نهال ایمان و جهاد را در قلوب مردم شکوفا می سازد و یک ملت حماسه ساز پدید می آورد ایشان در این باره می فرماید: «مسأله تباکی نیست، مسأله سیاسی است.» و در جای دیگر درباره جنبه سیاسی گریه می فرمایند" مجلس عزا نه برای این است که گریه بکنند برای سیدالشهداء اجر ببرند، البته برای این هم هست...بلکه مهم آن جنبه سیاسی است که ائمه ما در صدر اسلام نقشه اش را کشیده اند که تا آخر باشد.»

بیانات امام خمینی پر است از چنین مضامینی  درباره گریه و عزاداری برای سالار شهیدان با این همه می بینیم که عده ای به خاطر رقابت های سیاسی و همچنین نگاه مسئله دار به مسائل ارزشی دچار بیان چنین مطالبی می شوند موضوعی که مسبوق به سابقه است و باعث نگرانی هایی می شود که  توجه به نکاتی را لازم میدارد:

اول آنکه اصلاح طلبان بارها نشان داده اند که در رسانه های خود و تریبون ها نسبت به ارزش های مختلف دینی چون قصاص مواضع جنجال برانگیز داشته اند.  این موضوع پیرامون فرهنگ عاشورا  نیز دارای سابقه بوده  است طیفی از اصلاح طلبان در سالیان گذشته به ویژه در دوران دولت اصلاحات همچنین دیدگاه هایی را بروز داده اند  موضوعی که باید در درون این گروه بزرگان آن جلوی اینگونه انحرافات و تندروی ها  را بگیرند تا بعدها مجبور به پرداخت هزینه برای خسارات ناشی از این دیدگاه ها نباشد.

در آخرین نمونه خود  سال 88 در پی اهانت آشکار به عاشورای حسین شاهد بودیم که کاندید مورد حمایت این جریان هتاکان را مردانی خداجو نامید و برخی در برابر آن فقط سکوت کردند و یا زمانی علی اکبر اعلمی نماینده پیشین مجلس سخنانی گفت که همین نوع کج بیانی و انحراف فکری در ان مشهود بود و بعدها با تفسیر خود سعی در توجیه ان داشت  وی گفته بود «زمان خاتمی هم انتقاد می‌كردیم. امروز هم انتقاد می‌كنم، من یك معیار دارم آقای خاتمی كه ببخشید، امام حسین (ع) هم فردا بیاید اینجا كابینه تشكیل بدهد،براساس معیارهایی كه خودم دارم و به تشخیص خودم، چون قسم خورده‌ام كه از حقوق ملت و از منابع ملی دفاع كنم، مقلدوار عمل نمی‌كنم. اگر به این نتیجه رسیدم كه كادر كابینه امام حسین (ع) تشكیل شود و از آن معیارهایی كه من در نظر دارم و در قانون اساسی آمده عدول كرده، كابینه‌ امام حسین (ع) را می‌كشم می‌آورم مجلس. » شاید همین روزها نجفقلی حبیبی هم به همین توجیه ها  برای بیان نامناسب خود روی آورد.

اما دوم آنکه دولتی ها که اصلاح طلبان از حامیان اصلی آنان محسوب می شوند باید مراقب بازگشت و ورود چنین دیدگاه هایی در پیرامون خود باشند تا روند خدمت و اعتدال آن را به حاشیه نکشانند و از کرسی قدرت آن برای پیاده سازی افکار خود سو استفاده کنند  همچنین خبر ها حکایت از داشتن مسئولیت حبیبی  در سمت معاون موسسه تنظیم و نشر آثار امام(ره) داشته اند در صورت صحت این خبر باید نزدیکان امام هم نسبت به کسانی که مسئولیت حفظ و ترویج اندیشه امام را دارند و کسانی که به این طیف فکری نزدیک شده اند مراقبت بیشتری نمایند اخیرا ناخالصی های بیشتری در هم پیمانان این گروه دیده می شود وجود دیدگاه افرادی چون حبیبی که  تناقض اظهاراتش با بیان امام توضیح داده شد یا حضور افرادی چون عبدالحسین هراتی در دانشگاه ازاد که برکنار شد

گفتمان امام و انقلاب اسلامی به ویژه  ارزش های عاشورایی نمی تواند در اصل خود  مورد اختلاف نظر واقع شود و این موضوعی است که همه باید نسبت به حفظ و ترویج آن حساسیت  و احساس مسئولیت داشته باشند چرا که  انحراف از این دیدگاه ها چه در تفکر و چه بیان- آگاهانه یا غیرآگاهانه- شروع سقوط ما در دل دوران های گذشته و عقب ماندگی می باشد یادمان باشد که امام فرمودند  عاشورا را زنده نگهدارید كه در صورت نگه داشتن عاشورا كشور شما آسیب نخواهد خورد . (4)

توضیحات "نجفقلی" درباره اظهاراتش

به رسم امانت جوابیه آقای حبیبی در ذیل این متن که در برابر انتقاد رسانه ها عنوان شده است در ذیل می آید:

نجفقلی حبیبی در پاسخ به اظهارات سیدرضا اكرمی كه روز گذشته در خبرگزاری مهر منتشر شده بود با ارسال جوابیه به دفتر خبرگزاری توضیحاتی ارائه كرد. به گزارش روضه نیوز ؛متن جوابیه به این شرح است: ضمن تشكر از حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای سیدرضا اكرمی (مصاحبه در خبرگزاری مهر مورخ 93.5.25) و دیگر منتقدان، امیدوارم این عرایض بنده توضیحی باشد برای استحضار ایشان و دیگر كسانی كه در مورد سخنان این جانب در مناظره پنجشنبه شب 93.5.23 در برنامه "دیروز، امروز، فردا" انتقاداتی داشته اند.

همه ما می دانیم آیین های دینی ما ظرفیت های بسیار عمیق و موثری برای اصلاح فرهنگ جامعه دارد، با وجود این، مساله فرهنگ یكی از معضلات جامعه ما است و این موضوع از چنان اهمیتی برخوردار است كه امسال از سوی مقام معظم رهبری سال اقتصاد و فرهنگ نامیده شده است؛ به نظر من یكی از مسائل مهم تر در این حوزه این است كه شاید من به عنوان یك معلم و همه كسانی كه در چنین حوزه‌هایی فعالیت دارند به درستی مبانی این حقایق یا آیین ها را تبیین و تحلیل نمی كنیم و توضیح نمی دهیم و بعد گلایه می كنیم كه چرا به موازین و نهادهای فرهنگی توجه كافی نمی شود. عمده گفتگوی بنده در آن جلسه بیان ضرورت تبیین و تحلیل عقلی و علمی چنین حقایق و آیین هایی بود. روح سخن من در جلسه مذكور بیان و توضیح همین نكته بود.

در اواخر جلسه به عنوان نمونه به موضوع عاشورا اشاره كردم و عرضم این بود كه توضیح دهم عاشورا یك ظرفیت عظیم فرهنگی است كه اگر درست تبیین شود همان آثاری را خواهد داشت كه در سال 1357 در جریان پیروزی انقلاب اسلامی و یا در جنگ تحمیلی شاهد آن بودیم. این ظرفیت همچنان در اختیار جامعه ما است بشرطی كه بارور شود و در دام تحجر و ظواهر نیفتد و صحیح تبیین گردد و با طرح مساله عاشورا می خواستم به این موضوع بپردازم. غرض من این بود كه بگویم اگر فلسفه عاشورا درست مطرح نشود و ندانیم برای چه گریه می كنیم، علی رغم همه هزینه هایی كه با جان و دل می پردازیم، به صرف احساسات و بدون پشتوانه معرفتی و فرهنگی، این می شود كه فردای عاشورا تحولی متناسب در اخلاق و رفتارمان دیده نمی شود، باز همان خلافكاری ها و همان نابسامانی ها.

در اینجا از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به نوبه خود سپاسگزاری می كنم كه با فراهم كردن امكان گفتگو برای «یافتن بهترین راه حل ها» چنین میزگردهایی را تدارك می بیند، هر چند متاسفانه شرایط به گونه ای پیش رفت كه حرف من ناتمام ماند و وقت برنامه به اتمام رسید و همان سخن ناتمام و ناقص؛ منشأ انتقاد گردید و با این توضیح تاكید می كنم هر تقصیری از سخنان بنده كه با آن سازگار نباشد تفسیر شخصی است و ربطی به عرض بنده ندارد.

از منتقدان محترمی نیز كه از سردلسوزی و رعایت ادب و اخلاق نسبت به موضوع عاشورا حساسیت نشان داده اند، تشكر می كنم و از آن دسته از معترضانی كه حریم اخلاق را رعایت نكرده اند می خواهم كه در خلوت خویش به آنچه از زبان و قلمشان صادر شده است، بیندیشند كه آیا چنین رفتاری در شان شاگردان مكتب عاشورا است؟!

و اما در مورد تلقی خودم از عاشورا: به عرض می رسانم تا جایی كه اطلاع دارم در ایران اولین كسی هستم كه كتابشناسی امام حسین علیه السلام را به صورت مستقل در سال 1374 تدوین و منتشر ساختم. چاپ دوم این كتاب در سال 1376 توسط موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام خمینی(ره) منتشر گردیده است. مقدمه آن را با این عبارات آغاز كرده ام كه مبین دیدگاه این حقیر نسبت به عاشورای حسینی است و اگر متحجران و غوغاسالاران را خوش نیاید، مرا تقصیر نیست.

«سلام بر حسین و سلام بر یاران با وفای حسین كه بنیان دیرپای عاشورا را بنا نهادند، بنیانی كه «از باد و باران نیابد گزند» و سلام بر حسین كه به آهنگ اصلاح امر امت جد خویش با خون به مصاف شمشیر شتافت و سلام بر حسین آن احیاگر بزرگ اسلام ناب محمدی(ص) كه با خون خود نقاب از چهره مزوران و زورمداران و زراندوزان برگرفت و پیروزی خون بر شمشیر از او سنت شد و سلام بر خمینی(ره) آن سلاله پاك حسینی كه قرن ها پس از حسین، به پیروی از حسین، فرهنگ عاشورایی را زنده ساخت و به آهنگ اصلاح امر امت اسلام و احیای سنت نبوی(ص) با انبوهی از آنان كه از زلال فرهنگ عاشورای حسینی سرمست بودند، با همه سران كفر و شرك و ریا و تحجر و همه شیاطین اسلام پناه كه در پناه شیطان بزرگ جا خوش كرده بودند در افتاد و سرانجام بار دیگر این خون بود كه پیروز شد و آن طاغوت بود كه شكست.

نجفقلی حبیبی

26 مرداد 1393

توهین به مقدسات در برنامه زنده تلویزیون

پی نوشت:

1-        صحیفه نور، ج 17، ص 255 .

2-      همان، ج 10، ص 31 .

3-      7 . همان، ج 4، ص 1 .

4-      همان، ج 15، ص 205

بخش سیاست تبیان