احمدرضا عابدزاده؛ عقاب آسیا

تو گویی در ملبورن زاده شد! شاید هم زاده شد تا در ملبورن باشد. اصالتاً هر کجا نامش شنیده می شود فوتبالدوستان جملگی به یاد ملبورن می افتند و آن خنده های دوست داشتنی.

احمدرضا عابدزاده در سوم خردادماه سال 1345 در شهر آبادان به دنیا آمد. البته آبادان تنها زادگاه او محسوب می شود چرا که او بزرگ شده اصفهان است. اگرچه همه فوتبالیست های هم نسل عابدزاده و قبل از او فوتبالشان را از کوچه و خیابان و زمین های خاکی شروع کردند اما اولین احمدرضا را به صورت رسمی می توان تیم هلال احمر اصفهان دانست که اتفاقاً این دروازه بان اسطوره ای موفق شد در مهرماه سال 1362 در حالی که فقط هفده سال داشت اولین قهرمانی اش را با این تیم جشن بگیرد.

پس از آن در مردادماه سال 1365 بود که احمدرضا اولین حضورش را در لیگ کشور با تیم منتخب اصفهان در لیگ آستان قدس تجربه کرد و در همین سال هم موفق شد همراه با تیم ملی «ب» مقابل رومانی حاضر شود. در دی ماه سال 65 احمدرضا برای دومین بار طعم قهرمانی را چشید. اینبار با تیم تام اصفهان و البته در همین سال اولین بازی رسمی او هم همراه با تیم ملی مقابل کویت در بازی های مقدماتی المپیک 88 رقم خورد. سال 1366 عابدزاده برای انجام خدمات سربازی به تیم ژاندارمری تهران رفت و پس از دو سال در سال 1368 مجدداً به تام بازگشت.

حضور در استقلال

احمدرضا عابدزاده با جسازت مثال زدنی اش موفق شد پله های ترقی را دوتا یکی طی کند. سال 1369 نقطه عطفی در زندگی ورزشی احمدرضا بود چرا که او در این سال به استقلال تهران پیوست و با این تیم به مقام قهرمانی کشور رسید. قهرمانی با استقلال تهران از یک طرف و آشنایی و ازدواج با همسرش که اتفاقاً او نیز اهل اصفهان بود، سال 69 را به سالی پرخاطره و سرنوشت ساز برای عابدزاده بدل کرد، ضمن آنکه مهرماه سال 69 عابدزاده به همراه تیم ملی قهرمان مسابقات آسیایی شد و در پکن، در بازی فینال مقابل کره شمالی با مهار سه پنالتی به ستاره میدان بدل شد و نام پرافتخارش را بیش از پیش بر سر زبان ها انداخت.

اما- کلکسیون افتخارات عابدزاده تمام ناشدنی بود. قهرمانی در جام باشگاه های آسیا در سال 1370 را می توان یکی دیگر از افتخارات دوران طلایی عابدزاده دانست ضمن آنکه در بهمن ماه همین سال وی موفق شد با تیم استقلال به قهرمانی لیگ باشگاه های فوتبال تهران برسد. پس از این قهرمانی، او یک فصل دیگر هم با لباس آبی در تیم استقلال تهران بازی کرد و پس از آن مجدداً به اصفهان برگشت و یک فصل درون دروازه سپاهان ایستاد.

عالیجناب سرخ پوش

فرودین ماه سال 1373 عابدزاده که حالا به چهره ای محبوب و دوست داشتنی برای فوتبالدوستان تبدیل شده بود یکی از خبرسازترین بازیکنان آن روزها شد و در حالی که به شدت از مسئولان وقت باشگاه استقلال دلگیر بود راهی تیم پرسپولیس شد ... گویا سران باشگاه آبی او را که با تیم استقلال مصدوم شده بود رها کرده و حتی حق و حقوقش را هم پرداخت نکرده بودند اما امیر عابدینی مدیرعامل باشگاه پرسپولیس با تقبل هزینه های درمانی احمدرضا و پی گیری درمان مصدومیت او  عابدزاده را از بلاتکلیفی و سردرگمی نجات داد ...

عابدزاده پس از پیوستن به پرسپولیس به دلیل همین مصدومیت 9 ماه از میادین فوتبال دور بود اما در دی ماه همان سال موفق شد اولین بازی اش را با پیراهن پرسپولیس مقابل ملوان انجام دهد.

پس از آن عابدزاده به یک پرسپولیسی دوآتشه بدل شد چرا که به خاطر بازگشت دوباره اش به میادین و فوتبال، خودش را مدیون عابدینی مدیرعامل پرسپولیس می دانست.

او اولین قهرمانی اش با پرسپولیس را در دی ماه 74 در لیگ پنج آزادگان به دست آورد و در همان سال هم موفق شد یک رکورد تاریخی از خودش برجای بگذارد. «8 بازی بدون گل خورده» که این رکورد بی نظیر همچنان پابرجاست و هیچ کدام از دروازه بان ها موفق به جا به جا کردن این رکورد نشده اند.

بار دیگر در تیرماه 76 و در لیگ ششم آزادگان پرسپولیس در حالی که عابدزاده را درون دروازه اش داشت موفق به تکرار مقام قهرمانی شد، ضمن آنکه در این سال پرسپولیس با نتیجه 3 بر صفر رقیب دیرینه اش، استقلال را شکست داد.

حماسه ملبورن

آذرماه 76 و صعود به همراه تیم ملی به جام جهانی هم برای عابدزاده و هم برای مردم ایران به یادماندنی ترین حضور عقاب در درون دروازه بود ... سنگربان موفق آن روزهای تیم ملی با وجود مصدومیت در بازی با استرالیا و ژاپن از جان و دل مایه گذاشت و خاطره انگیزترین عکس العمل ها را درون دروازه نشان داد و نهایتاً در تیرماه سال 77 دروازه بان اسطوره ای تیم ملی آخرین بازی ملی (هفتاد و هشتم) خود را در مقابل آلمان انجام داد و از تیم ملی خداحافظی کرد. ضمن آنکه در خرداد ماه سال 78 موفق شد بار دیگر با پرسپولیس به قهرمانی لیگ آزادگان برسد.

سال 79 آخرین سال حضور عابدزاده در میادین فوتبال بود که با قهرمانی پرسپولیس در لیگ نهم آزادگان به پایان رسید و پس از آن عابدزاده دستکش هایش را آویزان کرد و رفت تا به جرگه مربیان بپیوندد...

عقاب در جدال با زندگی

متاسفانه مدتی بعد از خداحافظی عابدزاده از فوتبال اتفاق ناخوشایندی رقم خورد خبری که همچون بمب منفجر شد و دل فوتبالدوستان را به لرزه افکند، گذر عقاب به بیمارستان کسری افتاده بود، احمدرضا و بیماری؟!

حتی یادآوری آن روزها نیز دل را به درد می آورد هزاران نفر از دوستداران عابدزاده راهی بیمارستان شده بودند. همگان دست به دعا بودند اما ... روزها و شب های سخت سپری شد عقاب شکست ناپذیر بود و این را بارها و بارها ثابت کرده بود و اینبار هم با دعای خیر دوستدارانش نه تنها صحت و سلامتش را به دست آورد بلکه با همان جسارت همیشگی و همت و تلاش شبانه روزی موفق شد بار دیگر و اینبار با لباس مربیگری به فوتبال بازگردد. بازگشت دوباره عابدزاده با تیم پرسپولیس رقم خورد او در کنار قطبی استارت زد و مربی گلرهای پرسپولیس شد. روزی که کرانچار سرمربی پرسپولیس شد، عابدزاده هنوز هم با همان سمت بر روی نیمکت قرمزها می نشست. این روزها عابدزاده حال و روز خوشی ندارد، دلش گرفته است، توقعاتش برآورده نشده است فکر نمی کرد بازگشت دوباره او به تیم محبوبش چنین پایانی داشته باشد چرا که با آمدن دایی به پرسپولیس عابدزاده بار دیگر خانه نشین شد. البته کمیته انضباطی رای به بازگشت عابدزاده داده است.

ناگفته از خصوصیات اخلاقی عابدزاده

احمدرضا عابدزاده در دوران بازیگری اش بسیار باهوش، مطمئن و خونسرد بود، اعتماد به نفسی مثال زدنی داشت به گونه ای که وقتی درون دروازه می ایستاد هیچ دغدغه ای بابت دروازه به دل هیچکس راه نمی یافت. بسیاری از بازیکنان تیم ملی هم دوره او، بارها گفته اند که در بازی با استرالیا اکثر بچه ها خودشان را باخته بودند و تنها کسی که به ما روحیه می داد و هیچگاه خودش را دست کم نمی گرفت عابدزاده بود که با آن حرکات خارق العاده و مثال زدنی اش هم روحیه ما را بالا می برد و هم بازیکنان حریف را تضعیف روحیه می کرد. او در مدیریت تیم فوق العاده بود و می توانست به راحتی تیمش را از بحران خارج کرده و به بالاترین درجه اعتماد به نفس برساند. بسیار محبوب و متین و خیرخواه بود و هنوز هم همه از او به عنوان عقاب آسیا یاد می کنند.

به جرات می توان گفت احمدرضا عابدزاده یکی از بهترین دروازه بانان تاریخ فوتبال ایران است.

 تنظیم برای تبیان: رضا سیگاری